Αριθμολογική νεκρομαντεία

02:41 31/10/2012 - Πηγή: Aixmi

Αν είχε φωνή, μα και κάποια ραχοκοκκαλιά το μέλλον, θα ήταν τρένο, που θα σφύριζε  μπαιλτισμένο και έτοιμο να μας εγκαταλείψ

Συναντώ, τρακάρω ανθρώπους, ηλικιωμένους, που κάποτε όταν μας μιλούσαν για το παρελθόν, τις δυσκολίες, τα πεινασμένα χρόνια τους, στεκόμασταν στην  γεροντική τους άνια αδιάφοροι, ξεφυσούσαμε στην οσμή και μόνο από το τραγικό παρελθόν, ενώ αγωνιούσαμε στην επιστροφή μας στο γλυκό παρόν μας.

Οτιδήποτε και να γράψουμε πια είναι λίγο, μέτριο και άκαιρο, ούτε οι μυθικές λίστες, ούτε τα βαριά κατηγορώ, δεν μπορούν να συνθέσουν τον τραγικό χορό που όλοι μαζί τραβάμε,

με

πρωτοκλασάτους χορευτές τους ανίκανους, σιδερωδέσμιους πολιτικούς στην μικρότητα της καθημερινότητας τους.

Διαφωνούμε περιμένοντας τα φράγκα, όλο το ζουμί σήμερα είναι να αποφασίσουν οι νταβατζήδες αν θα μας δώσουν το χρήμα, εμείς πάλι σαν να στεκόμαστε στο ένα πόδι, σαν τους δήθεν τυφλούς της Ζακύνθου, περιμένουμε να τα αρπάξουμε.

Μα και τι θα γίνει αν τα πάρουμε και αυτή την φορά;

Έχει φτιαχτεί κάτι σε αυτό το ριμαδιασμένο σύστημα που να δείχνει πως υπάρχει κάποια ελπίδα; Όλοι το ίδιο ρωτούν και κανείς δεν δίνει απάντηση, προσπερνάμε αφήνοντας πίσω όλο το ζουμί της ιστορίας.

Αυτό το κράτος δεν μπορεί να δει ούτε τον εαυτό του στον καθρέφτη όχι να κάνει αλλαγές, από το πρώτο μνημόνιο λέμε να μετρηθούμε, να δούμε πόσοι είμαστε, ακόμη σήμερα τα Νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου, δεν έχουν καταμετρηθεί. Δίνουν σήμερα ένα αόριστο αριθμό, περίπου 100.000 άνθρωποι εκεί μέσα, χρήματα που επιχορηγούνται από τον κρατικό προυπολογισμό. Εμείς πλερώνουμε τον βαρκάρη…και με το σκάφος μισοβυθισμένο…

Πάμε παρακάτω, πιο σκληρά, 202.000 εκπαιδευτικοί ενώ μέχρι πέρυσι έψαχναν όλοι ιδιωτικά σχολειά γιατί λέει η δημόσια εκπαίδευση σέρνεται, άλλο πάράδειγμα, 48.000 αξιωματικοί, του στρατού ξηράς, θα πείς μην πιάνεις τον στρατό. Ε , μη το ένα, μη το άλλο, έχει λοιπόν 50 συμβούλους, μόνο ο υπουργός ανάπτυξης, ενώ οι υπόλοιποι δεν πάνε και πολύ πίσω, όταν ένω δικαιούνται μέχρι 12, με νόμο του 2011 παρακαλώ, έφεραν ξανα τα πάνω κάτω και προσλαμβάνουν όσους χρειάζονται.

Μα θα μας πούν επιτέλους τι μας είναι απαραίτητο, τι είναι εκείνο που δουλεύει και τι δεν είναι απαραίτητο, ώστε μπορεί να αλλάξει θέση και ρόλο και να προχωρήσουμε μπροστά;

Μπά, μονάχα το σταλό, το χρήμα, για τίποτε άλλο δεν νοιαζόταν το σύστημα, πετούσε ξεροκόμματα, καμμιά θεσούλα και μας έκανε σιωπηλούς συνεργάτες, ώριμα συμφωνούμε πως κανείς να μην χάσει θέση, καμμιά μύτη να μην ανοίξει, αλλά αν τύχει και αρρωστήσεις στην άγονη γραμμή για παράδειγμα, μονάχα οι νεκροθάλαμοι βοηθούν αληθινά.

Λοιπόν το ξαναλέω, 400.000 είναι τα σώματα ασφαλείας, τα ιατρικά μας θέματα και η εκπαίδευση. Μα που είναι όλοι αυτοί; Απορεί όλος ο κόσμος μα για αυτό και περιμένει σχεδόν σιωπηλός για την αλλαγή, σε αναμμένα κάρβουνα για αποφάσεις που θα σώσουν τουλάχιστον τις μελλοντικές γενιές, αν και νιώθω τόσο άκαιρος που το γράφω, ό,τι πιο έξυπνο και μελετημένο υπάρχει και μπο