Ας σταματήσει ο ετεροκαθορισμός στην ΑΕΚ!

18:24 25/10/2015 - Πηγή: Aixmi

Η αποχώρηση του Τραϊανού Δέλλα από την τεχνική ηγεσία της ποδοσφαιρικής ΑΕΚ προκάλεσε αισθήματα απογοήτευσης σε μεγάλη μερίδα φίλων της ομάδας. Όχι απαραίτητα για κοινούς λόγους…

Για κάποιους, ο Δέλλας – είτε κέρδιζε η ομάδα, είτε έχανε – αποτελούσε ένα σύμβολο αρσενικής λεβεντιάς της Αεκτζήδικης ψυχής. Κάτι σαν τον φτωχό πλην τίμιο λαϊκό ήρωα των κλασικών δραμάτων του ελληνικού σινεμά του ’60, που έδινε άνισο αγώνα ενάντια σε ταξικά θηρία. Η φυγή του σηματοδότησε γι’ αυτούς το τέλος μιας ρομαντικής εποχής, που

ξεκίνησε με τον ταπεινωτικό υποβιβασμό της ΑΕΚ σε ερασιτεχνική κατηγορία, αλλά και με το όραμα μιας ολικής αναγέννησης του συλλόγου.

Για κάποιους άλλους, όμως, αυτό που αποτέλεσε δυσάρεστη έκπληξη δεν ήταν τόσο αυτή τούτη η φυγή ενός φιλότιμου – πλην άπειρου, για τα δεδομένα της ΑΕΚ – τεχνικού, όσο η επικοινωνιακή διαχείριση του θέματος από τον ίδιο. Γιατί, πρόσθεσε το όνομά του στη λίστα εκείνων που, φεύγοντας από την ΑΕΚ την οποία (υποτίθεται) αγάπησαν και στην οποία αγαπήθηκαν, άφησαν πίσω τους πικρόχολα μηνύματα που, για μία ακόμα φορά στην πρόσφατη ιστορία του συλλόγου, δίχασαν τον κόσμο της.

Τον νέο αυτό διχασμό αναδεικνύουν οι εκατοντάδες των σχολίων στα sites φίλων της ΑΕΚ που φιλοξένησαν την γεμάτη αιχμές και υπονοούμενα δήλωση παραίτησης του πρώην τεχνικού της ομάδας (http://www.aek365.com/a-423713/grapth-dhlwsh-traianou-della.htm). Και ένα μεγάλο μέρος οπαδών έσπευσε να βγάλει σκελετούς απ’ τα ντουλάπια «ανακαλύπτοντας» τον «ένοχο» της απομάκρυνσης του Δέλλα. Δεν ήταν άλλος από τον συνήθη ύποπτο, κάποιον που οι φανατικοί στην ΑΕΚ λατρεύουν να μισούν! Ένα πρώην είδωλο του πάγκου που, ενώ είχε οδηγήσει την ΑΕΚ στην κατάκτηση των μοναδικών τίτλων της νεότερης ιστορίας της, έκανε κάποτε το λάθος να εργαστεί σε ανταγωνιστικό σύλλογο. Ή, για την ακρίβεια, στον μόνο σύλλογο που δεν «επιτρεπόταν» να προσφέρει τις υπηρεσίες του…

Αναφέρομαι, ασφαλώς, στον Ολυμπιακό. Τα τελευταία 20 χρόνια, ο Πειραϊκός σύλλογος προβάλλει στη συνείδηση του μέσου Αεκτζή ως η ενσάρκωση του απόλυτου κακού. Υπήρξαν εποχές όπου ο βαθμός οπαδικής γνησιότητας στην ΑΕΚ μετριόταν με το μέγεθος του αντι-ολυμπιακού αισθήματος! Η ψύχωση αυτή οδήγησε σε ακρότητες που μόνο η επιστήμη θα μπορούσε να ερμηνεύσει. Σαν παράδειγμα αναφέρω την αισχρή συμπεριφορά των οργανωμένων οπαδών απέναντι σε πρώην ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού που, ερχόμενος στην ΑΕΚ, μούσκεψε φιλότιμα τη φανέλα του και τίμησε όσο λίγοι την ευκαιρία που του δόθηκε να ενταχθεί στην κιτρινόμαυρη οικογένεια.

Αυτό, όμως, που προκαλεί αληθινή θλίψη και αδικεί την ίδια την ιστορία της ΑΕΚ είναι το ολοφάνερο σύμπλεγμα κατωτερότητας που χτίστηκε σιγά-σιγά στις συνειδήσεις των φιλάθλων της απέναντι στον Ολυμπιακό. Φτάσαμε, μάλιστα, στις εσχατιές της ποδοσφαιρικής αναξιοπρέπειας πανηγυρίζοντας τις αποτυχίες των Πειραιωτών σαν «δικούς μας» θριάμβους, όταν είχαμε πια προ πολλού λησμονήσει τη γεύση μιας αυθεντικά δικής μας νίκης!

Για να μην παρερμηνευθούν οι προθέσεις μου θεωρούμενος ότι εκχωρώ συγχωροχάρτι στον Ολυμπιακό, θα πρέπει να σημειώσω ότι η στάση του Πειραϊκού συλλόγου απέναντι στην ΑΕΚ κατά την τελευταία εικοσαετία χαρακτηρίστηκε από απύθμενο κυνισμό! Πρωτοκλασάτοι ποδοσφαιριστές υφαρπάχθηκαν από την Ένωση. Το ίδιο κι ένας προπονητής-σύμβολο, η φυγή του οποίου έφερε την ΑΕΚ στα πρόθυρα εμφυλίου. Τίποτα, όμως, δεν μπορεί να συγκριθεί με την κλοπή «στα χαρτιά» ενός ολόκληρου τίτλου το 2008. Μια κλοπή που επισφραγίστηκε κατά τον χυδαιότερο τρόπο με το αλαζονικά σαρκαστικό «χιούμορ» του τότε προέδρου του Ολυμπιακού, ο οποίος δεν είχε την παραμικρή αναστολή να χλευάσει την ΑΕΚ και τους φιλάθλους της σε αθλητική εκπομπή της τηλεόρασης.

Αυτό που θέλω να τονίσω με το παρόν σημείωμα είναι ότι η ΑΕΚ είναι πολύ μεγάλη για να ετεροκαθορίζεται με βάση μια αρνητική ιδιότητα, ως «αντι-Ολυμπιακός»! Αν πάρουμε πρωτάθλημα, θα χαρούμε γιατί βγήκαμε πρώτοι, όχι γιατί ξεπεράσαμε τον Ολυμπιακό. Κι αν τον κερδίσουμε σε ένα ματς, θα χαρούμε απλά και μόνο για τη νίκη σε ένα ντέρμπι, όχι με εκείνη την άγρια χαρά κάποιου που, διακατεχόμενος από σύμπλεγμα κατωτερότητας απέναντι σε έναν αντίπαλο, βλέπει τη νίκη αυτή σαν εκδίκηση. Αν, πάλι, χάσουμε, δεν βλέπω το λόγο να απολυθεί εξ αυτού και μόνον ολόκληρο το τεχνικό τιμ της ομάδας και να πέσουν οι οπαδοί σε μαζική κατάθλιψη! Μια ήττα σαν όλες τις άλλες θα είναι…

Κυρίως, πρέπει επιτέλους να ξεπεραστούν κάποια σύνδρομα που θυμίζουν σε πολλά τις υστερικές αντιμνημονιακές κραυγές περί «προδοτών» και «γερμανοτσολιάδων». Κάποιος που, ως παίκτης ή προπονητής, εργάστηκε στον Ολυμπιακό, είναι απλά ένας επαγγελματίας που το προσωπικό του συμφέρον τον οδήγησε κάποια στιγμή στη συνεργασία με μια άλλη ποδοσφαιρική εταιρεία. Κι αν έρθει – ή ξαναγυρίσει – στην ΑΕΚ, καλώς να τον δεχθούμε εφόσον αποδειχθεί άξιος και ικανός να προσφέρει στο σύλλογο.

Θέλω να πιστεύω ότι η συναισθηματικά και ηθικά φορτισμένη δήλωση παραίτησης του Τραϊανού Δέλλα, με εμφανή τον παρορμητισμό της δημιουργίας της, δεν έγινε με πρόθεση την ανακίνηση ζητημάτων που με βεβαιότητα θα δίχαζαν τον κόσμο της ΑΕΚ, με σκοπό να στοχοποιηθούν (έστω, υπαινικτικά και δια της εις άτοπον απαγωγής) συγκεκριμένα άτομα. Δεν ήταν – για να γίνω σαφέστερος – μια πλάγια καταφυγή στα χρονίζοντα αντι-Ολυμπιακά ένστικτα της εξέδρας, προκειμένου να θιγούν κάποιοι που (μάλλον αδίκως) θεωρήθηκαν από τον τέως προπονητή ως (συν)υπεύθυνοι για την de facto απομάκρυνσή του από την τεχνική ηγεσία της ΑΕΚ.

Βέβαια, τίποτα απ’ όσα συζητούμε τώρα δεν θα είχε λόγο ύπαρξης αν οι ίδιοι οι φίλαθλοι της ΑΕΚ αποφάσιζαν να ξεπεράσουν συμπλέγματα που συρρικνώνουν το μέγεθος του ιστορικού συλλόγου. Η ΑΕΚ σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αυτοπροσδιορίζεται ως δύναμη άρνησης απέναντι σε οποιονδήποτε αντίπαλο, όσο μεγάλος κι αν είναι αυτός. Το ανάστημά της μετριέται από μόνο του, με βάση ηθικές νίκες κι αθλητικούς θριάμβους. Δεν έχει ανάγκη από αλλότριες σκιές σαν μέτρο σύγκρισης…