Δεν θα πήγαινα στο συλλαλητήριο για τη Μακεδονία, αλλά…

18:30 22/1/2018 - Πηγή: Aixmi

Ξεκαθαρίζω εξαρχής ότι δεν θα πήγαινα στο συλλαλητήριο, ακόμη και αν ζούσα στη Θεσσαλονίκη, επειδή δεν συμφωνούσα με το κεντρικό μήνυμα, τα συνθήματα και τους ομιλητές, καθώς και με την εξώφθαλμη προσπάθεια κάποιων να το μετατρέψουν σε «πασαρέλα πατριωτισμού», καπηλευόμενοι την ευαισθησία των απλών ανθρώπων.

Αυτό δεν σημαίνει, όμως, ότι δεν θεωρώ απαράδεκτους τους χαρακτηρισμούς «ακροδεξιοί» και «νοσταλγοί της χούντας»,

για όσους συμμετείχαν, όπως και τους αντίστοιχους περί «πουλημένων» και «εθνοπροδοτών», για εκείνους που ήταν αντίθετοι με τη διοργάνωσή του. Αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα η συμμετοχή, όπως και η αποχή από το συλλαλητήριο.

Ξεκαθαρίζω, επίσης, ότι μία και μόνη Μακεδονία υπήρχε στα χρόνια του Φιλίππου και του Μεγάλου Αλεξάνδρου και ήταν ελληνική, αλλά από τότε έχουν περάσει 2,300 χρόνια. Στους αιώνες που ακολούθησαν η Μακεδονία διευρύνθηκε γεωγραφικά και περιελάμβανε τα σημερινά Σκόπια και ένα τμήμα της σημερινής Βουλγαρίας. Όσοι ζούσαν στις δάφορες περιοχές της αυτοαποκαλούνταν Μακεδόνες, αυτοπροσδιορίζονταν όμως ως Έλληνες Μακεδόνες ή Σλάβοι Μακεδόνες, όπως στα Οθωμανικά χρόνια έκαναν πχ στην Κρήτη (Έλληνες Κρητικοί και Τουρκοκρητικοί). Oι Σλάβοι εγκαταστάθηκαν στα σημερινά Σκόπια 700 χρόνια μετά τον Μέγα Αλέξανδρο, γεγονός που καταρρίπτει τη γελοιότητα ότι δήθεν είναι απόγονοι του μεγάλου στρατηλάτη.

Συνεπώς, ενώ υπήρξε Μακεδονία και πέραν των σημερινών ελληνικών συνόρων, ουδέποτε υπήρξε Μακεδονικό Έθνος. Το θέμα κατασκευάστηκε στη δεκαετία του 1940 από τον Στάλιν και προωθήθηκε συστηματικά από τον Τίτο, ο οποίος ήλπιζε ότι θα κατάφερνε να ενσωματώσει την ελληνική Μακεδονία και να βγει στο Αιγαίο, εκμεταλλευόμενος τον ελληνικό Εμφύλιο Πόλεμο. Τέσσερις γενιές Σκοπιανών γαλουχήθηκαν με την ψευδαίσθηση ότι είναι παιδιά τού Μακεδονικού Έθνους. Με τον διαμελισμό της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας το 1991, η επαρχία της ομόσπονδης «Μακεδονίας» κήρυξε την ανεξαρτησία της, εντάσσοντας στο Σύνταγμά της τούς όρους «Μακεδονικό Έθνος» και «Μακεδονική Γλώσσα», και χτίζοντας ολόκληρη αλυτρωτική θεωρία για τους Μακεδόνες που ζουν σε άλλες χώρες.

Αυτό το τελευταίο είναι, κατά τη γνώμη μου, και το μείζον θέμα. Λύση αμοιβαία αποδεκτή για το όνομα μπορεί να βρεθεί, από τη στιγμή που ετέθη εκτός εξουσίας ο σκληροπυρηνικός πρωθυπουργός Γκρουέφσκι, ο οποίος φόρτισε σε βαθμό παραληρήματος τον «Μακεδονισμό» των Σκοπιανών, επί πολλά χρόνια. Αντιστάσεις υπάρχουν πολλές ακόμη, και είναι μεγάλες. Ο ίδιος ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Ιβανόφ είναι του κλίματος Γκρουέφσκι. Ωστόσο, είναι τόσο μεγάλες οι πιέσεις της Δύσης -κυρίως των Αμερικάνων- να ενταχθεί η μικρή χώρα στο ΝΑΤΟ, ώστε ο νέος πρωθυπουργός Ζάεφ θα μπορούσε να συμφωνήσει σε κάποιας μορφής συμβιβασμό.

Θα είναι «Άνω Μακεδονία», «Βόρεια Μακεδονία», «Νέα Μακεδονία»; Θα προηγηθεί της λέξης Μακεδονία, δηλαδή, κάποιος γεωγραφικός ή χρονικός προσδιορισμός; Πολλοί, ίσως, θεωρήσουν μικρές τις διαφορές, ωστόσο επισημαίνω ότι η «Νέα Μακεδονία» θα μπορούσε να αποτελέσει όχημα μελλοντικών αλυτρωτικών επιδιώξεων, καθώς η «Νέα» προϋποθέτει την ύπαρξη «Παλαιάς», η οποία χάθηκε. Η Νέα Σμύρνη υπάρχει επειδή χάθηκε η Σμύρνη, το ίδιο η Ιωνία, η Φιλαδέλφεια, η Φώκαια και η Μενεμένη.

Το πρώτο από τα δυο θεμελιώδη ερωτήματα, που τίθενται, είναι αν η όποια νέα ονομασία θα χρησιμοποιείται σε όλες τις διεθνείς σχέσεις των Σκοπίων (διμερείς και πολυμερείς), αν οι χώρες του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα αναγνωρίσουν τη νέα ονομασία και αν αυτή πρόκειται να περιληφθεί στο Σύνταγμα της χώρας.

Το δεύτερο ερώτημα είναι αν οι Σκοπιανοί προτίθενται να αναθεωρήσουν συνολικά το Σύνταγμά τους και να απαλείψουν όλα τα αλυτρωτικά στοιχεία. Αυτό, κατά τη γνώμη μου, θα αποτελέσει και το πιο δύσκολο πρόβλημα -και θεωρώ πως μπορεί να τορπιλίσει τη διαπραγμάτευση. Διότι αν απλώς συμφωνηθεί μια σύνθετη ονομασία και όλα τα άλλα μείνουν ως έχουν, τότε η χώρα θα ενταχθεί στο ΝΑΤΟ και οι ίδιοι οι Σκοπιανοί θα ονειρεύονται ότι κάποτε θα επανενώσουν τη, διαμελισμένη σε τρεις χώρες, Μακεδονία «τους».

Βεβαίως, είναι αλήθεια ότι καμιά χώρα δεν μπορεί να επιβάλει σε μια άλλη το πώς θα λέγεται, ούτε το πώς δεν θα λέγεται, και προφανώς δεν μπορεί να πείσει τον υπόλοιπο πλανήτη να συμπράξει στο δικό της σχεδιασμό. Δεν είναι τυχαίο ότι 140 κράτη έχουν ήδη αναγνωρίσει τα Σκόπια ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας» (μεταξύ αυτών και οι ΗΠΑ, η Ρωσία και η Κίνα, 3 από τα 5 μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ). Άρα, το παιχνίδι για εμάς είναι χαμένο και μπορεί να αλλάξει μόνο αν συμφωνήσουμε οι ίδιοι με τη γείτονα, η οποία έχει ζωτική ανάγκη τη λέξη Μακεδονία για να διατηρήσει την ενότητα των δυο διαφορετικών εθνοτήτων (σλαβική και αλβανική) που την απαρτίζουν. Σε περίπτωση αποσταθεροποίησής της είναι πιθανό να υπάρξει προοπτικά αλλαγή συνόρων, με τη δημιουργία μεγάλης Αλβανίας και μεγάλης Βουλγαρίας, πράγμα που θα άνοιγε τον Ασκό του Αιόλου για όλη τη Βαλκανική.

Τι στάση πρέπει να τηρήσει η Ελλάδα; Πάντως, όχι αυτή που τηρεί έως τώρα. Έχω τη γνώμη ότι η κυβέρνηση έχει κάνει λάθη, το σοβαρότερο των οποίων ήταν η συνέντευξη του Αλέξη Τσίπρα (στο Έθνος), με την οποία αποκάλυψε ότι είναι έτοιμος να αποδεχθεί σύνθετη ονομασία, που θα περιλαμβάνει τη λέξη Μακεδονία, με γεωγραφικό ή χρονικό προσδιορισμό. Άλλαξε, δηλαδή, τη θέση του Κώστα Καραμανλή (μιλούσε μόνο για γεωγραφικό προσδιορισμό το 2008 στο Βουκουρέστι), κάνοντας άλλο ένα βήμα υποχώρησης.

Είναι δυνατόν ο ίδιος ο πρωθυπουργός να ξεκινά δημοσίως τη συζήτηση από εκεί που έπρεπε να καταλήξει ιδιωτικώς; Είναι δυνατόν να ανακοινώνει στους Σκοπιανούς τι δέχεται πριν ακόμη συναντήσει τον δικό τους πρωθυπουργό; Μα αυτή θα έπρεπε να ήταν η τελική υποχώρηση της Ελλάδας, αν προηγουμένως τα Σκόπια δέχονταν να αλλάξουν όλες τις αλυτρωτικές δοξασίες τους. Δεν είναι φανερό ότι έχοντας κερδίσει ο Ζάεφ το όνομα πριν καθίσει στο τραπέζι, θα απαιτήσει περισσότερα όταν κάτσει; Δεν είναι πιθανό να εξελιχθεί η διαπραγμάτευση σε μοχλό διαρκών πιέσεων προς την Ελλάδα για περαιτέρω υποχωρήσεις;

Και κάτι τελευταίο: Είναι δυνατόν να έχει ενημερωθεί ο αρχιεπίσκοπος και να μη γνωρίζουν τίποτα τα κόμματα της αντιπολίτευσης; Μπορεί να οικοδομηθεί, έτσι, η αναγκαία εθνική γραμμή; Προφανώς, όχι. Επείγει, λοιπόν, να το «πάρει αλλιώς» η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός προσωπικά. Πολύ περισσότερο, επειδή γνωρίζει ότι ο μεσολαβητής του ΟΗΕ Μάθιου Νίμιτς «μπατάρει» ξεκάθαρα προς τους γείτονες. Ήδη είπε δημοσίως ότι οι προτάσεις του ενισχύουν την εθνική ταυτότητα των Μακεδόνων -έτσι τους αποκάλεσε, υιοθετώντας ανοικτά τις θέσεις των Σκοπιανών.

Δεν θα πήγαινα στο συλλαλητήριο για τη Μακεδονία, αλλά..

The post Δεν θα πήγαινα στο συλλαλητήριο για τη Μακεδονία, αλλά… appeared first on Aixmi.gr - Ειδήσεις από την Ελλάδα και όλο τον κόσμο - Έκτακτη επικαιρότητα.