Δεξιότερα Κουροπάτκιν…

13:16 16/4/2014 - Πηγή: Aixmi

Το 1904, κατά τη διάρκεια του Ρώσο-Ιαπωνικού πολέμου, Αθηναϊκή εφημερίδα είχε κυκλοφορήσει με τίτλο «Δεξιότερα Κουροπάτκιν». Ο αρθρογράφος συμβούλευε τον Ρώσο στρατηγό Aλεξέι Κουροπάτκιν να κινηθεί δεξιότερα στο πεδίο της μάχης του Μούκδεν για να περικυκλώσει τον εχθρό. Ο Κουροπάτκιν – μην έχοντας διαβάσει Ελληνικό Τύπο εκείνη την ημέρα – οδήγησε τα Τσαρικά στρατεύματα σε πανωλεθρία.

Πέρα από το αστείο της όλης υπόθεσης, η εν λόγω προτροπή περιγράφει γλαφυρότατα τον κίνδυνο που αντιμετωπίζουν οι δημοσιογράφοι,

όταν ενδίδουν στον πειρασμό να «συμβουλεύσουν» κάποιον ξένο ηγέτη. Παρόλα αυτά, βλέποντας την αδυναμία της Αμερικής και της Ευρώπης να διαχειριστούν την κατάσταση στην Ουκρανία, αναρωτιέμαι τι οδηγίες θα έδινε στους Δυτικούς ηγέτες – εάν ζούσε σήμερα – ο εμπνευστής της συγκεκριμένης φράσης.

Πιθανότατα, θα τους θύμιζε πως για, περίπου, έναν αιώνα οι προκάτοχοί τους μοχθούσαν να σταθεροποιήσουν τα σύνορα της Ευρώπης. Εν μέσω πολέμων, επαναστάσεων και παρανοϊκών δικτατόρων, το πάλαι ποτέ Συμμαχικό στρατόπεδο κατάφερε μετά από πολλούς αγώνες να σχεδιάσει τα οριστικά σύνορα της γηραιάς ηπείρου. Και τα προστάτεψε με πλήθος αμυντικών και διπλωματικών συμφωνιών.

Θα τους μιλούσε για τις δομικές διαφορές μεταξύ Δύσης και Ανατολής, οι οποίες δεν τελείωσαν μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Για το δημοκρατικό κενό της Ρωσίας, που ναι μεν έχει έναν επιφανειακό Κοινοβουλευτισμό και ελεγχόμενη-ελεύθερη αγορά, αλλά πίσω από κλειστές θύρες διατηρεί τις αυταρχικές παραδόσεις το Κομμουνισμού.

Στον Πρόεδρο Ομπάμα, πιθανότατα θα έλεγε πως με το να χαϊδεύει τα αυτιά του Πούτιν δεν εξαγνίζεται για τα σφάλματα του προκατόχου του στη Μέση Ανατολή. Θα του θύμιζε πως παραδοσιακά οι πιο σκληροί διπλωμάτες ήταν οι Δημοκρατικοί – και όχι οι Ρεπουμπλικάνοι – και πως η υποχρέωση της χώρας του να προστατεύει την Ευρώπη δεν πρέπει να επηρεάζεται από την εσωτερική του πολιτική ατζέντα.

Τέλος, ίσως και να το πήγαινε στο φιλότιμο, μιλώντας τους για το παράδειγμα που πρέπει να δώσουν στους διάφορους ημίτρελους ηγέτες που επιβιώνουν στα πέριξ του Δυτικού κόσμου. Αυτούς που μπλοκάρουν sites, κυνηγάνε τους γκέι και παίζουν με χημικά εν έτει 2014.

Τώρα που το ξανασκέφτομαι, ίσως να χρειαζόμαστε κάποιον να ταρακουνήσει τους ηγέτες μας. Κάποιον που θα τους θυμίσει πως η μάχη εναντίον του αυταρχισμού είναι αέναη και διαρκής.