Έχω ένα ελληνικό όνειρο, γαμώτο

12:44 19/11/2013 - Πηγή: Aixmi

Σας λέω σήμερα, φίλοι και εχθροί, ότι παρά τις απαράμιλλες δυσκολίες και τις απογοητεύσεις της άσχημης και δυσάρεστης συγκυρίας, διατηρώ ακόμα ένα όνειρο. Είναι όνειρο γερά ριζωμένο στην περήφανη ελληνική μου καρδιά. Γεννήθηκα σε αυτή την κουκίδα του χάρτη, στο σταυροδρόμι των ηπείρων, μάνα μου είναι, την αγαπώ και την πονάω γαμώτο.

Λένε ότι όλα τα πράγματα που έχει ξεχάσει κανείς, κραυγάζουν για βοήθεια στο όνειρό του. Ίσως να’ ναι αυτό το όραμα, τελικά, που ενισχύει την επιθυμία μου για αλλαγή, που διατηρεί τη φλόγα μου για προσπάθεια, που με κρατά όρθιο στα πόδια μου,

να μάχομαι, να φωνάζω, να διεκδικώ, να τσακώνομαι, να λατρεύω.

Έχω ένα όνειρο κι όταν κοιμάμαι κι όταν ξυπνώ. Μια προφητική βίωση σειράς εικόνων, ήχων, μελωδιών, αισθήσεων, ιδεών, συναισθημάτων και μορφών που ενδεχομένως να δημιουργούν μια αλλοπρόσαλλη «ιστορία», κομματάκι ουτοπική και δυσκατόρθωτη. Αλλά όπως έλεγε κι ο μέγας Disney: «Αν μπορείς να το ονειρευτείς, μπορείς να το κάνεις». Και θέλω να το κάνω. Να το φτάσω. Να το παλέψω.

Έχω ένα όνειρο ότι μια μέρα, όχι μακριά, στο εγγύς μέλλον, η Ελλάδα μου θα αναστηθεί και θα ζήσει το αληθινό νόημα της καθόλα ορθής πεποίθησής της ότι μπορεί να αποτελέσει τη χώρα – βαρόμετρο εξέλιξης και προόδου των πολύπαθων Βαλκανίων. Ότι, επιτέλους, θα αποκατασταθεί οριστικά και αμετάκλητα το διαχρονικά ιστορικό της πεπρωμένο να φαντάζει αγέρωχα λίκνο Πολιτισμού και πυξίδα αρετής για τους λαούς του κόσμου.

Έχω ένα όνειρο ότι τα δύο μου παιδιά κάποτε θα ζήσουν σε μια Ελλάδα, που επιφυλάσσει μια χρυσή εποχή για το μέλλον τους και όχι ένα γλυκό παραμύθι για το παρελθόν των προγόνων τους. Μια πατρίδα όπου το μέλλον των παιδιών μου, των παιδιών μας δεν θα είναι δώρο, αλλά επίτευγμα, επιστέγασμα της σκληρής δουλειάς, των στοχευμένων ζυμώσεων, θυσιών, αγώνων και των κατακτήσεών των πατεράδων και των μανάδων τους. Όλων εμάς, δηλαδή..
Έχω ένα όνειρο σήμερα. Έχω ένα όνειρο ότι μια μέρα η χώρα μου θα μεταμορφωθεί σε μια κοινωνία ενωμένων σα γροθιά αδελφών ψυχών. Σε μια χώρα όπου το «εμείς» θα αντικαταστήσει οριστικά το «εγώ», όπου τα «θα» θα δώσουν για πάντα τη θέση τους στα «να», όπου τα χαμόγελα θα είναι ο κανόνας και λύπες η εξαίρεση. Όπου Έλληνες όλων των χρωμάτων θα σέρνουν πρώτοι τον χορό σε ένα θεότρελο γαϊτανάκι, παρέα με τις απανταχού «τσιγγάνες» ψυχές, τους ελεύθερους πολίτες – περαστικούς τούτου του γοητευτικού ντουνιά.

Έχω ένα όνειρο ότι θα ζήσω σε μια εκπάγλου καλλονής ζωγραφιά της Μεσογείου, όπου το μαγικό μπλε της θάλασσας, το γαλάζιο του ουρανού και το πορφυρό του ηλιοβασιλέματος, δεν θα αποτελούν μέσα αυτοθαυμασμού και περηφάνιας μονάχα, αλλά ευκαιρίες ανάπτυξης, εξέλιξης και προκοπής. Σε μια κοιτίδα Πολιτισμού, όπου αυτά που μας ενώνουν θα είναι όλη η μας ζωή και αυτά που μας χωρίζουν θα αρκούνται σε οπαδικές καψούρες και γαστρονομικές προτιμήσεις.

Σε μια Ελλάδα, μητέρα-πατρίδα, ανατριχιάζω που το γράφω, όπου η στοργική της αγκαλιά θα ζεσταίνει εμάς τα παιδιά της, θα σκουπίζει τα δάκρυά μας, θα διώχνει στον αγύριστο τις όποιες φοβίες μας, θα προτάσσει τα στήθια της σε όποιον επιθυμεί να μας βλάψει, θα συγχωρεί τη μεροληψία μας, τη χλιαρότητά μας, τη ριμάδα την ανθρώπινη αδυναμία μας, θα μας κάνει καλύτερους πολίτες, καλύτερους ανθρώπους…

Έχω ένα όνειρο σήμερα. Έχω ένα όνειρο ότι μια μέρα οι κοιλάδες του τόπου, από τα Τέμπη μέχρι το Νέστο θα υψωθούν, ο Σμόλικας κι ο Όλυμπος θα χαμηλώσουν, οι ανώμαλοι τόποι θα γίνουν ομαλοί και οι στραβοί τόποι θα γίνουν ευθείς και η δόξα του Κυρίου θα φωτίσει σαν ευλογία τον λατρεμένο μας τόπο…

Έχω ένα όνειρο σήμερα. Έχω ένα όνειρο ότι στην Ελλάδα του 21ου αιώνα οι στόχοι Ομόνοια, Ειρήνη κι Αναγέννηση (ηθική, πνευματική και οικονομική) θα γίνουν εφικτοί, τρόπος και σκέψη ζωής όλων μας, σύνθημα στα χείλη των απογόνων μας. Όπου η Ισότητα και η Αλληλεγγύη θα κυριαρχούν στις καθημερινές μας σχέσεις, όπου όλοι θα κατανοούν ότι η διαφορά ανάμεσα σε έναν εργάτη και έναν υπάλληλο της χώρας, είναι ότι ο πρώτος πλένει τα χέρια του πριν κατουρήσει, ενώ ο δεύτερος μετά. Μόνο αυτή και καμιά άλλη. Ίσοι θα είμαστε όλοι, αγέρωχα πουλιά και ταπεινά θηλαστικά. Εξάλλου «το πουλί ψηλά πετάει, μα στη γη θα βρει να φάει».

Το όνειρο αυτό δεν είναι ουτοπία. Κάθε άλλο. Το πιστεύω. Αυτό πρεσβεύω. Διαφορετικά θα ήμουν νεκρός. Μόνο που υπάρχει μια θεμέλια προϋπόθεση για την πραγμάτωσή του, ουσιαστική και ρεαλιστική: ΟΛΟΙ. Και μόνο ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, μπορούμε να του δώσουμε ζωή, σάρκα, οστά και πνοή.

Χέρι – χέρι όλοι οι Έλληνες μπορούμε να αλλάξουμε τις τύχες της ευλογημένης γης που θα μας φιλοξενεί με θέρμη για μερικές δεκάδες χειμώνες και άλλα τόσα καλοκαίρια ακόμα, στο ταξίδι μας στη γη. Ένα ταξίδι πολλών χιλιομέτρων αρχίζει με το πρώτο βήμα. Αρκεί να τολμήσουμε και να το κάνουμε. Όλοι μαζί. Σαν ομάδα, αδέρφια, κι όχι σαν μονάδα. Σαν μεγάλη ελληνική παρέα και οικογένεια.

Γιατί οι παρέες και οι οικογένειες ανέκαθεν έγραφαν ιστορία στα μέρη μας.

Ας πιαστούμε χέρι – χέρι, λοιπόν, κι ας ζήσουμε το όνειρό μας, όχι το όνειρό τους. Εξάλλου η ζωή είναι

πολύ σύντομη για να ζει κανείς με ξένα όνειρα,

πολύ ωραία για να μην οραματίζεται, να μη φαντασιώνεται και

πολύ απλή για να μην καταλάβει ότι το κεντρικό θέμα της δεν είναι να κρατάς καλά χαρτιά, αλλά να παίζεις καλά ένα άσχημο φύλλο…

Follow on twitter: @AlexisPolitis