Ευχές & ονειρα δεν απαγορεύονται! Σωστά;

23:57 24/2/2013 - Πηγή: Aixmi

Δεν έχει περάσει καν ένας χρόνος από τότε. Θεσσαλονίκη, ξημερώματα Κυριακής.

Ταξιδεύουμε με τον Θεόφιλο, οπερατέρ, από το κέντρο της πόλης στο ορεινό χωριό Ασκός του Λαγκαδά της Θεσσαλονίκης. Είναι αρχές Μαΐου, προεκλογική περίοδος, και το κρύο είναι τσουχτερό. Ωστόσο, η αίσθηση μοναδική. Είναι σίγουρο τελικά: Όσο πιο χαμηλή είναι η τιμή στο

θερμόμετρο μιας περιοχής, τόσο πιο ζεστοί είναι οι κάτοικοί της, τα χαμόγελά τους, τα καφενεία τους, τα σπίτια τους και, άρα, οι ψυχές τους.

Φτάσαμε εκεί για να συναντήσουμε τον υπεραιωνόβιο Χαράλαμπο Μητσόγλου, 110 ετών, με τον οποίο και συζητήσαμε έως ότου πραγματοποιηθεί η ζωντανή σύνδεσή μας με την Αθήνα, στην πρωινή ενημερωτική εκπομπή «MEGA Σαββατοκύριακο». Ο κυρ Χαράλαμπος συστήθηκε για πολλοστή φορά από τον κήπο του στο τηλεοπτικό κοινό και, ενώ αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα ακοής, συνομιλώντας με τους Μανώλη Αναγνωστάκη και Ιορδάνη Χασαπόπουλο αναπόλησε τις εποχές που ζούσε μεν μες τη φτώχεια, δεν βίωνε όμως την εξαθλίωση που σήμερα υφιστάμεθα σαν λαός.

7:30 το πρωί. Με την κάμερα σβηστή πριν από τη σύνδεση και το μικρόφωνο κατεβασμένο, ένας άνθρωπος που έζησε τη γενοκτονία του ποντιακού Ελληνισμού στην πατρίδα του, τον Πόντο, με κοίταζε στα μάτια και δαγκώνοντας τα χείλη του, έχοντας πλήρη πνευματική διαύγεια, μου έλεγε: «Τότε, τουλάχιστον, καταλαβαίναμε τι γινόταν – δεν μας έλεγαν ψέματα. Σήμερα οι πολιτικοί αν σου πουν καλημέρα, κοιτάς όξω στο παράθυρο να δεις μήπως είναι νύχτα…». Κατόπιν τον ρώτησα γιατί πιστεύει ότι γίνονται όλα αυτά σήμερα στην Ελλάδα μας. Έσκυψε το κεφάλι. Ήταν σκεπτικός και άρχισε να χτυπά νευρικά την ξύλινη, ξεφτισμένη του μαγκούρα στο έδαφος για μερικά δευτερόλεπτα, χωρίς να με κοιτά. Σήκωσε το κεφάλι, με κοίταξε ξανά, αλλά μόλις άνοιξε το στόμα του για να μου απαντήσει, μας ειδοποίησαν για τη ζωντανή σύνδεση…

Στηθήκαμε, καλωδιωθήκαμε, συνδεθήκαμε. Δεν του έκανα ξανά τη συγκεκριμένη ερώτηση. Ούτε κατά τη διάρκεια της μικρής τηλεοπτικής μας συνέντευξης, ούτε μετά απ’ αυτήν…
Χαιρετηθήκαμε, κι ενώ απομακρυνόμασταν από τον κήπο του, τον παρατηρούσα. Κάθισε πάλι στην καρέκλα του, κοίταξε ξανά κάτω και άρχισε να χτυπά νευρικά την ξύλινη μαγκούρα στο έδαφος. Πιο δυνατά. Σχεδόν σκάβοντας το χώμα, αυτή τη φορά… «Η μαγκούρα είναι η περηφάνεια του», σκέφτηκα…

Επιστρέφοντας στη Θεσσαλονίκη δεν μιλούσα. Ο Θεόφιλος με ρώτησε αν είμαι καλά. Του απάντησα ότι απλά νυστάζω, όμως του έλεγα ψέματα. Σκεφτόμουν. Όχι τι θα μου απαντούσε, αν προλάβαινε, ο κυρ Χαράλαμπος, μα τι θα απαντήσω εγώ στην τότε νέα γενιά, αν τυχόν ζω σε 70-80 χρόνια από σήμερα…

- Ευχήθηκα να έχω τότε κάτι να απαντήσω. Κι αν όχι, να έχω τουλάχιστον κι εγώ μια μαγκούρα στα χέρια. Μην είναι άδεια…

Μια ώρα μετά, κάτω ακριβώς από τον Λευκό Πύργο στην παραλία της πόλης, συναντήσαμε τον 26χρονο Άγγελο Πατσιά, δάσκαλο από τη Δράμα που διδάσκει στο ορεινό χωριό Φουρφουράς του Ρεθύμνου, στην Κρήτη. Μια ημέρα πριν, ο ίδιος είχε μιλήσει στην ημερίδα TEDxThessaloniki, για ό,τι τον κινητοποίησε να λειτουργήσει εναλλακτικά ως εκπαιδευτικός. Ο Άγγελος ανέπτυξε ένα ιδιότυπο πρόγραμμα επιμόρφωσης, φέρνοντας τα παιδιά σε επαφή με τη φύση, κάνοντάς τους ακόμη και μάθημα εκτός αίθουσας, καλλιεργώντας μαζί τους, χρησιμοποιώντας παράλληλα την Τεχνολογία.

Πριν από τη σύνδεσή μας τον ρώτησα γιατί πιστεύει ότι γίνονται όλα αυτά σήμερα στην Ελλάδα μας. Μου απάντησε ευθέως, με βλέμμα που εξέπεμπε παράλληλα μια σπάνια ηθική, ότι αυτό που θεωρεί αυτός τουλάχιστον καταλυτικό για ξεκίνημα, είναι «να σκεφτόμαστε απλούστερα και να μην ξεχνάμε από πού προερχόμαστε, τιμώντας τις ρίζες μας. Αυτό σήμερα δεν το κάνουμε».

Στηθήκαμε, καλωδιωθήκαμε, συνδεθήκαμε. Στο στούντιο της Αθήνας, μαζί με τους παρουσιαστές της ίδιας εκπομπής, ήταν ο πάντα χειμαρρώδης Μίμης Ανδρουλάκης. Αφού ο δικός μου καλεσμένος, αρχικά λίγο ντροπαλός και στη συνέχεια μόνο ουσιαστικός, ανέπτυξε τη συλλογιστική του για το σύστημα εκπαίδευσης που εφαρμόζει, ο συγγραφέας και πολιτικός χαριτολογώντας του αποκρίθηκε: «Σε 10 χρόνια θα σε κρίνουμε δάσκαλε, αν ένα από αυτά τα παιδιά που σήμερα διδάσκεις στο δημοτικό θα γίνει αργότερα π.χ. καινοτόμος εξωστρεφής τυροκόμος».

Προσωπικά, εκτιμώ πως σε 10 χρόνια ο Άγγελος θα έχει δημιουργήσει «σχολή» στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση της χώρας, ειδάλλως θα συνεχίζουμε να αποτυγχάνουμε οικτρά στον βασικότερο πυλώνα της κοινωνίας, που δεν είναι άλλος από την Παιδεία. Επιπλέον, η επαγγελματική δράση του εκπαιδευτικού της νέας γενιάς δείχνει τι μπορεί να επιτευχθεί με πενιχρά μέσα αλλά θέληση, στην ακαλλιέργητη, διψασμένη ελληνική επαρχία.

- Ευχήθηκα να γεμίσουν οι εκπομπές και τα δελτία ειδήσεων από τέτοια παραδείγματα. Κι αν δεν γεμίσουν, να υπάρχει τουλάχιστον πληθώρα θετικών παραδειγμάτων προς προβολή. Προς επιλογή. Προς «γνώση και… διαμόρφωση».

Εκείνη την ηλιόλουστη Κυριακή στη Θεσσαλονίκη γνώρισα και σύστησα δυό πραγματικά ενδιαφέροντες κι αξιόλογους ανθρώπους.

Δυό ψυχές εύθραυστες και συνάμα τόσο δυνατές, που στο δικό μου τουλάχιστον πεδίο ζωής εκείνη τη μέρα συνδιαλέγονταν…

Ο κυρ Χαράλαμπος με τον Άγγελο έψησαν καφέ και μιλούσαν με τις ώρες…

Δυό γενιές με μεγάλη διαφορά ηλικίας μα ελάχιστες, τελικά, διαφορές να λύσουν…
Δυό προσωπικότητες που σε εμπνέουν, τελικά, να τολμήσεις να κάνεις δυό ευχές…

Και πολλά όνειρα…

Follow on Twitter: @VagLiak