Είναι ωραία λέξη ο «χώρος»…

23:57 27/5/2015 - Πηγή: Aixmi

Είναι τόσο ωραία όσο και κείνο το βράδυ που γύρισες σπίτι απ’ τη δουλειά, είχες ξεχάσει το φως αναμμένο. Πεινούσες. Α, πριν μπεις σταμάτησες στο σουβλατζίδικο, χαμογέλασες στην 18χρονη κόρη του Μπάμπη (λίγο πιο πονηρά απ’ ό,τι στη μάνα της, αλλά ας μην το κάνουμε θέμα). Άφησες τα σουβλάκια στο τραπεζάκι, άνοιξες τηλεόραση την ίδια στιγμή με την πρώτη πεντανόστιμη λαδωμένη πίτα. Ναι, ήταν ωραίο βράδυ. Η τηλεόραση δεν είχε τίποτα, τα σουβλάκια είχαν ψιλοκρυώσει και η κόρη του σουβλατζή δε σου χαμογέλασε ποτέ. Το

ταβάνι, όμως, δε σε ξέχασε ε; Είχες το χώρο σου. Η τηλεόραση σου χαμογέλασε, και ναι όσο να πεις, η Μπεκατώρου έχει λαμπερό χαμόγελο, καλύτερο κι απ’ την κόρη του σουβλατζή.

Ο χώρος, είναι τόσο ωραία λέξη όσο εκείνο το μεσημέρι στην παραλία. Πάλι πτώμα ήσουν. Έβαλες εκείνο το παλιό μαγιό. Θαύμα που σου κάνει. Σε κόβει λίγο. Ναι, ναι πάχυνες από πέρυσι. Σου κάνει ψωμάκια. Το ξέρεις. Πρέπει να κόψεις τα delivery, σκέφτηκες. Αλλά αφού δε θα τα κόψεις. Και η παραλία είναι άδεια, είσαι έτοιμη να εκθέσεις τα ψωμάκια σου στον κανένα. Κοιτιέσαι, τα πιάνεις… Δε γα…έται. Θα το φας το κρουασάν σοκολάτας που πήρες από το φούρνο απέναντι απ’ τη δουλειά. Τρως με μεγάλες μπουκιές, λαίμαργα. Βουτάς. Χάρηκες, χαίρεσαι. Ναι, χάρηκες; Δε χαμογελάς. Πότε χαμογέλασες τελευταία φορά; Ούτε εγώ θυμάμαι, αλλά άσε με εμένα. Σε σένα μιλάω.

Εσύ με τις λαδωμένες πίτες και εσύ με τα ψωμάκια σου στην παραλία, λέτε πως τον βρήκατε το χώρο σας. Έχετε τη δουλειά σας. Ναι, ναι 600 ευρώ παίρνετε. Γκρινιάζετε λίγο (ναι ναι, ίσως και πολύ). Έχετε δύο γονείς που γκρινιάζουν περισσότερο και 5 φίλους που σας αγαπούν όσο κι αν γκρινιάζετε και όσα κιλά κι αν πάρετε. Και, φυσικά, έχετε το χώρο σας. Και γαμώ;

Και αναρωτιέμαι καιρό τώρα, αν το ταβάνι, τα delivery και η τηλεόραση είναι «χώρος». Και ίσως εκπλαγείτε αν σας το πω ότι έχω γνωρίσει κόσμο που βλέπει το «χώρο» του σε σκοτεινές παραλίες με μπίρες, σε ταράτσες με καλή παρέα. Και ναι, ίσως εκπλαγείτε ακόμη περισσότερο αν σας πω πως υπάρχουν και εκείνοι που βρήκαν το «χώρο» τους σε μάτια και σε αγκαλιές. Και τότε, ίσως απορήσετε μαζί με μένα, ποιος σας κλέβει το χρόνο, ποιος σας κλείνει τα μάτια. Ποιος σας έχει μαγέψει και ο «χώρος» σας λέγεται δουλειά, κίνηση, φωνές, νεύρα, σαββατοκύριακο με άσκοπα ξενύχτια και πολύ ποτό.

Και μπορεί και να θελήσεις να βρίσεις, να βρεις ποιος φταίει που η κίνηση, τα νεύρα, το αλκοόλ σε γεμίζουν στιγμές που την επόμενη μέρα στο γραφείο έχεις ήδη διαγράψει. Που το προηγούμενο χανγκόβερ σε βρήκε στην Αθηνάς σε αλκοτέστ, αντί να σε βρει γελώντας δυνατά στο μπαλκόνι σου. Και μπορεί τελικά, αν είσαι Ν.Δ. να σου φταίει ο Σύριζα.

Αν, όμως, είσαι Σύριζα; Α, θα μου πεις εκεί μάλλον θα σου φταίει η Ν.Δ., τόσα χρόνια κυβέρνηση ήταν. Ναι, ναι το βρήκες είναι η κυβέρνηση που δε σ’ αφήνει να αναπνεύσεις, να ψάξεις, να βρεις το «χώρο» σου., τον εαυτό σου. Και για κάτσε, σκέψου λίγο ακόμα. Μπα όχι, ζήτημα κεντρικής πολιτικής είναι. Θύμα είσαι μην το ψάχνεις. Πιόνι. Το σκάκι ο Τσίπρας το παίζει.

Και ίσως τότε να θελήσεις να σπάσεις τα μάγια και να παίξεις το κυνήγι του θησαυρού με το δικό σου «χώρο». Και όχι όχι, δεν είναι χώρος μόνο ο έρωτας και εκείνα τα μάτια που δε θα ξεχάσεις. «Χώρος» είναι τελικά οι στιγμές, εκείνες οι στιγμές που κλείνεις τα μάτια και θα κάθε φορά που τις ξαναζείς πίσω από τα βλέφαρα σου χαμογελάς.

Και ίσως να μη θελήσεις να τα σπάσεις τα μάγια. Ίσως το ταβάνι σου να είναι πιο όμορφο από τα υπόλοιπα και η τηλεόραση σου να πιάνει άλλα κανάλια. Ίσως η κόρη του σουβλατζή να σου χαμογελάει και αυτό να σου αρκεί.