Έμμεσες αιχμές Παυλόπουλου κατά Φίλη,από τη Χίο

17:31 11/11/2015 - Πηγή: Aixmi

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αμέσως μετά την άφιξη του στη Χίο, μετέβη στον εορτάζοντα Μητροπολιτικό ναό των Αγίων Βικτόρων, ενώ κατά τη διάρκεια της Δοξολογίας ο μητροπολίτης Χίου, Ψαρών και Οινουσών του απένειμε το μετάλλιο της Μητρόπολης Χίου, του Αγίου Ισιδώρου.

Ακολούθησε κατάθεση στεφάνου στο ηρώο της πόλης, ενώ κατευθυνόμενος στην εξέδρα των επισήμων για να παρακολουθήσει την παρέλαση σταμάτησε και συνομίλησε με συνταξιούχους του ΝΑΤ

που διαμαρτύρονταν για τις περικοπές στις συντάξεις τους.

Από τις αναφορές του στην «τουρκική βαρβαρότητα», στο παρελθόν της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 και στις γενοκτονίες των Ελλήνων του Πόντου και των Ελλήνων της Μικράς Ασίας στο διάστημα 1917-1922, μέχρι την ξενάγησή του στο -στεγαζόμενο σε ένα ανακαινισμένο μουσουλμανικό τέμενος- Μουσείο Βυζαντινής Τέχνης και στην ιδιαίτερη σημασία που έδωσε σε ένα αντίγραφο του έργου του Ντελακρουά για τη Σφαγή της Χίου, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας τοποθετήθηκε, έμμεσα πλην σαφώς, περί όλων των θεμάτων που συζητούνται στην ελληνική πολιτική σκηνή το τελευταίο διάστημα.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δήλωσε χαρακτηριστικά:

«Η απελευθέρωση της Χίου από τον τουρκικό ζυγό, στις 11 Νοεμβρίου του 1912, και η οριστική ενσωμάτωσή της στον Εθνικό μας κορμό, μας δίνει την ευκαιρία αλλά και μας επιβάλλει το χρέος να θυμόμαστε και να έχουμε ως οδηγό για το μέλλον, ιδίως υπό τις σημερινές κρίσιμες περιστάσεις, την τριπλή, τουλάχιστον, συμβολή του Λαού αυτής της ιστορικής ψηφίδας της Πατρίδας μας:

Πρώτον, την συμβολή στην διαμόρφωση των δημοκρατικών θεσμών από την αρχαιότητα και στην απόκρουση της περσικής εισβολής, η οποία και καθόρισε την πορεία του Δυτικού Πολιτισμού εν γένει.

Δεύτερον, την συμβολή στην ευόδωση της Εθνεγερσίας του 1821, μεσ’ από τον ποταμό αίματος της Σφαγής της Χίου, δείγμα γραφής, δυστυχώς, της τουρκικής βαρβαρότητας.

Και, τρίτον, την συμβολή στην διαχρονική οικονομική άνθηση του Έθνους, όπως η συμβολή αυτή εκφράζεται μεσ’ από την εδραίωση της ελληνικής εμπορικής θαλασσοκρατορίας ως σήμερα».

«Η Ελλάδα κυριάρχως φυλάει τα σύνορα της Ελλάδας που είναι και σύνορα της Ευρώπης»

Εμμέσως πλην σαφώς, τοποθετήθηκε και στην πρόταση Ευρωπαίων ηγετών το τελευταίο διάστημα για κοινές ελληνοτουρκικές περιπολίες στο Αιγαίο. «Η κυριαρχία της Ελλάδας είναι δεδομένη. Και η Ελλάδα κυριάρχως φυλάει τα σύνορα της Ελλάδας που είναι και σύνορα της Ευρώπης» είπε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στην αντιφώνηση του προς τον δήμαρχο Χίου Μανόλη Βουρνού, που του απένειμε την περγαμηνή σύμφωνα με την οποία ανακηρύχθηκε σε επίτιμο δημότη της Χίου.

Κατά την τελετή ανακήρυξης του σε επίτιμο δημότη Χίου που έγινε στο «Ομήρειο Πνευματικό Κέντρο» του Δήμου, έγινε ιδιαίτερη αναφορά από το δήμαρχο του νησιού, στην πίστη των πολιτών στους δημοκρατικούς θεσμούς, έτσι όπως αυτοί εκφράζονται μέσα από την Προεδρία της Δημοκρατίας, σύμβολο ενότητας του έθνους, αλλά και της ομοψυχίας, της διορατικότητας και της αποφασιστικότητας που το διακρίνει στην αντιμετώπιση των δυσκολιών παλιότερων αλλά και σύγχρονων.

Ζήτησε δε ο κ. Βουρνούς από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να αποδεχθεί την αναγόρευση του σε επίτιμο δημότη Χίου, «μιας κοινωνίας που φυλάττει τα σύνορα της Ευρώπης και διαχειρίζεται, με κυρίαρχα τα αισθήματα της αλληλεγγύης, τη δυσανάλογη προς αυτόν πληθυσμιακά προσφυγική κρίση».

Στην αντιφώνηση του ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αναφέρθηκε στη σφαγή της Χίου που «ήταν απλώς ο προάγγελος της τουρκικής θηριωδίας. Η οποία, στην συνέχεια, γιγαντώθηκε κατά του ελληνικού έθνους με την γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και των Ελλήνων της Μικράς Ασίας». «Τη μνήμη αυτή του μαρτυρίου των προγόνων μας», είπε ο κ. Παυλόπουλος, «την κρατούμε άσβεστη στην ιστορική μας συνείδηση ως εθνικό χρέος. Και την υπενθυμίζουμε στο διηνεκές προς την γείτονα Τουρκία όχι για λόγους εκδίκησης που, άλλωστε, είναι αίσθημα άγνωστο στον πολιτισμό των Ελλήνων».

«Αλλά και για να την ωθήσουμε», τόνισε, «ν’ αντιληφθεί, ιδίως υπό την σημερινή κρίσιμη συγκυρία του προσφυγικού δράματος που αφορά πρωτίστως τον Άνθρωπο και την αξία του, ότι η ειρηνική συνύπαρξη και ο αλληλοσεβασμός, με βάση τους κανόνες του συνόλου του διεθνούς δικαίου, θ’ αποτελούσε κι ένα είδος έμπρακτης συγγνώμης, καθώς και ανάληψης των ευθυνών της έναντι της Ελλάδας και της ιστορίας της».

Επίσης, αναφέρθηκε «στη βάρβαρη σφαγή της 30ης Μαρτίου 1822 από τους Τούρκους», που «πότισε το δένδρο της Ελευθερίας, η οποία υπήρξε το επιστέγασμα της Εθνεγερσίας του 1821».