Ένα αφιέρωμα στη γιορτή της γυναίκας

19:59 7/3/2018 - Πηγή: Aixmi

8 Μαρτίου 2018:γιορτή του Θεοφυλάκτου Επισκόπου Νικομηδείας, αλλά και ημέρα γιορτής της γυναίκας. Θεοφύλακτη η γυναίκα, λοιπόν, και έχει την τιμητική της. Σκέφθηκα με την ευκαιρία αυτή να αναφερθώ σε ένα βιβλίο του Ανδρέα Μήτσου με τίτλο «Η Αλεξάνδρα» (εκδόσεις Καστανιώτη 2015), που υμνεί τη γυναίκα.
«Ζητώ τη βοήθεια όποιου με διαβάζει. Και θέλω να βγάλει εκείνος τις αποφάσεις .Να με δικάσει αυτός. Με μέτρο τον εαυτό του και τον δικό του καημό …Θέλω να την πάρει ετούτη την ιστορία πάνω του. Να την κάνει δική του…» γράφει ο Α.Μήτσου. Πώς να κάνει ο αναγνώστης δική του την ιστορία της Αλεξάνδρας;

Πώς να ανταποκριθεί στο αίτημά της; Πόσο δύσκολο, αλήθεια, είναι να προσεγγίσει μιαγυναίκα, που σε όλη της τη ζωή ζούσε στο παρελθόν φυλακισμένη στον κόσμο της, που δεν μπόρεσε ποτέ να ζήσει το παρόν, να ζήσει τον έρωτα, να ζήσει τη ζωή !

Ο συγγραφέας Ανδρέας Μήτσου λαμπρός φιλόλογος, γνωστός από το πλούσιο συγγραφικό του έργο ποτισμένο με αγάπη και θαυμασμό για τη «γυναίκα» συμπαραστέκεται στα δεινά της Αλεξάνδρας και τα αγγίζει γλυκά και τρυφερά όπως ο Βοκκάκιος στην «Γκριζέλντα» του, όπου ο ίδιος ο συγγραφέας γίνεται ένα με την κοινωνία και την περιγράφει με εκείνη την επιείκεια των ανθρώπων που παραδέρνουν μέσα στις άστατες εντυπώσεις της ζωής.

Η Αλεξάνδρα, που το όνομά της δηλώνει την απώθηση του «άνδρα», η Αλεξάνδρα η Πόντια, που οι συμπατριώτες της την φώναζαν γαλιάντρα, γνώρισε μαζί τους όλο τον πόνο της ανάλγητης καταδίωξης, της εξορίας και της απόγνωσης. Η μητέρα της Αλεξάνδρας, Ρωσίδα πριγκίπισσα μέχρι την εφηβεία της και θύμα των μπολσεβίκων, την είχε συνδέσει βαθιά με έναν πίνακα του μεγάλου ζωγράφου Κοντσαλόφσκι, που στάθηκε μοιραίος για τη ζωή της. Ο πίνακας πρωταγωνιστεί στο μυθιστόρημα και ο ζωγράφος πρωταγωνιστεί στην ψυχή της Αλεξάνδρας. Ο εικονιζόμενος στον πίνακα Βησσαρίων, ένας τσαγκάρης σε ώρα δουλειάς, γέννησε στην Αλεξάνδρα την μεγάλη αγάπη αλλά και το μεγάλο μίσος συνδεδεμένο με εκδίκηση.

Το μυθιστόρημα γεννά πολλά ερωτηματικά, πολλά “why”-κατά τον συγγραφέα- που όμως δεν βρίσκουν πάντα το “because”. Η ιστορία της Αλεξάνδρας είναι συνδεδεμένη με τον τόπο που τον εμπνέει, την Δωρίδα, με το μοναστήρι της Παναγιάς της Βαρνάκοβας, με την Ερατεινή την «αγαπημένη» και με το πέτρινο σπίτι , το ξεχωριστό από τα άλλα σπίτια του χωριού που φιλοξενεί τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς του…

«Την ιστορία του άλλου κανείς , ποτέ, δεν τη μαθαίνει ολόκληρη…Η αληθινή ιστορία που μαθαίνουμε και την πιστεύουμε είναι η καταδική μας ιστορία…».

Τα λόγια αυτά και όλεςτις περιπέτειες της ηρωίδας ρουφά κυριολεκτικά ο αναγνώστης γοητευμένος από την περιγραφική και τη γλωσσική δεινότητα του συγγραφέα, που αφειδώλευτα υμνεί τη γυναίκα και δεν διστάζει να καταδικάσει τον άνδρα, μαθητή και εραστή της, για την απάνθρωπη συμπεριφορά του.

«Η Αλεξάνδρα, καθηγήτρια Αγγλικών, θα δολοφονήσει άγρια έναν παλιό μαθητή της, και θα’χει χίλια δίκια».

The post Ένα αφιέρωμα στη γιορτή της γυναίκας appeared first on Aixmi.gr - Ειδήσεις από την Ελλάδα και όλο τον κόσμο - Έκτακτη επικαιρότητα.