Ένα σωματείο του τύπου δεν θα κάνει μια μήνυση;

15:44 6/10/2013 - Πηγή: Aixmi

Δεν πάνε πολλά χρόνια από την απίστευτη τρομάρα, που πήρε ένας γνωστός συνάδελφος, εικονολήπτης επικαίρων, καλύπτοντας ένα ρεπορτάζ μέσα σε ψυχιατρείο. Τρόμαξε, περισσότερο με το απότομο και ξαφνικό κυγητό, από έναν δυστυχισμένο, άρρωστο άνθρωπο, το πιθανότερο θα ήταν να του ζητούσε ένα τσιγάρο ή να μοιραζόταν δύο λεξούλες.

Από τότε και κινηματογραφώντας στο πεζοδρόμιο ένα σωρό θεμάτων, είναι η πρώτη φορά στη καριέρα μας που η ανοησία και η τρέλα πάνε αγκαζέ, με τον πιο πρόστυχο τραμπουκισμό. Ντυμένα μάλιστα μέσα σε μανδύα μιας απίθανης πολιτικής θεωρίας, περί σωτηρίας και αγνότητας.

Δεν

είναι μόνο οι περιπτώσεις που καταγράφηκαν και παρακολουθείτε σαν σήριαλ ντροπής, στους τηλεοπτικούς δέκτες σας, αυτοί οι τραγικοί τύποι, μοιάζουν άλλοτε με μωρές παρθένες και άλλοτε με μανιακούς επιδειξίες.

Παλιότερα οι κάμερες ήταν θεόσταλτες, με μόνιμη επωδό τη φωναχτή προτροπή: «να τα δείχνετε όλα».

Σήμερα που το πράμα ζορίζει, οι μάσκες πέφτουν και τα αναμμένα τους κεριά μεταμορφώθηκαν, γινήκαν ματωμένες κάμες, από μαχαίρια πεταλούδες.

Φταίνε λοιπόν οι δημοσιογράφοι και οι εικονολήπτες που καταγράφουν τη κατάντια;

Φταίει άραγε το κονσίλερ της ανοχής, που πια, στέρεψε, και δεν κρύβετε η μαυρίλα της ψυχής;

Για κοίτα, που καλύψαμε εμφυλίους και βομβαρδισμούς, κάναμε στα ξένα, τόσα ματωμένα ρεπορτάζ και τελικά στη πατρίδα μας κρύβονται οι χειρότεροι πολέμιοι της είδησης και της δημοκρατίας.

Οι εικονολήπτες δεν κρύβουμε, ούτε φτιασιδώνουμε πρόσωπα, συνεχίζουμε να καταγράφουμε το λόγο και τη συμπεριφορά των ανθρώπων, αυτή είναι η δουλειά μας, μα η αλήθεια είναι ενοχλητική, τόσο που γίνεται μαλώστρα.

Μας έφτυσαν, μας έσπρωξαν, είπαμε και γράψαμε ένα σκασμό κουβέντες, οι συνδικαλιστικές ενώσεις μας, τι περιμένουν; να μας πετροβολήσουν, για να αντιδράσουν με κάποια σοβαρότητα;

Τώρα που μας δίνεται η ευκαιρία, δεν θα έπρεπε να χτυπήσουμε ουσιαστικά το φασισμό;

[*φωτογραφία: Μανόλης Δημελλάς]