Έπεσες; Πάλι σήκω.

12:17 27/10/2014 - Πηγή: Aixmi

Κι όμως, ο τίτλος του κειμένου δεν είναι κλεμμένος από συνέντευξη του διάσημου ποδηλάτη Marco Pantani ή από κάποιον άλλο παλαίμαχο πρωταθλητή, είναι δανεισμένος από έναν νησιώτη Άγιο!

Αναφέρεται στη «Φιλοκαλία», το βιβλίο-συλλογή κειμένων Αγίων και σοφών της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Εκεί περιέχονται δύο λόγοι του Αγίου Ιωάννου του Καρπάθιου. Ο πρώτος επιγράφεται «100 παρηγορητικά κεφάλαια προς τούς μοναχούς τής Ινδίας» και ο δεύτερος «Λόγος Ασκητικός και παρηγορητικός, συμπληρωματικός των εκατό κεφαλαίων». Ο Άγιος αυτός σύμφωνα με την μοναδική πηγή μας, τον πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Μέγα

Φώτιο, μάλλον έζησε στη Κάρπαθο, μεταξύ 5ου και 7ου αιώνα, μεταξύ πολλών άλλων έγραψε και κάτι ακόμη, που θα ήθελα να επισημάνω: ‘Οσες φορές τύχει να πέσεις, τόσες φορές να σηκωθείς.

Ησυχάστε, δεν θα σας πάω σε εκκλησιές, δεν θα ακούσετε τροπάρια ή κρυφές προσευχές και ανάματα κεριών. Έχουμε κάνει τη ζωή μας ποδήλατο, ας πεταλάρουμε και λίγο, όσο αντέχουμε, παρέα!

Στους παθιασμένους και μη ποδηλάτες, η πτώση είναι γνωστή ιστορία, ακόμη κι αν δεν έχει συμβεί, μόνο στην ιδέα της και τρομάζεις, σφίγγεσαι, ούτε που θέλεις τέτοιες σκέψεις. Όμως…κι αν συμβεί;

Και δεν μιλώ για τη σωματική πτώση, αν το χτύπημα δεν είναι σοβαρό και μοιάζει με μικρούτσικο παράσημο, θα βρεθεί μια γρήγορη δικαίωση, μέσα από δικαιολογίες, ξόρκια και αόριστα μπινελίκια.

Υπάρχει εκείνη η ψυχολογική πτώση, που είναι τρις χειρότερη, αφού κάνει τους νευρώνες να μοιάζουν με πλοκάμια ψόφιων χταποδιών.

Όσο πιο γρήγορα λοιπόν, βρεις τα κουράγια, και καταφέρεις να σηκωθείς, τόσο πιο εύκολα καταφέρνεις να ξαναπιάσεις το τιμόνι και να πεταλάρεις.

Όσο καθυστερείς σκουριάζεις, και μοιάζεις με εκείνα τα άχαρα παλιομοδίτικα κουκλάκια, που κουνούν μόνο το κεφάλι τους, ενώ το σώμα στέκει κολλημένο, γεμίζει σκόνη και ξεφτάει μάλλον από τη ντροπή.

Το μυστικό κρύβεται ανάμεσα στις δυο ακραίες καταστάσεις, εκείνη που άξαφνα τρως τα μούτα σου και βρίσκεσαι φαρδύς-πλατύς στα πατώματα, και την επόμενη, που καταφέρνεις να καβαλήσεις ξανά τη σέλα, και να καρφώσεις τα πόδια στα πετάλια.

Αν ετούτη η πράξη δεν γίνεται με συνείδηση, έτσι ώστε να ξεκαθαρίσει με ωριμότητα το λάθος, τότε δεν θα αργήσει η επόμενη τούμπα.

Αυτά είναι κανόνες για τα ποδήλατα, μα και τις όποιες διαδρομές ισορροπίας.

Έπεσες; πάλι σήκω, γράφει ετούτος ο άγνωστος Άγιος, μα φαίνεται λίγο γραφικό, μοιάζει με βαρετή συμβουλή, και θυμίζει τίτλο ενός ξεπερασμένου, τόσο γερασμένου βιβλίου. Λογικό, αφού είναι πολύ πιο εύκολο μετά την πτώση να παραμείνουμε στα πατώματα, και λίγο αργότερα να βλέπουμε τον κόσμο από την καινούρια, πολύ χαμηλότερη θέση, άσε που τη θεωρούμε πια δεδομένη.