Φαίη Μαυραγάνη: Παιδικά χρόνια, ο χαμός του αδελφού, Ελύτης, οικογένεια

19:04 3/11/2016 - Πηγή: Aixmi

Η Φαίη Μαυραγάνη έχει σήμερα τα γενέθλιά της και έγραψε ένα πολύ προσωπικό κείμενο για τη ζωή της, στη σελίδα της στο facebook.

Αναφέρθηκε στα παιδικά χρόνια στο χωριό της, το μαρτυρικό Δίστομο, στη «γνωριμία» της με την ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη, στον αγαπημένο της αδελφό που χάθηκε πρόωρα, στον ερχομό

της στην Αθήνα και την επαφή της με τη δημοσιογραφία και, βέβεαια, για την οικογένειά της -τα δυο παιδιά και τον σύζυγό της Νίκο Μάνεση.

Διαβάστε τι έγραψε:

«Περνάνε τα χρόνια, μεγαλώνουμε, αλλάζουμε…Έρχονται εικόνες, ασπρόμαυρες εικόνες, έγχρωμες εικόνες, τα πρώτα γενέθλια, τα δεύτερα, αποτυπωμένα από το φωτογράφο που φώναζε η μαμά μου από τη Λιβαδειά να έρθει στο Δίστομο να καταγράψει τις στιγμές, μετά ήρθε και η πρώτη φωτογραφική στο σπίτι με φιλμ και αποκτήσαμε φωτογραφική αυτονομία…

Έρχονται και άλλες εικόνες, Νοέμβρη μήνα έχει γεννηθεί και η παιδική μου φίλη, η Αμαλία, η οποία λειτούργησε σαν δανειστική βιβλιοθήκη για μένα. Βιβλία πήγαιναν και έρχονταν, να «ξεδιψάσει» η ανάγκη για μάθηση και γνώση στο χωριό… Έτσι «γνώρισα» μέσα από τους δανεικούς «Προσανατολισμούς» τον Οδυσσέα Ελύτη και κόλλησα και τον «ξεψάχνισα». Και έμαθα ότι είχε γεννηθεί στις 2 Νοεμβρίου, κάμποσες δεκαετίες και μια μέρα πίσω…το θεώρησα ιδιαίτερο σημάδι.

Και ύστερα ήρθαν τα χρόνια της Αθήνας, είχα πει παιδάκι στις αρχές του δημοτικού ανίδεο, ότι «θέλω να μπω μέσα στην τηλεόραση» και τα ΄φερε η ζωή ή η επιθυμία και η προσπάθειά μου και «μπήκα»… Γνώρισα ανθρώπους που με τα παιδικά μου μάτια θαύμαζα, τους πήρα συνέντευξη… Όπως έλεγε και ο συγχωρεμένος ο Φυντανίδης αυτή η δουλειά με πλούτισε με ταξίδια, βιβλία και γνωριμίες με ανθρώπους που ούτε καν φανταζόμουν, σε πολύ μικρότερη κλίμακα από εκείνον, βίωσα αυτή τη μαγεία της δουλειάς…

Και μετά ήρθε ο κόσμος όλος, Ο Φώτης, η Λυδία και ο Νίκος, πήγα ανάποδα από τον μικρότερο στο μεγαλύτερο, όπως στα επιτραπέζια παιχνίδια…Η έκφραση της «πολυτιμότητάς» σου σε αυτό τον κόσμο, μέσα από το βλέμμα και τα λόγια τους. Είσαι πολύτιμος γι΄αυτούς που εξημέρωσες και σε εξημέρωσαν και σ΄αγαπούν! Για τους ανθρώπους μου! Για τους ανθρώπους του ο καθένας! Θα ΄ρθούνε λύπες και χαρές που λέει ο Αλκίννοος…

Ήρθαν χαρές, ήρθαν και λύπες… Θυμάμαι τον υπέροχο αδελφό μου, εγώ γεννημένη στις 3, εκείνος στις 13 Νοεμβρίου, «έφυγε» νωρίς…δεν γνώρισε τα παιδιά μου…περίμενε την κόρη μου όλο χαρά, «έφυγε» όταν ήμουν 6 μηνών έγκυος…

Η ζωή έχει το άσπρο, έχει και το μαύρο… Θυμάμαι που μου έλεγε όταν ήμουν λυπημένη, έναν λαϊκό στίχο της εποχής, «αν δεν γεννηθείς αστέρι η ζωή πως περιμένεις να σε ξέρει..»

Εσύ έχεις γεννηθεί αστέρι, μην αφήνεις τίποτα να σε μαυρίζει… Μαύρισα όταν τον έχασα. Αλλά ξέρω ότι από κάπου με σκέφτεται και με φροντίζει… Αυτά όλα έρχονται στο μυαλό σήμερα και άλλα πολλά… Σας ευχαριστώ για τις ευχές, για τη σκέψη, για τα μηνύματα!!!»