Γιατί δεν άντεξες Βαγγέλη;

22:53 18/3/2015 - Πηγή: Aixmi

Γιατί δεν άντεξες Βαγγέλη; Δεν σου είπαν ότι για να αντέξεις πρέπει να είσαι σκληρός, τσαμπουκάς , θρασύς και αναιδής;

Δεν σου είπαν ότι μόνο έτσι επιβιώνεις; Ότι η καλοσύνη και η ντροπαλοσύνη είναι αδυναμία; Σχεδόν ελάττωμα σε μία κοινωνία με ατομιστές και αριβίστες;

Γιατί ειδικά εσύ που ήσουν ωραίο παλληκάρι; Τι σου έλειπε; Όλα τα είχες και με το παραπάνω..Ψηλός, ξανθός σαν άγγελος, με μάτια γλυκά και μελαγχολικά. Με τόση ομορφιά θα μπορούσες να είσαι ο αρχηγός της παρέας και τα κορίτσια να λιώνουν για ένα σου βλέμμα.

Γιατί δεν άντεξες Βαγγέλη; Δεν έπρεπε να είσαι τόσο κλειστός

και εσωστρεφής. Αυτό δε συγχωρείται, αγόρι μου…Στην πόλη θα ήσουν απομονωμένος, στα πάρτυ δε θα σου μιλούσε κανείς, ενώ το τηλέφωνο σου δε θα χτυπούσε ποτέ. Θα ήταν μία άλλη είδους μοναξιά. Ένα «βουβό» bullying σαν και αυτά που κάνουν τα παιδιά στους άλλους που φέρονται διαφορετικά. Τα παιδιά δεν ανέχονται το διαφορετικό και το απομονώνουν.
Ήσουν διπλά άτυχος, λοιπόν. Γιατί γεννήθηκες στην επαρχία και σε ένα «σκληρό» νησί, που η ανδρική βαρβατίλα αποδεικνύεται με την πυγμή και τα όπλα. Τα παιδιά εκεί δεν σε απομονώνουν όπως στην πόλη. Όχι. Δεν πρέπει και δε θέλουν να σε αφήσουν στην ησυχία σου. Πρέπει να γίνεις μέλος της ομάδας..

Γιατί δεν άντεξες Βαγγέλη; Για να γίνεις μέλος της ομάδας των σκληρών έπρεπε να περάσεις δοκιμασίες…γυμνάσια… καψόνια..Έτσι γίνεται. Άγραφος νόμος των σκληροτράχηλων βουνών της Κρήτης και των βράχων της Μάνης.
«Πλάκες» ήταν Βαγγέλη. Χοντρές «πλάκες» για να ενταχθείς στην ομάδα, να γίνεις μέλος, φίλος και αδελφός. Πρέπει να ξεφτιλιστείς Βαγγέλη, να ταπεινωθείς για να γίνεις μέλος της ομάδας των σκληρών..

Γιατί δεν άντεξες Βαγγέλη; «Μιλούσε» το πρόσωπο σου…το σώμα σου υπέφερε… Αλλά τα λόγια έβγαιναν ήρεμα από το στόμα σου, καθησυχαστικά.
«Είμαι καλά, μαμά… Πλάκα κάναμε με τα παιδιά… Άλλαξα δωμάτιο γιατί γινόταν φασαρία και ήθελα να διαβάζω..»

Αν όμως κάποιος σε παρατηρούσε…Αυτό το όμορφο, γαλήνιο πρόσωπο σου σιγά- σιγά σκλήραινε… Σε εκείνο το κρητικό γλέντι, τα μάτια σου είχαν βαρύνει. Έδειχνες κουρασμένος και απόμακρος. Οι σκέψεις σου έτρεχαν…και τα χείλη σου σφιγμένα…σαν να ήθελες να φυλακίσεις τις λέξεις να μη βγουν... Και τις πίεζες μέσα σου Βαγγέλη…Όχι επειδή φοβόσουν..Όχι..Αλλά επειδή ένιωθες ενοχές που δεν μπορούσες ακόμα να γίνεις μέλος αυτής της παρέας..Τί άλλο ήθελαν πια; Τις πέρασες τις δοκιμασίες και τα χουνέρια… Πόσο καιρό θα συνεχιζόταν αυτό; Σου είπαν ότι όλοι τα πέρασαν για να γίνουν φίλοι και, όμως. με εσένα δε σταματούσαν…

Γιατί δεν άντεξες Βαγγέλη; Όσο άντεχες, όσο δε φώναζες , όσο δεν επαναστατούσες οι νταήδες συνέχιζαν…Με την ηδονή του δυνάστη πάνω στον σκλάβο..

Γιατί δεν άντεξες Βαγγέλη; Να ακούς τις φωνές που σου έλεγαν να αλλάξεις, να γίνεις σκληρός, νταής και δυνατός… Από ανθρώπους που εν λευκώ τους ανατέθηκε η «ανδρική» διαπαιδαγώγησή σου και αντικατέστησαν τη μάνα και τον πατέρα σου… Και αυτές οι φωνές σε έπνιξαν Βαγγέλη… Ανέβηκαν σαν χείμαρρος και ανακάτεψαν το μυαλό σου…Γιατί δεν είχες διέξοδο Βαγγέλη και γιατί αυτοί που αγαπούσες ήταν οι όλοι δυνάστες σου…

Γιατί δεν άντεξες Βαγγέλη; Και τώρα όλοι εμείς εδώ πρέπει να αντικρίσουμε αυτό το τέρας στον καθρέφτη που δημιουργήσαμε; Και το εντάξαμε σε κοινωνίες για να μη μοιάζουμε με τα ζώα της ζούγκλας; Και, τελικά, καταφέραμε να εφαρμόζουμε τους νόμους της ζούγκλας μέσα στην κοινωνία;

Γιατί δεν άντεξες Βαγγέλη; Και ζώστηκες με τα «εκρηκτικά» της καταπίεσης και του χλευασμού; Ανατινάχτηκες αλλά προκάλεσες παράπλευρες απώλειες στο «ιερό» οικοδόμημα της ελληνικής οικογένειας που τη νοιάζει η «βιτρίνα» και απεχθάνεται την ουσία;

Οι πληγές που μας άφησες θα απαλύνουν με το χρόνο, αλλά οι Ερινύες θα μας κυνηγούν που σε πιέζαμε να αντέξεις , Βαγγέλη…

«Τι τραγούδι να σου πω που να σε ξέρει; Να’ ναι εκεί όταν γελάς κι όταν φοβάσαι. Να’ ναι εκεί όταν μεθάς κι όταν λυπάσαι. Κι όταν κρύβεσαι στης μοναξιάς τα μέρη…»