Η Δημοκρατία στην Ελλάδα δεν κινδυνεύει γιατί δεν υπάρχει

02:45 13/11/2012 - Πηγή: Aixmi

Δεν μπορείς να χάσεις κάτι που δεν έχεις. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση, δεν το είχες ποτέ. Στην Ελλάδα έχουμε κάποιες «δημοκρατικές διαδικασίες», που το αποτέλεσμά τους δεν είναι πάντα ό,τι καλύτερο και σίγουρα δεν θεμελιώνουν την εξ’ ορισμού Δημοκρατία.

Η ελευθερία του λόγου και του ανθρώπου, τα ανθρώπινα δικαιώματα με ό,τι αυτό συμπεριλαμβάνει, η ελευθερία του εκλέγειν και εκλέγεσθαι και σίγουρα η ισονομία και η δικαιοσύνη είναι κύρια συστατικά Δημοκρατίας. Πόσα από αυτά απολαμβάνουμε;

Η

ελευθερία του λόγου και του παραλόγου:

Γράφω ελεύθερα αυτές τις γραμμές, χωρίς κανένας να με λογοκρίνει και, κατά πάσα πιθανότητα, κανένας δεν θα με συλλάβει. Με πρόσχημα την ελευθερία του λόγου εδώ και χρόνια, εκατοντάδες υποτιθέμενοι δημοσιογραφίσκοι εκβιάζουν, λοιδορούν και πλουτίζουν. Χρησιμοποιούν κάθε παράνομο μέσο για να διαμορφώσουν μια υποτιθέμενη «είδηση», όπως τους βολεύει. Η κατάσταση χειροτέρεψε με το διαδίκτυο. Ο κάθε πικραμένος φτιάχνει ένα blog – εργαλείο εκβιασμού – αμολάει τις αποκαλύψεις του και ό,τι πιάσει. Λασπώνουν ανθρώπους με το πάτημα ενός πλήκτρου “Enter”. “Delete” γι’ αυτούς δεν υπάρχει, ακόμη και αν αποδείξεις πως τελικά δεν είσαι ελέφαντας.

Δικαιοσύνη, το απόλυτο κενό της Ελληνικής Δημοκρατίας. Η αδικία ξεκινάει από το ίδιο το κράτος. Απλώνεται, διαδίδεται, αναπαράγεται με γεωμετρική πρόοδο, γιατί ο αδικημένος θα εκδικηθεί αλλά και θα αδικήσει για να επιβιώσει.

Ένα παράδειγμα: Το κράτος χρωστάει σε μια ιδιωτική εταιρία € 300.000,00. Η εταιρία οφείλει στο κράτος από φόρους κλπ. € 50.000,00. Η εταιρία δεν μπορεί να πληρώσει το κράτος και τους προμηθευτές της επειδή το κράτος της χρωστάει. Οι ενέργειες του κράτους θα κλείσουν την εταιρία, οι εργαζόμενοι γίνονται άνεργοι, οι προμηθευτές γίνονται με τη σειρά τους προβληματικές εταιρίες και το ντόμινο συνεχίζεται.

Αδικία αναπαράγουν και τα δικαστήρια. Δε μιλάω για παραδικαστικά κυκλώματα και επίορκους δικαστές. Αναφέρομαι στους χρόνους εκδίκασης των υποθέσεων. Μία αγωγή για κάποιον που αποδεδειγμένα σου χρωστάει χρήματα, θα εκδικασθεί όταν πλέον δεν θα τα έχεις ανάγκη, γιατί ή θα έχεις πτωχεύσει την εταιρία σου ή θα έχεις πεθάνει. Οι δικαστές δείχνουν μια κάποια ευαισθησία και προσδιορίζουν δικάσιμο ανάλογα με το προσδόκιμο ζωής του μηνυτή.

Αν περάσουμε στις συλλογικές αδικίες, εκεί ο κατάλογος δεν έχει τέλος. Οι άνεργοι σήμερα είναι μόνο από τον ιδιωτικό τομέα. Οι συνδικαλιστές εξακολουθούν να μην εργάζονται και να κάνουν ό,τι μπορούν για να κλείσουν επιχειρήσεις, εξαφανίζοντας θέσεις εργασίας. Η εκκλησία δεν πληρώνει χαράτσια. Οι εργαζόμενοι που πληρώνουνε δεκαετίες ολόκληρες για τη σύνταξή τους, τα κέρατά τους υποχρεωτικά, θα πάρουν πίσω ψίχουλα, για όσο προλάβουν να ζήσουν.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα που έχει να αντιμετωπίσει η όποια κυβέρνηση είναι η οργή και η απόγνωση που προκαλεί η αδικία.

Λένε πως η Χρυσή Αυγή απειλεί τη Δημοκρατία. Ας φτιάξουμε πρώτα μια αληθινή δημοκρατία και τότε θα δούμε αν μέσα σ’ αυτή τη Δημοκρατία έχει