Η Ελλάδα φτώχυνε και κόντυνε όταν έχασε τον Γιώργο Γεννηματά

12:20 26/4/2014 - Πηγή: Aixmi

Από το πρωί η καρδιά μου είναι βαριά και δεν μπορώ ούτε θέλω να το κρύψω. 25 Απριλίου 2014, 20 χρόνια από τον θάνατο του Γιώργου Γεννηματά.

Πώς διάολο γίνεται και μου φαίνεται σαν να ‘ναι χθες;
Ξέρω την απάντηση, ρητορικό ερώτημα απευθύνω.
Όταν κάποιος κατοικεί μέσα μας δεν πεθαίνει ποτέ.

Ο Γιώργος με τιμούσε με τη φιλία και την εμπιστοσύνη του.
Αισθανόμουν τόσο χαρούμενος που ανακάλυπτα ότι ο μακράν δημοφιλέστερος πολιτικός της χώρας δεν είχε καθόλου έπαρση, ένιωθα τόσο τυχερός που είχα τη δυνατότητα να διδαχθώ από τον οραματικό του λόγο, να καταλάβω την αξία της

εθνικής συνεννόησης που πρέσβευε, να αντιληφθώ τι σημαίνει καθαρότητα, εντιμότητα, και ανθρωπιά στην πολιτική.

Η τελευταία φορά που τον είδα καλά ήταν παραμονές Χριστουγέννων του 1991. Είχαν μαζευτεί αρκετοί φίλοι για να μου ευχηθούν, στο σπίτι μας με την Όλγα. Στο τέλος μείναμε ελάχιστοι και ο Γιώργος μου ζήτησε να παίξω κιθάρα. Αγαπούσε πολύ τα «Γαλάζια σου γράμματα» και τα τραγούδησε μαζί με τον αείμνηστο Γρηγόρη Γιάνναρο που, επίσης, ήταν στη συντροφιά μας.

Το νέο της φονικής αρρώστιας μου τηλεφώνησε για να μου το ανακοινώσει ο ίδιος. Ήταν μεσημέρι και ήμουν στο ραδιοσταθμό flash.

«Έλα αμέσως», μου είπε. «Πρέπει να σου μιλήσω, είναι σοβαρό, δεν μπορώ να κάνω αυτή την κουβέντα απ’ το τηλέφωνο».
Όταν συνάντησα το βλέμμα του, κατάλαβα τι ακριβώς εννοούσε ο Οδυσσέας Ελύτης, γράφοντας για τη «θλίψη του αγριμιού»…

Πάλεψε δυο χρόνια, ενώ δίπλα του σήκωνε τον δικό της σταυρό η αγαπημένη του Κάκια, η γυναίκα της ζωής του. Δεν λύγισε ούτε στιγμή, τον άκουγα με τα αυτιά μου να δίνει κουράγιο στους άλλους.
Πρωτάκουστο αλλά αληθινό, πέρα για πέρα…
Μόνο με τη λέξη «μεγαλείο ψυχής» θα μπορούσα να το περιγράψω.

Ο άνθρωπος που θεμελίωσε το Εθνικό Σύστημα Υγείας, που εισηγήθηκε την αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης, που κράτησε ενωμένο το ΠΑΣΟΚ το 1990 όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου σχεδίαζε να το διαλύσει αν καταψηφιζόταν ο «εκλεκτός» του Άκης Τσοχατζόπουλος στην ψηφοφορία για την ανάδειξη του πρώτου γραμματέα του κόμματος, στην περίφημη συνεδρίαση στο «Πεντελικόν».

Ο άνθρωπος που δεν πρόλαβε να γίνει πρωθυπουργός και να κάνει πράξη όσα οραματιζόταν. Ο άνθρωπος που θα άλλαζε την Ελλάδα, που θα ένωνε τους Έλληνες στους μεγάλους εθνικούς στόχους, που θα επέβαλε την αξιοκρατία παντού, που θα εμφυσούσε ήθος σε όλους και όλες.
Ο πολιτικός των αξιών έφυγε μόλις στα 55 του χρόνια και η Ελλάδα έχασε μια μεγάλη ευκαιρία. Το πιστεύω απόλυτα. Για δείτε που κατάντησε ο τόπος…

*Follow on twitter: @XrPanag