Η νεολαία μας τρέχει στις στρατιωτικές Σχολές για ένα μισθουλάκο…

02:41 30/8/2012 - Πηγή: Aixmi

Για άλλη μια χρονιά ολοκληρώθηκε η διαδικασία των Πανελλαδικών Εξετάσεων και μόλις βγήκαν τα αποτελέσματα, είδαμε τις βάσεις των Σχολών, είπαμε τα συγχαρητήρια στους επιτυχόντες και ξεχάστηκε ο θρήνος και ο κοπετός των προηγουμένων ημερών -με τις χαμηλές επιδόσεις των υποψηφίων σε κάποια μαθήματα, όπως π.χ. η Φυσική.

Έτσι απλά, ξαναβάλαμε το κεφάλι στην άμμο, θαρρώντας πως απαντήθηκαν τα ουσιαστικά

ζητήματα που τίθενται κάθε χρόνο, από τις πανελλαδικές εξετάσεις, οι οποίες αποτελούν μια άτυπη δημοσκόπηση για την ποιότητα του εκπαιδευτικού μας συστήματος συνολικά.

Κι όμως, τώρα, πιστεύω πως θα έπρεπε να αρχίζει η ουσιαστική συζήτηση. Από τις πανελλαδικές και το εκπαιδευτικό μας σύστημα, μέχρι στο τι είδους πολίτες, επαγγελματίες και εργαζόμενους θα βγάλουμε  αύριο. Γιατί τα αποτελέσματα, αποτυπώνουν μεν τις κακοδαιμονίες του συστήματος, που ούτως ή άλλως απλώς καταγράφονται συνεχώς τα τελευταία χρόνια, αλλά επιπλέον αποτελούν καθρέφτη των αδυναμιών της κοινωνίας μας, της διακυβέρνησης που έχουμε και των πολιτικών σχεδιασμών που γίνονται (ή μάλλον δε γίνονται, αλλά απλώς εξαγγέλλονται) στην Παιδεία .

Κι ας αρχίσουμε από τα βασικά: Χρόνια τώρα συνηθίσαμε να θεωρούμε όλοι ότι το σύστημα των Πανελλαδικών Εξετάσεων είναι το πιο αξιόπιστο και το πιο αδιάβλητο στον τόπο μας. Άλλωστε, έχει κρατηθεί σε ισχύ δεκαετίες τώρα, πέρα από τις μικροβελτιώσεις, που μάλλον αποδείχθηκαν επιζήμιες για τις βασικές «αρετές» του συστήματος. Είναι, όμως, και το πιο αντικειμενικό, αξιόπιστο, δίκαιο και αξιοκρατικό;

Ιδού το ερώτημα.

Γιατί, με ποια λογική, καταργούνται οι μετεγγραφές (και καλώς) αλλά καθιερώνεται ένα πάζλ διαφορετικών βάσεων, ανάλογα με τον αριθμό των μελών της οικογένειας που έτυχε στον κάθε υποψήφιο, (τρίτεκνοι, πολύτεκνοι κλπ.).

Φέτος, μάλιστα, προκλήθηκε μεγάλος θόρυβος, γιατί μπήκαν μουσουλμάνοι με χαμηλές επιδόσεις (κάτω από τη βάση) σε υψηλόβαθμες σχολές. Λες κι αυτή η «εύνοια» δεν υπάρχει χρόνια τώρα, αφού η «πολιτική» ήταν και είναι να συμμετάσχουν της ελληνικής Παιδείας, αυτά τα παιδιά, για να ενταχθούν ομαλά και καλύτερα στο κοινωνικό σύνολο.

Αλλά, είναι σωστό και δίκαιο, να δίδεται έστω και μία θέση γιατί κάποιος έτυχε να έχει διαφορετικό θρήσκευμα;

Γιατί, δηλαδή, να μη βρούμε άλλους τρόπους ενίσχυσής, όχι μόνον αυτής της κατηγορίας αλλά και των άλλων, αντί να τους βάζουμε σε μια Σχολή που με τις ανεπάρκειές τους, θα την «τραβούν» προς τα κάτω ;

Όμως, το πιο σημαντικό είναι να δούμε πόσοι από εκείνους που μπήκαν, με χαμηλές επιδόσεις, σε Σχολές με απαιτήσεις, θα συνεχίσουν τις σπουδές τους πέραν του πρώτου έτους.

Σπάνιες, αλλά οδυνηρές για το σύστημα συνολικά, είναι οι έρευνες για τη φοιτητική διαρροή. Όποιον πανεπιστημιακό κι αν ρωτήσουμε, θα μας πει πως η πλειοψηφία των εισαγομένων «αγκομαχά», στην καλύτερη περίπτωση, να
κατανοήσει και τα πιο στοιχειώδη.

(Δεν είναι τυχαίο ότι ανθούν, πλέον, τα φροντιστήρια για τους φοιτητές που έχουν τις οικονομικές δυνατότητες).

Όμω