Η πολιτική της κλειδαρότρυπας

16:20 11/9/2014 - Πηγή: Aixmi

Zούμε μία θλιβερή εποχή. Μία εποχή που περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη ιστορική περίοδο ο άνθρωπος έχει πέσει στο χειρότερο επίπεδο. Όλα κρίνονται με βάση την εικόνα ενώ η «ηδονοβλεπτική» ματιά στην προσωπική ζωή έχει λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις.

Ας πάρουμε την περίπτωση της ελεεινής ταπείνωσης του Ολάντ. Ο πρόεδρος της Γαλλίας στάθηκε ανίκανος να αντιμετωπίσει την εκδίκηση της συντρόφου του όταν εκείνος πριν από λίγο καιρό την πέταξε κυριολεκτικά έξω από τα Ηλύσια Πεδία.

Εκτέθηκε ανεπανόρθωτα στο γαλλικό λαό

για τη διπλή ζωή που έκανε με αποτέλεσμα να δράσει σπασμωδικά και να λήξει άδοξα και τις δύο σχέσεις του, ενώ τώρα γλύφει τις πληγές του από το «δηλητήριο» που έχυσε πάνω του το βιτριολικό πάθος της πρώην επίσημης συντρόφου του.

Ποιόν, όμως, αφορούν όλα αυτά; Από πότε η προσωπική ζωή ενός ηγέτη γίνεται πολιτικό ζήτημα υψίστης σημασίας , τέτοιο που οφείλει να απαντά σε προσβλητικές προσωπικές ερωτήσεις ή να προσπαθεί να πείσει ότι δεν είναι ελέφαντας;

Ο Ολάντ ποτέ δε διεκδίκησε τον τίτλο του χαρισματικού ηγέτη. Από την πρώτη στιγμή της εκλογής του όλοι τον αποκαλούσαν με το προσωνύμιο « normal “ δηλαδή ένας πολιτικός ήπιων τόνων χωρίς εξάρσεις που « αναγκάστηκε» λόγω των περιστάσεων – βλέπε Στρος Καν – να βγει μπροστά και να διεκδικήσει ένα ρόλο που, ομολογουμένως, δεν του πηγαίνει..

Ο Φρανσουά Ολάντ, λοιπόν, πρέπει να κριθεί για την πολιτική που ασκεί. Για την αναποτελεσματικότητα των πρωτοβουλιών του. Για το άτολμο προφίλ του και όχι για τις σχέσεις του με τις γυναίκες. Η ιστορία έχει δείξει, άλλωστε, ότι πολλές προσωπικότητες της διεθνούς πολιτικής σκηνής ή ακόμα και πνευματικοί άνθρωποι έχουν ένα τελείως διαφορετικό προφίλ στην προσωπική και τη δημόσια ζωή τους. Αυτό δε σημαίνει ότι το ένα δεν επηρεάζει το άλλο αλλά δεν είναι ο καθοριστικός παράγοντας μίας προσωπικότητας. Κοινώς προσωπική και δημόσια ζωή δεν προϋποθέτει κοινή συμπεριφορά του ατόμου ούτε απαραίτητα τον καθιστά ανίκανο ή ικανό στην άσκηση των καθηκόντων του..

Για παράδειγμα, ηγέτες μεγάλου βεληνεκούς μίας εποχής που η πολιτική είχε ακόμα αξία είχαν άλλη συμπεριφορά στην προσωπική τους ζωή και άλλη στη δημόσια.

Ο ιστορικός καγκελάριος της Γερμανίας έδειχνε απίστευτη αδιαφορία και σκληρότητα στην οικογένειά του, σύμφωνα με τις βιογραφίες των παιδιών του, ενώ πάνω από τη φήμη του θα πλανάται για πάντα βαριά η αυτοκτονία της γυναίκας του..

Ποτέ, όμως, η συμπεριφορά του αυτή δεν έγινε πολιτικό ζήτημα. Τουναντίον ο Χέλμουτ Κόλ πέρασε στην ιστορία ως ηγετική, χαρισματική φυσιογνωμία, ως πρωτεργάτης της ένωσης των δύο Γερμανιών και των πρώτων σχεδίων της Ευρωπαϊκής Ένωσης για κοινό νόμισμα..

Ανάλογο είναι και το παράδειγμα του Γάλλου πρώην προέδρου Ζάκ Σιράκ. Παρά το γεγονός ότι η φήμη του ως Δον Ζουάν πέρασε τα όρια της Γαλλίας και ήταν γνωστές και στη σύζυγό του Μπερναντέτ, ποτέ δεν έγιναν πρώτο πολιτικό θέμα…

Αυτό δε σημαίνει ότι η ζωή των πολιτικών πρέπει να είναι κρυφή. Στην πολιτική, όπως και σε οποιοδήποτε υψηλό αξίωμα, πρέπει να κρίνεται το ποιόν του πολιτικού ανδρός και όχι μόνο του ανδρός , ο οποίος συνήθως είναι επιρρεπής σε κάθε είδους πειρασμούς..

Ποιος ξέρει τι θα είχε συμβεί στον Ντομινίκ Στρος Καν εάν δεν αποκαλυπτόταν ποτέ η εμμονική σχεδόν τάση επιβεβαίωσης από το γυναικείο φύλο στο δωμάτιο του Σοφιτέλ; Μπορεί να ήταν ο σημερινός πρόεδρος της Γαλλίας και ως πιο δυναμική προσωπικότητα από τον Ολάντ να είχε κερδίσει τη γαλλική κοινή γνώμη…

Όμως η πολιτική του καριέρα διαλύθηκε λόγω της τρελής αδυναμίας του στο γυναικείο φύλο. Την ίδια αδυναμία που έχει και ο Ολάντ και, ίσως, εκατομμύρια άνδρες σε όλο τον κόσμο, που απλά είναι πιο προσεκτικοί ή δεν είναι στο στόχαστρο ..

Η αλήθεια είναι ότι στη Γαλλία, σε μία άλλη εποχή, ακόμα και τα Μέσα Ενημέρωσης τηρούσαν τον άγραφο νόμο της μη έκθεσης της προσωπική ζωή των ηγετών τους. Η γνωστή ιστορία με την κόρη του Μιτεράν εκτός γάμου ήταν κοινό μυστικό που αποκαλύφθηκε πολύ μετά το θάνατό του..

Η υπερβολική διακριτικότητα της τότε εποχής όμως έχει φτάσει , επί των ημερών μας, στο άλλο άκρο- με αποτέλεσμα όχι μόνο να γκρεμίζονται καριέρες, αλλά να ευτελίζονται άνθρωποι χωρίς να έχουν καν το δικαίωμα να υπερασπιστούν τον εαυτό τους..

Η νέα αρένα των λεόντων της σύγχρονης εποχής είναι τα κοινωνικά δίκτυα, όπου το θύμα κατασπαράσσεται σε μηδενικό χρόνο.

Την κερκόπορτα της ασύδοτης έκθεσης της προσωπικής ζωής των ηγετών την άνοιξε για τη Γαλλία ο Νικολά Σαρκοζί. Ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας πήρε δεύτερο διαζύγιο και έκανε τρίτο γάμο και παιδί μέσα στην τετραετή θητεία του αφήνοντας «διακριτικά» τους δημοσιογράφους να ασχολούνται σχεδόν αποκλειστικά με την προσωπική του ζωή…

Πολιτικοί αναλυτές έγραφαν στα γαλλικά Μέσα ότι αυτή δεν ήταν και τόσο αθώα στάση αλλά υπέθαλπε στρατηγική. Επειδή γνώριζε ότι η προσκόλλησή του στο γερμανικό άξονα δεν ήταν αρεστή στους Γάλλους, τους αποπροσανατόλιζε…

Κάτι ανάλογο γράφουν και για τον Ολάντ. Η ελεύθερη πτώση στη δημοτικότητά του δημιούργησε την ανάγκη να μετατεθεί το ενδιαφέρον του κόσμου από τα πραγματικά προβλήματα στην …κλειδαρότρυπα. Όμως, η τροπή που πήρε η υπόθεση με το βιβλίο της πληγωμένης πρώην πρώτης Κυρίας ξέφυγε από κάθε έλεγχο. Το ποσοστό του Ολάντ έχει πέσει στο ναδίρ, ενώ η Λεπέν πανηγυρίζει από τα αποδυτήρια…

Η απουσία εφαρμόσιμων πολιτικών προτάσεων και πρωτοβουλιών η έλλειψη , η αδυναμία ή η ατολμία έκφρασης ουσιαστικής πολιτικής σκέψης, θα συνεχίσει να οδηγεί στη βάναυση παραβίαση της προσωπικής ζωής και των προσωπικών επιλογών οποιουδήποτε ηγέτη με στόχο να δημιουργήσει έναν καινούριο θεσμό, την πολιτική της κλειδαρότρυπας…