Ιστορική ψήφος!

03:00 24/5/2012 - Πηγή: Aixmi

Στις εκλογές της 6ης Μαΐου οι πολίτες αποφάσισαν να δώσουν τέλος στο δικομματισμό, είπαν ένα ηχηρό «φτάνει πια» στην απομείωση του βιοτικού τους επιπέδου  και υπέδειξαν με τη ψήφο τους ως μόνη λύση το σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας.

Οι πολίτες τιμώρησαν ιδιαίτερα το ΠΑΣΟΚ  και τη ΝΔ

για διαφορετικούς λόγους. Το ΠΑΣΟΚ, γιατί, ενώ είχε από το 2009, σαφή και ισχυρή εντολή από το λαό να κυβερνήσει και να αλλάξει το κράτος και την  οικονομία, επέλεξε να χάσει έξι ως οκτώ μήνες με εκείνο το ανεκδιήγητο open gov και να καταλήξει να φρενάρει το κράτος και την οικονομία σε σημαντικούς παραγωγικούς τομείς, να αφήσει στην τύχη τους τον Τουρισμό και τη Ναυτιλία, να ενεργεί ερασιτεχνικά στον τομέα της αξιοποίησης του δημόσιου πλούτου και των επενδύσεων, να επιμείνει σε ψευδώνυμες μεταρρυθμίσεις στην Παιδεία, να ξιφουλκεί με τον παλιό εαυτό του για να αναγκαστεί να καταφύγει, τελικά, σε οριζόντιες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις όταν η δανειακή σύμβαση εμφανιζόταν ως ύστατη λύση πριν τη χρεοκοπία.

Μα, θα μου πείτε, η  κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έκανε μόνο αυτά και ήταν όλα αρνητικά; Όχι, παρέλαβε μία χώρα ήδη χρεοκοπημένη, έκανε προσπάθειες κάποιες εκσυγχρονισμού των δομών, προκάλεσε το μηχανισμό στήριξης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά έχασε τον καίριο πολιτικό χρόνο για να οδηγήσει τη χώρα με σχέδιο σε ένα λιγότερο ζοφερό μέλλον. Γι’ αυτό και ο λαός απάντησε απόλυτα τιμωρητικά,  μετά από συνεχείς προσπάθειες και θυσίες τριών σχεδόν ετών που τον εξουθένωσαν, στέλνοντας ηχηρότατο μήνυμα στο ΠΑΣΟΚ. Το μήνυμα ήταν  να αλλάξει τώρα πολιτικές, στρατηγική, πρακτικές, κουλτούρα, και πρόσωπα!

Η Νέα Δημοκρατία αποδοκιμάστηκε  για τις παλινωδίες της, την άνευρη αντιπολίτευσή της, τον εύκολο αντιμνημονιακό λόγο της, τις πολλαπλές μεταλλάξεις της,  το φλερτ με τον ευρωσκεπτικισμό, τα ευάριθμα «Ζάππεια» χωρίς πραγματικό πρόγραμμα διακυβέρνησης, την έλλειψη ηγεσίας με ευρωπαϊκό κύρος, την «ανοιξιάτικη» παλινόρθωση  και τις θυμικές διαγραφές που οδηγούσαν σε αναγκαστικές επανακάμψεις.

Πέραν, όμως, της αποδοκιμασίας του πάλαι ποτέ δικομματισμού, το ζητούμενο των εκλογών είναι να κυβερνηθεί η χώρα και να προστατευθούν τα συμφέροντά της.

Στο πλαίσιο αυτό, ήρθαν ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ,  η ΔΗΜΑΡ, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες με τα αυξημένα ποσοστά της λαϊκής αντίδρασης, γύρω από ένα τραπέζι διαπραγματεύσεων για το σχηματισμό Κυβέρνησης. Και εκεί, δυστυχώς, επικράτησε η λογική του «κομματικού ταμείου». Ασύνταχτες κυβερνητικές προτάσεις για μια αδύνατη διακυβέρνηση! Η κυβέρνηση συνεργασίας που υπέδειξε ο ελληνικός λαός έγινε μία πολιτική «ρώσικη ρουλέτα», χωρίς κανένας να θέλει να τραβήξει τη σκανδάλη.

Οι διερευνητικές εντολές απέδειξαν περίτρανα ότι τα ελληνικά πολιτικά κόμματα – καθένα για τους λόγους του- ήταν ανέτοιμα για συνεργασία. Κάποιοι από τους πολιτικούς αρχηγούς φάνηκε ότι ήθελαν αλλά δεν μπορούσαν, άλλοι απλά δεν ήθελαν ενώ μπορούσαν, άλλοι τρόμαζαν στην ιδέα ακόμη και ότι θα αναλάβουν ευθύνες διακυβέρνησης και  άλλοι δεν είχαν κανένα πρόβλημα