Κάφροι, νταβατζήδες και λαμόγια κυριαρχούν στα γήπεδα επειδή η πλειοψηφία σιωπά

21:20 4/3/2012 - Πηγή: Aixmi

Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός: ακόμη ένας τελικός ντροπή για το μπάσκετ και τη χώρα

Σε μια συζήτησή μας, προ ημερών, ο προπονητής της Εθνικής ομάδας μπάσκετ, και της τουρκικής Εφές πλέον, Ηλίας Ζούρος μου διηγήθηκε, γεμάτος θαυμασμό και στεναχώρια, την εμπειρία που είχε προ ημερών στη Βαρκελώνη, όταν βρέθηκε ανάμεσα στους περίπου 20 χιλιάδες θεατές των αγώνων του κυπέλου μπάσκετ Ισπανίας. Βρέθηκε σε ένα «κλειστό» όπου συμβίωσαν αρμονικά οι οπαδοί οκτώ διαφορετικών ομάδων, σε μια γιορτή που οι ειδικοί του

αθλήματος την αντιλαμβάνονται και τη ζουν ως μεγαλύτερη και από αυτή του final four της Euroleague. Και σοκαρίστηκε μπροστά στη διαπίστωση ότι όλο αυτό το multiethnic πάρτι κύλησε όχι απλώς αναίμακτα, αλλά εντελώς πολιτισμένα, με την αρμονική συμβίωση των οπαδών όλων των ομάδων και, μάλιστα, δίχως παρουσία αστυνομικών δυνάμεων. Για την ακρίβεια, δεν υπήρχε ούτε ένας αστυνομικός μέσα στο «Παλάου Σεν Τζόρντι».

Τα ίδια λόγια, την ίδια περιγραφή, είχα διαβάσει σε ένα σημείωμα του Μάνου Μανουσέλη, που είχε βρεθεί μαζί με τον Παναγιώτη Γιαννάκη σε αυτό το Copa del Rey. Δεν τα εξιδανίκευσε στο μυαλό του ο Ζούρος. Ούτε ο Μανουσέλης, ούτε ο Γιαννάκης, που επέστρεψαν εντυπωσιασμένοι από τη Βαρκελώνη. Με το ίδιο ακριβώς συναίσθημα και τις ίδιες σκέψεις επιστρέφουμε μετά από κάθε ταξίδι σε μια πολιτισμένη ευρωπαϊκή πόλη όλοι μας, αθλητές, προπονητές, δημοσιογράφοι. Με τον ίδιο καημό, το ίδιο «γαμώτο», που επιστρέφουμε στο δηλητηριασμένο ελληνικό αθλητικό περιβάλλον, με την ίδια βεβαιότητα ότι δεν θα ζήσουμε αυτές τις στιγμές στα δικά μας εδάφη.

Τούτες τις ώρες η ελληνική κοινωνία του μπάσκετ ετοιμάζεται για τον τελικό του κυπέλλου, ο οποίος, παρεμπιπτόντως, είναι ένα από τα πιο ποιοτικά παιχνίδια στην Ευρώπη, διότι συγκρούονται δύο top class ομάδες, ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός. Τούτες τις μέρες η κοινωνία του μπάσκετ, μαζί με τις αρχές, ετοιμάζονται με την ίδια μέθοδο που προετοιμάζουν τα συλλαλητήρια στο κέντρο της Αθήνας. Το μπάσκετ δίνει, για το κλειστό του Ελληνικού, από 900 εισιτήρια και 340 προσκλήσεις σε κάθε ομάδα. Δεν θα είναι περισσότεροι από 2.480 οι οπαδοί του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού στο κλειστό. Διότι μόνο έτσι θα νιώθει η Αστυνομία ότι μπορεί να κρατήσει υπό, έστω μερικό, έλεγχο την κατάσταση, ώστε να «εγγυηθεί» την ασφάλεια στην διεξαγωγή του αγώνα.

Δεν θα μπορούσαν ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός να γεμίσουν με κανονικούς, υγιείς φιλάθλους ένα κλειστό γήπεδο μπάσκετ; Δεν θα μπορούσαν περίπου 20 χιλιάδες φίλοι Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού να συμβιώσουν αρμονικά σε ένα κλειστό; Πώς μπόρεσαν να βρεθούν μαζί σε ένα κλειστό Καταλανοί, Βάσκοι, Μαδριλένοι, Ανδαλουσιανοί;  Έχουν, νομίζετε, λιγότερα εκείνοι να χωρίσουν μεταξύ τους; Είναι λιγότερο στρεσαρισμένοι οι Ισπανοί από την κρίση συγκριτικά με τους Έλληνες;

Φοβούνται τόσο να δυσαρεστήσουν τους πελάτες τους, τον θαυμαστό κόσμο, τον 12ο ή 6ο παίκτη της ομάδας τους, τον υπέροχο κόσμο τους, δηλαδή τους κάφρους, που τρέμουν στην ιδέα να τους αποκλείσουν και να