Και η κυβέρνηση και οι συνδικαλιστές της ΟΛΜΕ υποκρίνονται

13:34 14/5/2013 - Πηγή: Aixmi

Όταν υπάρχει ένα «όπλο» μεγάλης εμβέλειας στα χέρια μιας επαγγελματικής τάξης, το λογικότερο όλων είναι οι συνδικαλιστές -κυρίως αυτοί- να το προστατεύουν , να μην το εκθέτουν και –πολύ περισσότερο- να μην το ευτελίζουν.

Αναφέρομαι, φυσικά, στους καθηγητές και στις Πανελλαδικές Εξετάσεις. Χιλιάδες νέοι που είναι υποψήφιοι και από κοντά άλλες τόσες χιλιάδες μανάδες, πατεράδες, παππούδες, γιαγιάδες και εν τέλει όλη η ελληνική οικογένεια που ασχολείται με άγχος και επιμονή

με τις Πανελλαδικές, βρίσκονται για άλλη μία χρονιά στη γωνία, μαδώντας τη μαργαρίτα: Θα γίνουν δεν θα γίνουν απεργίες, κι αν γίνουν πώς θα γίνουν, τι θα γίνει με τις εξετάσεις, πώς θα γίνει η διόρθωση των γραπτών, πότε θα ανακοινωθούν τα αποτελέσματα , κλπ. κλπ.

Δεν θυμάμαι πια πόσα χρόνια οι καθηγητές «προειδοποιούν» με απεργίες παραμονές εξετάσεων. Κάποιες φορές το πραγματοποίησαν με σοβαρότατες συνέπειες , όχι μόνο για τους υποψήφιους, αλλά και για τους ίδιους, μιας και η ελληνική κοινωνία θεωρεί «ταμπού» την εισαγωγή στα Πανεπιστήμια και δύσκολα καταλαβαίνει τις διεκδικήσεις των εργαζομένων που ξεσπούν στα κεφάλια των ίδιων και των παιδιών τους.

Η «απειλή» για απεργίες μέσα στις εξετάσεις φέτος, εμφανίστηκε τις τελευταίες ημέρες, με αφορμή την αύξηση κατά δύο ώρες, του εβδομαδιαίου ωραρίου.

Όμως, εδώ και μήνες σερνόταν στο πίσω μέρος του εγκεφάλου των καθηγητών, ως «όπλο» για τη μη επιβολή της αξιολόγησης, της εφεδρείας , των μεταθέσεων.

Όλους αυτούς τους μήνες οι καθηγητές κρατούσαν στην τσέπη το όπλο, αλλά μέχρι προχθές δεν το έβγαζαν στο τραπέζι. Τώρα το έβγαλαν, έβαλαν και το δάχτυλο στη σκανδάλη και προχωρούν ακάθεκτοι, θέτοντας και όλα τα άλλα –εύλογα- αιτήματά τους.

Η κυβέρνηση, απ´ την άλλη πλευρά, είναι αλήθεια ότι επέδειξε σπουδή προχωρώντας στην πολιτική επιστράτευση.

Φυσικά, δεν έδειξε την ίδια σπουδή και ευαισθησία, όταν χιλιάδες παιδιά, έμεναν χωρίς εκπαιδευτικούς απ´ την αρχή ως το τέλος της χρονιάς. Δεν έδειξε τα ίδια αντανακλαστικά όταν διαπίστωσε πως υπήρχαν μαθητές της τρίτης Λυκείου που θα έπαιρναν μέρος στις Εξετάσεις και δεν είχαν καθηγητές για τα βασικά μαθήματα. Αλλά ούτε και οι καθηγητές επέδειξαν ιδιαίτερη ευαισθησία γι αυτό το θέμα. Ας κλείνανε τότε τα σχολεία και να μη γυρίσουν μέχρι να βρει λύση η κυβέρνηση. Αντίθετα , όλο το χρόνο, έριχναν «ντουφεκιές στον αέρα» και προφανώς περίμεναν το τέλος της χρονιάς για «να τους δείξουν τη δύναμη τους».

Τώρα, λίγες μέρες πριν από το συνέδριο της ΟΛΜΕ , τα μέλη των παρατάξεων διαγκωνίζονται ποιος θα βγει πρώτος στο προσκήνιο και θα ξεπεράσει τους άλλους σε «αγωνιστικότητα». (Τα ψηφαλάκια, βλέπετε…)

Φυσικά, δεν περίμενε κανείς τις Πανελλαδικές Εξετάσεις για να καταλάβει ότι το συνδικαλιστικό κίνημα στον τόπο μας έχει μείνει πίσω. Παλιές μέθοδοι, παλιοί τρόποι, παλιές νοοτροπίες. Αλλοίμονο, οι ραγδαίες δυσμενείς εξελίξεις, μας πήρανε όλους από κάτω και δεν …προκάνουμε να βρούμε αποτελεσματικότερους τρόπους διεκδίκησης.

Συγχρόνως, όμως, δεν περιμέναμε τούτα τα προβλήματα με τις Πανελλαδικές για να διαπιστώσουμε τις αδυναμίες του εκπαιδευτικού μας συστήματος.

Αλήθεια, γιατί ανέχονται τόσα χρόνια οι εκάστοτε κυβερνήσεις, να δαπανώνται τόσα ποσά στη «δημόσια» Παιδεία και συγχρόνως να δίδονται τα υπερδιπλάσια στην Παραπαιδεία, απ´τους γονείς; Γιατί ανέχονται το, παγκόσμιας πρωτοτυπίας γεγονός οι τελειόφοιτοι Λυκείου, που βιώνουν τις αδυναμίες των σχολείων, απλώς να παρίστανται στα μαθήματα για όσο χρόνο δεν θα έχουν επιπτώσεις; ( Είναι γνωστό τοις πάσι ότι απ´ τον Μάρτιο και μετά, αδειάζουν τα σχολεία αφού οι μαθητές έχουν κρατήσει απουσίες και έτσι εγκαταλείπουν τα Λύκεια και εντατικοποιούν το φροντιστήριο).

Ποιος συγκινείται απ´ αυτά τα φαινόμενα;

Φοβάμαι πως κανείς δεν συγκινείται από κανένα «φαινόμενο» και δεν πρόκειται να «ταράξει» τα βαλτωμένα νερά της Παιδείας μας. Σε όλες τις βαθμίδες. Γιατί, στη χώρα μας κανείς δεν ασχολείται πραγματικά με τους νέους. Αν δεν συνέβαινε αυτό, κάποιος θα προβληματιζόταν απ´τα αποτελέσματα πρόσφατης έρευνας που έδειξε ότι 120.000 νέοι πτυχιούχοι και επιστήμονες έχουν εγκαταλείψει ,την τελευταία τριετία, τη χώρα.

Υ.Γ. Αναρωτιέμαι πώς θα είναι η Ελλάδα σε μόλις πέντε χρόνια. Γιατί πέρα απ´ το πρόβλημα της οικονομικής ανέχειας, που μπορεί να τιθασευτεί, τι θα γίνει με το τέρας της πνευματικής ένδειας που σίγουρα θα κατακτήσει ολοκληρωτικά τον τόπο μας ;