Καβαλήσαμε το καλάμι ή πατάμε στο γήπεδο; Θα πάμε καλά, θυμηθείτε το…

01:46 6/6/2012 - Πηγή: Aixmi

Ετοιμαστείτε για στιγμές 2004!

Ξεκινάει το Euro με την Εθνική ομάδα να είναι έτοιμη να θυμηθεί τον εαυτό που παρουσίασε το 2004 στα γήπεδα της Πορτογαλίας!

Προσωπικά, αποφεύγω τις προβλέψεις καθώς μετά από 23 χρόνια στο επάγγελμα, έχω συνειδητοποιήσει ότι στον αθλητισμό όλα μπορούν να συμβούν, όπως στο πρόσφατο παράδειγμα της κατάκτησης του Τσάμπιονς Λιγκ από την Τσέλσι , πιθανότητα στην οποία τον περασμένο χειμώνα δεν θα πόνταρε ούτε ένα ευρώ, ο πάμπλουτος ιδιοκτήτης της αγγλικής ομάδας Ρόμαν Αμπράμοβιτς.

Είναι χαρακτηριστικό

ότι όποιος με ρωτάει με… αφέλεια πριν από ντέρμπι «ποιος θα νικήσει», απαντάω το ίδιος αφελώς… «μα φυσικά το ποδόσφαιρο!», προκειμένου να αντιληφθούν ότι δεν χωράνε παντού προγνωστικά!

Ωστόσο, αυτή τη φορά θα ρισκάρω και θα αποκαλύψω τη διαίσθηση μου για αξιόλογη πορεία της Εθνικής ομάδας στο Euro που ξεκινά την Παρασκευή, μια διαίσθηση που δεν μου ήρθε ως ξαφνική επιφοίτηση, αλλά βασίζεται σε μια σειρά ενδείξεων που φανερώνουν ορισμένα πράγματα.

Δηλώνοντας εκ προοιμίου ότι δεν είμαι θαυμαστής του στιλ παιχνιδιού της Εθνικής ομάδας, πιστεύω ότι στην συγκεκριμένη διοργάνωση ο τρόπος που ο Φερνάντο Σάντος θα παρατάξει την ομάδα θα αποτελέσει το αντίδοτο στο «φαρμάκι» που θα επιχειρήσουν να σκορπίσουν οι αντίπαλοί μας.

Η Ελλάδα του Σάντος δεν χάνει εύκολα, κάτι που είπε και ο ίδιος ο Πορτογάλος πριν μπει στο αεροπλάνο για την Πολωνία, αλλά και απέδειξε τα δύο τελευταία χρόνια, όταν η Εθνική ομάδα παρέμεινε για 17 ματς αήττητη! Η σκληροτράχηλη άμυνα, το στιβαρό κέντρο και οι επιθετικοί που γυρίζουν πίσω για να βοηθήσουν τους συμπαίκτες του, είναι η ποδοσφαιρική φιλοσοφία του Πορτογάλου, που θα την δείτε στον αγωνιστικό χώρο από το πρώτο λεπτό των αγώνων της Ελλάδας στα γήπεδα της Πολωνίας και της Ουκρανίας.

Την ίδια ώρα οι Ελληνες παίκτες έχουν το πλεονέκτημα ότι είναι λιγότερο ταλαιπωρημένοι σε σχέση με την πλειοψηφία των αντιπάλων τους. Και παρά τα παράπονα που έκανε ο ομοσπονδιακός προπονητής για κούραση, η κόπωσή τους δεν μπορεί να συγκριθεί με τους πρωτοκλασάτους παίκτες των ισχυρών ευρωπαϊκών ομάδων, που είχαν «γεμάτη» χρονιά κι έπαιζαν μπάλα μέχρι τα μέσα του Μαΐου.

Παράλληλα εντυπωσιάστηκα από τις υπερβολικά αισιόδοξες δηλώσεις των διεθνών. Ο Τζόρβας είπε: «Μακάρι να το κατακτήσουμε», ο Γκέκας πρόσθεσε: «μπορούμε να κάνουμε τα πάντα» και ο Τζαβέλλας τόνισε: «Οι Πολωνοί είναι αυτοί που πρέπει να έχουν το άγχος». Μπορεί εκ πρώτης όψεως να αγγίζουν τα όρια της αλαζονείας, αλλά είναι λόγια που μέχρι το 2004 δεν θα τολμούσαν να ψελλίσουν οι διεθνείς. Τώρα, όμως, όχι μόνο τα λένε, αλλά και τα φωνάζουν δίχως ντροπή.

Δεν ξέρω εάν είναι αυτοπεποίθηση ή άγνοια κινδύνου. Μπορεί να αποτελούν και καβαλίκεμα του… καλαμιού, αλλά ειλικρινά δεν μου καίγεται καρφί! Μου αρκεί που το πιστεύουν και θέλουν να το δείξουν στο γήπεδο. Στο κάτω-κάτω της γραφής δεν τους κρίνουμε για τον χαρακτήρα τους ή για τα πιστεύω τους αλλά για τις ποδοσφαιρικές ικανότητες τους…

Όλα αυτά, βέβαια,