Κι εσείς που μας κοιτάτε, αύριο θα πεινάτε

18:08 24/2/2014 - Πηγή: Aixmi

«Προαναγγελθέντα θάνατο» χαρακτηρίζει ο Γιάννης Λοβέρδος το τέλος της ιστορικής «Χαλυβουργικής» στο άρθρο του «Βιομηχανία και εξαγωγές πέφτουν- Με φούρνους και σουβλατζίδικα θα βελτιωθεί η οικονομία;».

Συμφωνώ με τον συνάδελφο. Ήταν πράγματι ένας προαναγγελθείς θάνατος.

Συμφωνώ και με την άποψη του ότι κανένας, και ιδίως η κυβέρνηση, δεν μπόρεσε ή μάλλον δεν θέλησε να εμποδίσει αυτόν τον θάνατο.

«Τίποτα δεν έγινε από τη μια στιγμή στην άλλη», γράφει ο Γιάννης Λοβέρδος,

και έχει πάλι δίκιο.

Από το 1991 οι άνεργοι εργάτες του Λαυρίου είχαν προβλέψει το δράμα που ζει σήμερα ο ελληνικός λαός με την αποβιομηχάνιση της χώρας μας, τα δημόσια χρέη και την οικονομική κρίση.

Εκείνο τον χρόνο είχε αρχίσει η αποβιομηχάνιση της περιοχής και οι απολύσεις είχαν φέρει τις οικογένειες των ανέργων σε δεινή οικονομική κατάσταση.

Εργαζόμουν τότε στο MEGA.

Φθινόπωρο ( του 1991), Σεπτέμβρη ή Οκτώβρη (πώς να θυμηθώ με ακρίβεια μετά από τόσα χρόνια), έλαβα τηλεφώνημα ότι στο Λαύριο ο Δήμος μοίραζε…κατοχικό συσσίτιο στις οικογένειες των απολυμένων εργατών.

Η είδηση, για εκείνο τον καιρό, ήταν από συγκλονιστική ως απίστευτη.

Δυστυχώς, ήταν αληθινή.

Όταν, ένα μεσημέρι, μπήκα με το συνεργείο του MEGA στο Λαύριο, το συσσίτιο είχε μοιρασθεί.

Προχωρήσαμε στον κεντρικό ασφαλτόδρομο της πόλης ανάμεσα στους φοίνικες με τις μαύρες σημαίες και στην κεντρική πλατεία πέσαμε πάνω σε διαδήλωση απολυμένων εργατών.

«Κι εσείς που μας κοιτάτε, αύριο θα πεινάτε», φώναζαν οι διαδηλωτές μπροστά στην κάμερα του MEGA, που κατέγραφε τα προφητικά λόγια τους με… σαράντα πυρετό!

Το Λαύριο ήταν για άλλη μια φορά στην ιστορία του το βαρόμετρο των οικονομικών εξελίξεων στην πατρίδα μας.

Το σχετικό video (υπάρχει στο αρχείο του MEGA) «παίχτηκε» την μεθεπομένη κοντά στο τέλος του μεσημεριανού δελτίου ειδήσεων με κομμένο το ναζιστικό εμβατήριο «Έρρικα», που του είχαμε βάλει μουσική επένδυση μαζί με τον «μοντέρ».

Κρίμα!

Αν στην Ελλάδα δεν ήταν κανόνας να βλέπουν μακριά μόνον οι απλοί εργαζόμενοι άνθρωποι, ίσως να μην είχαμε φτάσει στα χάλια που έχουμε φτάσει.