Κύριοι της κυβέρνησης, η αλήθεια είναι η μόνη οδός σας

12:05 12/2/2015 - Πηγή: Aixmi

Η «βίαιη ωρίμανση του ΣΥΡΙΖΑ», για την οποία είχε μιλήσει κάποτε ο Γιάννης Δραγασάκης, ενσκήπτει τόσο γρήγορα και ορμητικά, που αποκτά γκροτέσκα χαρακτηριστικά, έτσι που αν τα πράγματα δεν ήταν τόσο προβληματικά, θα μπορούσαν να είναι αστεία! Μια μικρή σταχυολόγηση:

Σε τηλεφωνική επικοινωνία του Αλέξη Τσίπρα με τον Kινέζο ομόλογο του Λι Κετσιάνγκ, «Σύμφωνα με κυβερνητικούς κύκλους, οι δύο ηγέτες συζήτησαν την εμβάθυνση της οικονομικής,

εμπορικής και πολιτιστικής συνεργασίας και ο Κινέζος πρωθυπουργός διαβεβαίωσε τον κ. Τσίπρα ότι υπάρχει ενδιαφέρον από κινεζικές επιχειρήσεις για νέες επενδύσεις στην Ελλάδα. Κατά την τηλεφωνική τους συνομιλία εξετάστηκε, επιπλέον, η επέκταση των δραστηριοτήτων κινεζικών επιχειρήσεων και σε άλλους τομείς».

(Αναρωτιέται κανείς πόσο αυτά συνάδουν με όσα στεντορείως κήρυττε ο αρμόδιος υπουργός κ. Δρίτσας, ο οποίος στις 20/1 δήλωσε ότι είναι «απαραίτητη προϋπόθεση ο δημόσιος έλεγχος των λιμανιών» και πως «χρειάζεται επανεξέταση και της συμφωνίας με Cosco» -βέβαια στις 28/1 το γύρισε: «Κάθε τι που έχει εγκατασταθεί με σύμβαση στη χώρα μας είναι σεβαστό»!).

Χθες πάλι ο ο Γ. Γ. του ΟΟΣΑ, Ανχελ Γκουρία, υπεύθυνος του Oργανισμού με τη γνωστή λίστα, εκλήθη από το πρωθυπουργό να συμβάλει με την πείρα του στην κατεύθυνση της κυβερνητικής πολιτικής! Ο Οργανισμός ήταν υπεύθυνος για τη σύσταση της περίφημης «εργαλειοθήκης», που είχε παραγγείλει η προηγούμενη κυβέρνηση, αλλά κατά τον Έλληνα πρωθυπουργό τώρα, ο κ. Γκουρία είναι «χρήσιμος και σημαντικός. καθώς μιλά για την ανάπτυξη που είναι και το ζητούμενο για την Ελλάδα και την Ευρωζώνη»!

(Βέβαια, ο γγ. του ΟΟΣΑ, έκανε εμμέσως λόγο για ανάγκη ανοίγματος των αγορών, ενώ αναρωτιέται κανείς, τι περισσότερο θα προσφέρει στην παρούσα φάση, τη στιγμή που η εργαλειοθήκη είχε 500 σημεία –προτροπές για την ανάπτυξη και θα μπορούσε να γίνει επιλογή. “Αλλωστε, τέτοιας υφής και επιπέδου Οργανισμοί, στυλοβάτες της καπιταλιστικής ανάπτυξης, διέπονται από πάγια φιλοσοφία την οποία δεν διαφοροποιούν σε σχέση με την ιδεολογική άποψη των συνομιλητών τους.

Παράλληλα ο κ. Τσίπρας διέπραξε και τη μέγιστη απρέπεια – ή γκάφα, όπως το βλέπει κανείς – την οποία είχε διαπράξει και ο Γιώργος Παπανδρέου, και στην οποία ο γράφων πολλάκις έχει αναφερθεί καταδικαστικά: «Ο κ. Γκουρία είναι Μεξικανός και μόνο με το Μεξικό μπορούμε να συγκριθούμε στα φαινόμενα της διαφθοράς και της φοροδιαφυγής», είπε. Ας ξεπεράσουμε το γεγονός ότι δεν είναι ακριβώς έτσι, δεν συγκρινόμαστε με το Μεξικό, ένας πρωθυπουργός δρα αστραπιαία, παίρνοντας δρακόντεια μέτρα κατά της διαφθοράς, αλλά δεν δυσφημεί τη χώρα του στο διεθνές κοινό…).

Χθες πριν από το Eurogroup, ο Γιάνης Βαρουφάκης αναφερόμενος στην Άνγκελα Μέρκελ, δήλωσε ότι είναι «είναι η πιο ευφυής πολιτικός στην Ευρώπη», ενώ για τον Βόλφγκαγκ Σόιμπλε είπε ότι «είναι ίσως ο μόνος Ευρωπαίος πολιτικός με πνευματική ουσία. Είναι γνήσια δεσμευμένος στην Ευρώπη». Όσο δε για τους Γερμανούς πολίτες είπε: «Νομίζω ότι οι Γερμανοί είναι πολύ καλοί Ευρωπαίοι, ακόμη περισσότερο από ό,τι οι Γάλλοι ή οι Έλληνες»!

(Αν τα είχε πει κάποιος «μερκελιστής» υπουργός, όπως ο κ. Τσίπρας χαρακτήριζε αυτούς των προηγούμενων κυβερνήσεων, θα είχε πνιγεί μέσα στη γενική καταισχύνη και στο διαδικτυακό –το λιγότερο – λιντσάρισμα, από τους αψίκορους μύστες της «Αξιοπρέπειας».

Για την πρόσληψη της Λαζάρντ από τον κ. Βαρουφάκη ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Γ. Δριβελέγκας κατέθεσε την πρώτη ερώτηση προις τη νέα κυβλερνηση, όπου μεταξύ άλλων ζητεί απάντηση: Με ποια κριτήρια και διαδικασίες επιλέχθηκε η εταιρεία (Επιλογή με πρόσκληση περιορισμένου αριθμού συμμετεχόντων; Καθορισμός του ποσού σύμβασης με διαπραγμάτευση; Ποιοι προσκλήθηκαν να υποβάλλουν προσφορά; Ποιοι συμμετέχουν; Ποιες ήταν οι ενέργειες δημοσιότητας; Ποιες οι εισηγήσεις των αρμόδιων οργάνων για την υπογραφή αυτών των συμβάσεων;).

Με ποιο σκεπτικό, σε περίοδο πλήρη εξαγγελιών περικοπής των δημοσιονομικών εξόδων, αποφασίζεται αυτή η δαπάνη, ενώ το κράτος διαθέτει νομικούς συμβούλους και εξειδικευμένους επιστήμονες, στο υπουργείο Οικονομικών αλλά και στην Τράπεζα της Ελλάδος; Ποιος ο ρόλος του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους σε αυτήν την επιλογή και την υπουργική απόφαση έγκρισης αυτών των δαπανών;

Το αστείο είναι ότι τα ερωτήματα αυτά είναι ακριβώς τα ίδια με εκείνα που είχε συμπεριλάβει ο Αλέξης Τσίπρας σε ανάλογη ερώτησή του προς τον τότε υπουργό Οικονομικών Ευάγγελο Βενιζέλο, τον Νοέμβριο του 2011…).

Μπροστά μας έχουμε τη διαμάχη με τους δανειστές. Αν αυτή έχει ευτυχή κατάληξη, ευχή κάθε πολίτη, με τον ΣΥΡΙΖΑ θα διάγουμε μεγάλο μέρος του βίου μας, καθώς δεν φαίνεται στο ορατό μέλλον εναλλακτική λύση. Αλλά θα πρέπει και ο ίδιος να περιφρουρήσει την αξιοπιστία του. Θα τη χρειαστεί στα δύσκολα που έρχονται, καθώς και νικηφόρα να είναι η έκβαση των Βρυξελλών, λεφτά αρκετά πάλι δεν θα υπάρχουν.

Οι υποσχέσεις, πέραν των στοιχειωδώς αναγκαίων που περιλαμβάνει το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης – και αυτά, αν βρεθούν λεφτά- δημιούργησαν υψηλές, έως και ανεδαφικές προσδοκίες σε μεγάλα τμήματα λαού. Οι προσδοκίες αυτές θα αρχίσουν να φυλλοροούν με την πάροδο του χρόνου, θα δημιουργούν αντιδράσεις, και η κυβέρνηση σύντομα θα αιχμαλωτισθεί στο φαντασιακό μαγνάδι που η ίδια ύφανε.

Τουλάχιστον να έχει υπέρ της το αξιακό πλεονέκτημα ότι δεν κοροϊδεύει τον λαό – γιατί οι διαβεβαιώσεις δεν αρκούν όταν οι πράξεις δείχνουν το αντίθετο – και όταν αναγκάζεται να υποχωρήσει, να εξηγεί τις αιτίες και να κάνει αυτοκριτική (mea culpa είχε πει κάποτε ο Αντρέας).

Αυτό θα είναι, όντως. διαφορετικό ήθος διακυβέρνησης σε σύγκριση με όσα έχουμε δει ως τώρα, και ποιος ξέρει, μπορεί ο λαός να της το αναγνωρίσει… στο κάτω – κάτω «Μόνο η αλήθεια είναι επαναστατική», όπως είχε πει κάποιος από τους προπάτορες στους οποίους εντρύφησε (;) κατά εφηβεία του ο κ. Τσίπρας…