“Με ένα νόμο, ένα άρθρο”

13:28 23/2/2015 - Πηγή: Aixmi

Υπάρχουν κάποιες φράσεις και πράξεις εμβληματικές στην πορεία των πολτικών που ενσταλάζονται στο κοινωνικό σώμα και γίνονται εμβρυουλκά πολιτικών και κοινωνικών εξελίξεων. Γνωστά σε όλους μας: τα τελευταία χρόνια για τον Καραμανλή (τον μικρό) ήταν η ήπια προσαρμογή και οι νταβατζήδες που θα ξέσκιζε. Για τον ΓΑΠ τα λεφτα που υπήρχαν και για τον Αλέξη Τσίπρα το με έναν νόμο ένα άρθρο θα έσκιζε τα μνημόνια

και θα μας επέστρεφε άρτι στην προτεραία κατάσταση (φυσικά όλα αυτά συνοδεύονταν υπό προυποθέσεις, αλλά στο θυμικό της κοινής γνώμης οι προυποθέσεις και οι επεξηγήσεις εξαφανίζονταν, και έμεναν μόνο οι λαμπερές φράσεις).

Η φράση αυτή του κ. Τσίπρα και η εδώ επεισοδιακή συνέντευξη των Βαρουφάκη- Ντάισελμπλουμ, με την λεκτική κατάργηση της τρόικας, τόνωσε την εθνική υπερηφάνεια, σκόρπισε όραμα, αναπτέρωσε ελπίδες, έγινε φως μέσα στην ομίχλη, ώσπου η κυβέρνηση βρέθηκε στο τελευταίο Eurogroup και η ατμόσφαιρα των ψευδαισθήσεων ξαστέρωσε.
Η κυβέρνηση βρέθηκε μπρος στην αδήριτη ανάγκη των χρημάτων, το τσουνάμι των αναλήψεων και ο φόβος μήπως τα ΑΤΜ την Τρίτη αντί για χρήματα έβγαζαν αέρα κοπανιστό, σκίασε τις μεγαλόστομες αποφάσεις της.
Βιαιη προσαρμογή στην πραγματικότητα, αλλά υπάρχουν και αυτοί που δεν την αποδέχονται.
Εξ ου και ο Μανόλης Γλέζος, λάβρος από φυσικού του, ζήτησε συγνώμη που συνήργησε “στην ψευδαίσθηση της κατάργησης του μνημονίου” και κατήγγειλε το πασιφανές: Τη μετονομασία της Τρόικας σε θεσμούς, του Μνημονίου σε Συμφωνία και των δανειστών σε Εταίρους. Παρόμοια έπραξε και η Σοφία Σακοράφα, η οποία λειτούργησε κατά συνείδηση, καταψήφισε το πρώτο μνημόνιο και διεγράφη πάραυτα από το ΠΑΣΟΚ, γιατί “οι πόλεμοι έχουν θύματα”, τη στιγμή που κάποιοι άλλοι το υπερψήφισαν, και βρήκαν απάγκιο στον ΣΥΡΙΖΑ όταν το πασοκικό καράβι άρχισε να βάζει νερά – και τώρα ειναι νομιμόφρονες υπουργοί και βουλευτές!

Το πρόβλημα, κατά την ταπεινή μου άποψη δεν είναι οι προαναφερόμενοι. Είναι εκείνη η κρίσημη κοινωνικά μάζα που θεώρησε δεδομένες τις αστήρικτες μεγαλοστομίες του ΣΥΡΙΖΑ, και σταδιακά θα αρχίσει να αποσκιρτά, καθιστώντας όλο και πιο λυμφατικά τα τωρινά υπερμεγέθη ποσοστά αποδοχής..
Αυτά τα κοινωνικά σώματα ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να τα πείσει παρά λέγοντας την αλήθεια, εξηγώντας τις δυσκολίες, τις αναγκαιότητες, τη σκληρή πραγματικότητα της έλλειψης πόρων, χωρίς τους οποίους ουδέν μέλει γενέσθαι των υπεσχημένων.
Η συμφωνία που επετεύχθη στο Eurogroup είναι, όπως ειπώθηκε …δελφικός χρησμός, τόσο ασαφής ώστε να παράσχει την ανάσα που ζητούσε.
Τον χρόνο αυτό είναι υποχρεωμένη να τον αξιοποιήσει με εργώδη προσπάθεια, προγραμματισμό και ρεαλισμό, αποφεύγοντας την ηχηρή μεγαλοστομία και την παραπλανητική επιχειρηματολογία. Ετσι κι αλλιώς είμαστε σε εποχές που η όποια προσχηματική “αλήθεια” των νικητήριων επιχειρημάτων θα διαψεύδεται από την αλήθεια της άδειας τσέπης..

Η κυβέρνηση έχει συγκεκριμένο πλεονέκτημα: απολαμβάνει …αυτοκρατορικής αποδοχής, έχει λευκό “πονικό μητρώο¨, και κυρίως διακρίνεται από την πολιτική βούληση να επιφέρει κάθαρση στον δημόσιο βίο, χτυπώντας ανειρήνευτα τη διαφθορά – και φυσικά τη διαπλοκή.
Αν αυτό το κατορθώσει, θα έχει με το μέρος της την ιστορία και και θα απολαύει της λαικής στήριξης.
Στο κάτω κάτω είναι το μόνο που της μένει αφού λεφτά να δώσει δεν θα έχει ….