Μη γίνουμε…αναπάντητες ζωές

10:50 27/11/2015 - Πηγή: Aixmi

Το ξέρω εκ των προτέρων. Δεν είναι από τα κείμενα στο χαώδες διαδίκτυο που θα τα διαβάσεις μετά την τρίτη γραμμή. Κι αν το κάνεις από περιέργεια, στο τέλος «δεν λένε κάτι» στους περισσότερους, ή σε όλους. Και λοιπόν; Το να γράφεις είναι μιά μικρή λύτρωση. Μιά εξιλέωση.

Αναπάντητες κλήσεις στο κινητό τηλέφωνο. «Δεν έχω μονάδες σε κλείνω». Δυό λόγια όλα κι όλα. Τα βασικά. Μιά ζωή σε fast forward. Μιά ολόκληρη ζωή στην οθόνη ενός κινητού τηλεφώνου.

Λίγο καθαρό μυαλό να έχεις θα αντιληφθείς, πολύ εύκολα, ότι κάθε μέρα που ξημερώνει

για την πλειονότητα των ανθρώπων – φοβάμαι όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε ολόκληρο τον πλανήτη – είναι πιο δύσκολη από τη χθεσινή. Και, πάντως, όχι ευκολότερη. Μέσα σε αυτό το άγνωστο περιβάλλον, το πρωτόγνωρο ψυχικό «μονοπάτι», γεμάτο «παγίδες», φόβο, απογοήτευση αλλά και οργή, ψάχνω -όπως πιστεύω, όλοι μας- στιγμές χαράς, γαλήνης, ελπίδας, θάρρους και δημιουργίας.

Ψάχνω για ανθρώπους που νοιάζονται, όπως εγώ. Ψάχνω για ενδιαφέρουσες συζητήσεις. Όπου τις βρω. Στο γραφείο. Στον καφέ με τους φίλους. Στην «ουρά». Στο σούπερ μάρκετ. Στη θάλασσα. Παντού. Αναζητώ βιβλία με πνευματικό φως. Κάνω απεγνωσμένα ζάπινγκ, όποτε ξαπλώνω να «χαζέψω» λίγη τηλεόραση, για κάτι δω κάτι που να έχει νόημα. «Κυνηγάω» κινηματογραφικές ταινίες με «αποτύπωμα» αληθινής ζωής. Προσπαθώ να μην ξοδεύω άσκοπα τις «μονάδες» της ψυχής μου. Δίνω κάθε λεπτό «μάχη» για κατανόηση και αλληλεγγύη. Όσο και όπως μπορώ.

Στον βαρύ χειμώνα της ζωής μας, ας είμαστε προετοιμασμένοι για όλα. Τα καλύτερα (μακάρι) ή τα χειρότερα. Και σίγουρα ας μην κάνουμε «αναπάντητες κλήσεις». Ας μην έχουμε αναπάντητες ζωές.

Μόλις σήμερα, μετά από μισόν αιώνα και ζωής, έμαθα κάτι πολύ σπουδαίο από ένα κορίτσι. Η πιο ουσιαστική λέξη του κόσμου είναι «θέλω». Με έπεισε γιά την αλήθεια της. Γιατί δεν πίστευα και τόσο στη δύναμη του «θέλω». Αλλά του «μπορώ». Όμως είχε δίκιο. Οι νέοι άνθρωποι μάλλον θα είναι καλύτεροι από εμάς. Γιατί έτσι πρέπει να είναι.

Στον αφοπλιστικό λόγο και την πίστη στη φιλοσοφία αυτού του κοριτσιού, το μόνο που μπόρεσα να απαντήσω, κι αυτό δανεικό από τον Σενέκα ήταν: «αν θέλεις να σε αγαπούν, να αγαπάς».