Μια τολμηρή…οπισθοδρόμηση

01:19 24/4/2015 - Πηγή: Aixmi

Το νομοσχέδιο «κουρελού» του Υπουργείου Παιδείας (έτσι το αποκαλεί ο Υπουργός ) έχει ήδη προκαλέσει έντονες αντιδράσεις στα Ανώτατα Ιδρύματα, που εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν το σοβαρότατο πρόβλημα της υποχρηματοδότησης χωρίς μάλιστα προοπτική επίλυσής του. Ο χαρακτηρισμός «κουρελού» είναι εύστοχος, καθώς η λέξη αυτή μεταφορικά σημαίνει κάθε τι παλιό, πρόχειρο και ταλαιπωρημένο…

Αναζητώντας, λοιπόν, το «γιατί» πολιτικοί με εξαιρετική πανεπιστημιακή εμπειρία αποφάσισαν να προχωρήσουν σε ένα πρωτότυπο μεταβατικό

νομοσχέδιο κάνοντας μια τολμηρή.. οπισθοδρόμηση στο «παλιό» και μάλιστα στις «ταλαιπωρημένες» διατάξεις του, χωρίς διάλογο με τα Πανεπιστήμια αλλά με διάλογο…. του παρελθόντος με το παρόν, ήρθε στο νου μου το αρχαίο ελληνικό ρητό : «επανάληψη μήτηρ πάσης μαθήσεως». Σκέπτομαι επομένως, μήπως οι ιθύνοντες της Παιδείας επιθυμούν να βιώσουν, ως κυβέρνηση πλέον, την επανάληψη του νόμου-πλαίσιου του ΄82 προκειμένου να διδαχθούν για να προχωρήσουν αργότερα στις μεταρρυθμίσεις, που οραματίζονται και έχουν υποσχεθεί. Το παράδοξο είναι ότι έχουν επιλέξει εκείνες ακριβώς τις διατάξεις που αποτελούσαν τις παθογένειες του παλιού νόμου και ταλαιπώρησαν επί χρόνια την πανεπιστημιακή κοινότητα (πανεπιστημιακό άσυλο, εκπροσώπηση φοιτητών και διοικητικών υπαλλήλων , εκλογές οργάνων). Ο νόμος-πλαίσιο του ΄82 ήταν για την εποχή του μια μικρή «επανάσταση». Δυστυχώς, όμως, δεν είχαν προβλεφθεί εκείνες οι ασφαλιστικές δικλείδες που δεν θα επέτρεπαν να παρερμηνευθεί και να κομματικοποιηθεί ο νόμος στη συνέχεια, οδηγώντας στα γνωστά αδιέξοδα.

Τα νέα μέτρα του Υπουργείου φέρνουν το τέλος της αξιολόγησης, το τέλος της αριστείας. Εξάλλου, καταργείται αυτόματα το Συμβούλιο Ιδρύματος χωρίς να ληφθεί υπόψη ότι, ως θεσμός, έχει επιτύχει τόσο στο εξωτερικό όσο και σε περιφερειακά Πανεπιστήμια της χώρας μας, χωρίς να εξασφαλίζεται με άλλο θεσμικό όργανο ο κοινωνικός έλεγχος των ΑΕΙ και τέλος ,χωρίς ίχνος σεβασμού προς τους διακεκριμένους παγκόσμια καθηγητές, που υπηρέτησαν τον θεσμό αυτό. Θα έπρεπε τουλάχιστον να προβληματιστούν μήπως η αποτυχία του «Συμβουλίου Ιδρύματος» στα μεγάλα ελληνικά Πανεπιστήμια πρέπει να αποδοθεί στην κακή εφαρμογή του θεσμού και στις συγκεχυμένες αρμοδιότητες του Συμβουλίου έναντι της Συγκλήτου.

Υπάρχουν, βέβαια, και διατάξεις στο νομοσχέδιο «κουρελού» που ανταποκρίνονται σε χρόνιες απαιτήσεις της πανεπιστημιακής κοινότητας, και έτσι ικανοποιείται …ολίγον και αυτή. Πρόκειται για την επαναφορά του Τμήματος ως βασικής ακαδημαϊκής μονάδας και για την διεύρυνση των εκλεκτορικών σωμάτων για τις κρίσεις των μελών ΔΕΠ.

Τελικά, γιατί τόση βιασύνη για μεταβατικό – αναχρονιστικό νομοσχέδιο ; Ας σκεφθούν οι ιθύνοντες της Παιδείας ότι εφόσον τα νέα μέτρα εφαρμοστούν, δεν θα μπορέσουν να επαναλάβουν και το ιστορικό «mea culpa» των προκατόχων τους της δεκαετίας του ΄80. Θα μπορέσουν, όμως , κάτι που απεύχομαι, να ενωθούν με τους ομολόγους τους και άλλων Υπουργείων και να αναφωνήσουν : «Oh mia patria si bella e perduta» !..