Μικροπολιτικοί λόγοι αναβιώνουν τη μηχανοκίνητη παρέλαση

02:00 26/10/2013 - Πηγή: Aixmi

Οι παρελάσεις ξεκίνησαν σχεδόν από την αυγή του χρόνου. Από την εποχή που οι άνθρωποι δημιούργησαν όπλα για να υπερασπίσουν τον τόπο τους από την επέλαση των αλλοφύλων. Η παρέλαση ήταν αρχικά η επιθεώρηση των ενόπλων πολιτών από τους αρχηγούς τους, οι οποίοι ήλεγχαν τα όπλα, το ευσταλές, το αξιόμαχο των πολεμιστών. Στην πάροδο του χρόνου μετεξελίχτηκαν σε επίδειξη δόξας ενώπιον του λαού μετά από νικηφόρες μάχες (π.χ. Αρχαία Ρώμη), συμβολίζοντας την ανίκητη δύναμη και την αποφασιστικότητα των στρατευμένων νιάτων για την υπεράσπιση της πατρίδας τους. Οι παρελάσεις τότε αντανακλούσαν τον τρόπο

διεξαγωγής των πολέμων, όπου η σωματική ρώμη, η μαχητικότητα, η αυταπάρνηση, ο ηρωισμός, καθόριζε εν πολλοίς την έκβαση των πολέμων

Τον 20ο αιώνα οι παρελάσεις παρέκλιναν των αιτιών που τις γέννησαν, απέκτησαν γιγαντισμό και έγιναν υπερθέαμα μαζικής δύναμης. Χρησιμοποιήθηκαν κυρίως από τα ολοκληρωτικά καθεστώτα, προκειμένου να υπηρετήσουν την πολιτικώς κυρίαρχη ιδεολογία με την οποία έπρεπε να εμποτιστούν τα κοινωνικά σύνολα - για την ανωτερότητα του ναζισμού ο Χίτλερ, για την ανωτερότητα του νέου σοβιετικού ανθρώπου οι ερυθροί ηγέτες, για την ανωτερότητα του έθνους τα στρατοκρατικά καθεστώτα.

Στις υπόλοιπες χώρες συνεχίστηκαν περισσότερο ως παράδοση και ως απόδοση τιμής στη μνήμη εκείνων που έχασαν την ζωή τους στα πεδία των μαχών για την ελευθερία της πατρίδας τους. Πάντα, όμως, μια παρέλαση εθνικής εορτής εκπέμπει την υπόσχεση αυταπάρνησης, την διαβεβαίωση αποφασιστικότητας για την υπεράσπισή της πατρίδας.

Φυσικά άλλαξαν οι καιροί, οι πόλεμοι δεν είναι πλέον υπόθεση σωματικής ρώμης, ηρωισμού, αντοχής στις κακουχίες, και οι παρελάσεις έχασαν την αίγλη τους. Η Τεχνολογία προβάλλει κυρίαρχη στην διεξαγωγή των σύγχρονων πολέμων. Παράλληλα, ενώ υπό την επήρεια των νεωτερικών ιδεών οι παρελάσεις ποινικοποιήθηκαν ως πομποί μιλιταριστικού πνεύματος στις κοινωνίες, ιδιαίτερα οι – όντως παρωχημένες- μαθητικές παρελάσεις συγκέντρωσαν την έμπρακτη μήνι ενίων προοδευτικών.

Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Τάσος Κουράκης, για παράδειγμα, στη Θεσσαλονίκη προ ολίγων ετών, θέλησε με συντρόφους του απαιτητικά να διακόψει μαθητική παρέλαση, γιατί δήθεν στρατιωτικοποιεί τους μαθητές (οι οποίοι μάλλον ως βαρετό πανηγυράκι το βλέπουν). Ο ομόλογός του Παναγιώτης Λαφαζάνης, σε παρέλαση της Αθήνας, προσπάθησε να παρελάσει ομού μετά απεργών. Τη επόμενη χρονιά ακολούθησε το ΠΑΜΕ, με το ίδιο αίτημα, μη χάσει σε αγωνιστικότητα (ως γνωστόν γι’ αυτά πολέμησαν εκείνοι του ’21!).

Ώσπου ήρθε το Μνημόνιο και οι παρελάσεις καταργήθηκαν, για οικονομικούς και συμβολικούς λόγους. Την ίδια εποχή οι επίσημοι αντιμετώπιζαν την επιθετικότητα ακραίων οργανωμένων ομάδων (χαρακτηριστικά ήταν τα παραδείγματα της αποχώρησης του προέδρου της Δημοκρατίας στη Θεσσαλονίκη και η Ρόδος, όπου οι επίσημοι προπηλακίστηκαν αγρίως, ενώ ένα κύμα επιθετικότητας εξαπλώθηκε σε επαρχιακές πρωτεύουσες).

Η κατάργηση, τότε, έγινε από λάθος λόγους. Οι παρελάσεις, αν έπρεπε να καταργηθούν ακόμη και ολοσχερώς, θα έπρεπε να καταργηθούν μετά από διάλογο, επειδή στην κοινωνία θα είχε ωριμάσει – αν είχε- η επίγνωση για το άσκοπο της ύπαρξής τους, και όχι υπό το πρόσχημα των ευτελών λόγων που εφηύρε η τότε ηγεσία.

Σύμφωνα με στοιχεία που κατατέθηκαν στη Βουλή, η παρέλαση του 2009 στη Θεσσαλονίκη κόστισε 430.000 και στην Αθήνα της 25ης Μαρτίου 840.000,. ποσά, δηλαδή, μηδαμινά ακόμη και για την πτωχευμένη Ελλάδα -σ.σ. να υπενθυμίσουμε ότι στρατιωτικές παρελάσεις ακόμη και σήμερα γίνονται σε περισσότερες από 100 χώρες του πλανήτη- και σε κάποιες του δυτικού κόσμου, τον οποίο επικαλούνται οι επικριτές τους (Λονδίνο, Παρίσι, Άγκυρα, Βιέννη, Μαδρίτη, Σόφια, Μόσχα).

Όπως για λάθους λόγους καταργήθηκαν, έτσι και για λάθος λόγους επανακάμπτουν. Η αναβίωση της παρέλασης στην πρωτινή της μορφή, αφενός ταιριάζει στις ιδεολογικές συντεταγμένες του πρωθυπουργού, αφετέρου αποτελεί και μια ευγενική προσφορά προς εκείνους εκ των οπαδών της Ν.Δ. οι οποίοι αποσκίρτησαν ελκόμενοι από την πρωτόγονη εθνικοφροσύνη της Χρυσής Αυγής, προκειμένου αυτοί να δελεαστούν από την εθνικόφρονα χειρονομία και να επανακάμψουν!

Η αναβίωση αυτή δεν υπηρετεί την κυρίαρχη ιδεολογία αλλά την μικροπολιτική!