Μου λείψατε…

02:20 13/4/2012 - Πηγή: Aixmi

Διαβάζοντας ποίηση, μιας και είναι το πιο  όμορφο χόμπι μου, όσο κι αν φίλοι μου γελούν γλυκά ή κοροϊδευτικά μαζί μου με αυτή μου την προτίμηση… έπεσα πάνω σε ένα πολύ γνωστό ποίημα του Λειβαδίτη, το   » Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος» και, κυρίως, στάθηκα στους εξής  σύντομους στίχους : Ο άνθρωπος είναι υπεύθυνος για όλες τις φυσαρμόνικες του κόσμου, για όλα τα άστρα, για όλες τις λάμπες και για όλα τα όνειρα…» Το ποίημα αυτό το είχα πρώτη φορά απαγγείλει σε μια γιορτή στο Λύκειο.   Από τότε δεν το ξέχασα ποτέ…

Δεν ξέρω εσείς, εγώ το θεωρώ μαγικό γιατί πέρα από όλο αυτό το άγχος το παραγωγικό,

που δημιουργεί στον άνθρωπο ούτως ώστε να μην πάψει ούτε στιγμή να αγωνίζεται για το δίκαιο, την ελευθερία και την ειρήνη, (αλήθεια πόσο επίκαιρο και ουσιαστικό είναι ), λέγοντας » Και πρόσεξε , μην ξεχαστείς ούτε στιγμή » ή μπροστά σε τίποτα δε θα δειλιάσεις ούτε θα φοβηθείς» ή » δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου «, ταυτόχρονα τον εξυψώνει και τον καθιστά μοναδικό υπεύθυνο για όλα τα όμορφα πράγματα, που μπορούν να συμβούν στον κόσμο.

Γιατί, αν το σκεφτείτε … κάθε άνθρωπος είναι ικανός για υπέροχα πράγματα… άλλοι για τον έρωτα και την αγάπη, άλλοι για την προσφορά, άλλοι για την πατρότητα ή τη μητρότητα, άλλοι για τη δημιουργία, την ανάπτυξη κάθε τομέα που κάνει τη ζωή μας πιο εύκολη ή πιο ουσιαστική και οι υπόλοιποι για πολλά, πολλά άλλα. Είμαι σίγουρη πως πολλοί λίγοι από μας ξέρουμε τη δύναμη, την αξία, τις αντοχές και το ταλέντο μας… Λίγοι ξέρουμε τα προτερήματα και τις χάρες μας με αποτέλεσμα να αναλωνόμαστε σε λάθος επαγγέλματα, λάθος σχέσεις, λάθος δρόμο ζωής…

Αν ο καθένας από μας ήξερε πού βρίσκεται η δύναμη καθώς τα όριά του πού μπορεί να δώσει κομμάτι  ή ολόκληρο τον καλό εαυτό του, τώρα δε θα βιώναμε την κρίση. Δε θα υπήρχαν τόσοι άνθρωποι σε λάθος δουλειές, σχέσεις με λάθος προσανατολισμό και κατάληξη, κοινωνίες σε σύγχυση. Δεν είμαστε όλοι για όλα, αλλά όλοι είμαστε για κάποια… Συμβαίνει, απλά δυστυχώς να μην τα ξέρουμε αυτά τα κάποια ή η ματαιοδοξία η δική μας ή των γύρω μας να μη μας αφήνει να τα δούμε. Ο άνθρωπος, όπως λέει κι ο ίδιος ο ποιητής, είναι υπεύθυνος για όλα τα όνειρα. Ποια όνειρα εννοεί, όμως; …Τα δικά του, κανενός άλλου, γιατί μόνο αν είναι δικά του κι όχι ξένα, θα καταφέρουν να γίνουν πανανθρώπινα…

Το ότι το ανθρώπινο γένος είναι ικανό για θαύματα δεν υπάρχει αμφιβολία, αλλά για να κάνει ο καθένας από μας το προσωπικό του θαύμα, θα πρέπει να πιστέψει σ’ αυτό με όλη του τη δύναμη και με όλη του την αφοσίωση και για να συμβεί αυτό θα πρέπει να είναι ε λ ε ύ θ ε ρ ο ς και για να είναι ελεύθερος θα πρέπει να τον αφήσουμε εμείς όλοι σαν κοινωνία. Τώρα θα μου πείτε και το λάθος, πού βρίσκεται σε όλο αυτό… Δε δικαιούται να κάνει λάθη ο άνθρωπος; Μα φυσικά ! Ας είναι, όμως, τουλάχιστον τα δικά του κι όχι λάθη δικά του από επιλογές άλλων !

Το ξαναλέω… Μου λείψατε…