Να αγαπάς τον εαυτό σου: πόσο δύσκολο!

13:06 17/6/2017 - Πηγή: Aixmi

«Να αγαπάς τον εαυτό σου. Από εκεί ξεκινάνε όλα. Η επιτυχία ή η αποτυχία, η ευτυχία ή η δυστυχία που θα βιώσεις στη ζωή σου, εξαρτώνται σε σημαντικό βαθμό από το πόσο αγαπάς εσένα τον ίδιο«. Αυτή είναι η συμβουλή ψυχολόγων και ψυχοθεραπευτών. Αυτή είναι η διαπίστωση συμβούλων γάμων που καταλήγουν συχνά στο συμπέρασμα ότι ο λόγος που πονέσαμε, αδικηθήκαμε, προδοθήκαμε από τον σύντροφό μας, έχει ρίζες στο γεγονός ότι ο ίδιος δεν έμαθε ποτέ να αγαπάει τον εαυτό του.

Ωραία, η θεωρία. Στην πράξη τι γίνεται; Τι σημαίνει

«αγαπάω εμένα»; Και μόνο η διατύπωση της φράσης, οδηγεί σε μία εικόνα εγωκεντρισμού. Ζωντανεύει μπροστά μας έναν άνθρωπο «παρτάκια», που βάζει πρώτα και πάνω από όλα την προσωπική του καλοπέραση. Ευτυχώς, δεν εννοούν αυτό οι ειδικοί, όταν μας προτρέπουν να αγαπήσουμε τους εαυτούς μας. Δεν μας συμβουλεύουν να τον «ερωτευτούμε», να γίνουμε νάρκισσοι, φιλοτομαριστές. Κάθε άλλο…

Να μας εκτιμήσουμε. Να μας σεβαστούμε. Να μας αγκαλιάσουμε. Να μας πούμε ένα μπράβο. Να μας τοποθετήσουμε στη θέση που μας αξίζει. Να πάψουμε να στηριζόμαστε στα δεκανίκια της επιβράβευσης των άλλων. Να μην αναζητάμε την επιβεβαίωση από ξένες πηγές, αλλά να την αντλούμε από μέσα μας… Από την ψυχή μας… Από αυτό που είμαστε. Με τα κακά του, αλλά και τα τόσα καλά του…Αυτά μας λένε…

Κι αν σας ακούγονται εύκολα, τότε δύο τινά συμβαίνουν:

— Ή ανήκετε στους τυχερούς που τα έχουν ήδη καταφέρει και σας αξίζουν πολλά συγχαρητήρια
— Ή στους ακόμη τυχερότερους που ζουν σε έναν δικό τους κόσμο, φτιαγμένο για πάρτη τους, οπότε ελάχιστα καταλάβατε από όσα διαβάσατε εώς τώρα.

Δεν είναι εύκολη υπόθεση να αγαπήσεις τον εαυτό σου, με την υγιή και αληθινή έννοια. Θέλει αγώνα, σκληρή προσπάθεια και αντιπαράθεση με το μέσα σου η κατάκτηση της αυτοεκτίμησης. Οι ψυχολόγοι λένε ότι το χτίσιμο ξεκινάει απο τα πρώτα παιδικά μας χρόνια, από την αγάπη, τη φροντίδα, την αυτοπεποίθηση που μας χαρίζει το οικογενειακό περιβάλλον και δεν σταματάει σχεδόν ποτέ. Λιθαράκι λιθαράκι μαθαίνουμε να αγαπάμε εμάς τους ίδιους, όσο μεγαλώνουμε. Και όταν το πετύχουμε, είμαστε έτοιμοι να αγαπήσουμε τους άλλους, αλλά και να διεκδικήσουμε από αυτούς την αγάπη που πραγματικά χρειαζόμαστε. Να δώσουμε και να πάρουμε. Γιατί μόνο μέσα από αυτό το ισοζύγιο προσφοράς συναισθημάτων φτάνει κανείς στην ευτυχία. Το να δίνεις συνεχώς, κουράζει εσένα. Το να παίρνεις μόνο, κουράζει τους άλλους. Αδιέξοδο…

Συζητώντας μεταμεσονύχτια χθες βράδυ με μία καλή φίλη που προσπαθεί να μάθει να αγαπάει τον εαυτό της, έστω και όψιμα στα 47 της χρόνια, μου είπε λίγες φράσεις που με οδήγησαν σήμερα να γράψω αυτές τις γραμμές:

«Δεν με νοιάζει τι λέει η επιστήμη. Για μένα πια, «αγαπάω τον εαυτό» μου σημαίνει τον απαλλάσσω από τα απωθημένα. Σταματάω να τον φορτώνω με επιθυμίες που καταπιέστηκαν, με όνειρα που δεν κυνηγήθηκαν, με θυμούς που πνίγηκαν στην λογική. Αυτό προσπαθώ να πετύχω. Αν τα καταφέρω θα με κάνω μια μεγάλη αγκαλιά και θα πω στους άλλους: αυτή είμαι, αυτά χρειάζομαι, αυτά μπορώ να δώσω. Εγώ με αγαπάω γι αυτό που είμαι. Εσείς;».

Επιτυχία, εύχομαι… Ολόψυχα… Και στη φίλη και σε κάθε έναν από εμάς που αγωνίζεται για τον ίδιο σκοπό…

thisismarias.com