Να διαλυθούν ΤΩΡΑ οι κομματικές φοιτητικές παρατάξεις

19:03 10/5/2014 - Πηγή: Aixmi

Λίγες μέρες πέρασαν από τις φοιτητικές εκλογές της 7ης Μαΐου και όλα αρχίζουν και επιστρέφουν στους τετριμμένους πανεπιστημιακούς ρυθμούς. Μόνο αυτές οι δεκάδες αφίσες πεταμένες στο διάδρομο μαζί με τα παραταξιακά τραπεζάκια έχουν απομείνει να θυμίζουν τη φοιτητική ετυμηγορία ύστερα από τις εκλογές.

Οι θρίαμβοι της νίκης τελείωσαν, τα αποτελέσματα των εκλογών εξακολουθούν να

μην είναι ταυτόσημα από τις δύο κραταιές παραταξιακές δυνάμεις και το παραταξιακό -επιτρέψτε μου- τσίρκο, αρχίζει να ανοίγει τον επόμενο κύκλο του.

Αυτό που δυσκολεύομαι να καταλάβω είναι πώς και γιατί ένας νέος που εισέρχεται στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, σε ένα νέο, πολύπλευρο και ετερόκλητο πανεπιστημιακό περιβάλλον, να θελήσει να μπει σε μία διαδικασία χρωματισμού και να τοποθετηθεί σε μία ομάδα ανθρώπων με έτοιμες ιδέες και τακτικές.

Αυτό που με φοβίζει είναι πως, σήμερα, σε περίοδο μεγάλων κοινωνικών αλλαγών, έντονης ιδεολογικής κινητητικότητας, σε εποχή που χρειάζεται τη νεανική αμφισβήτηση και αλλαγή, οι νέοι εξακολουθούν να επικοροτούν, να στηρίζουν και -γιατί όχι- να διαιωνίζουν την προγενέστερη ταπεινωτική εικόνα της παραταξιακής μεγαλοδυναμίας στις Σχολές.

Οι παρατάξεις δεν είναι τίποτα άλλο παρά κομματικές φοιτητικές νεολαίες, όπου οι περισσότεροι ονειρεύονται κομματική ανέλιξη μέσω … γνωριμιών, επαφές με καθηγητές (οι οποίοι στα παραταξιακά πηγαδάκια στηρίζουν συγκεκριμένες παρατάξεις και άτομα από αυτές) και, φυσικά, όλα αυτά που θα μπορούσαν να συνεισφέρουν σε μία καλή επαγγελματική αποκατάσταση.

Δηλαδή, με απλά καθαρά λόγια, στο μόνο που χρησιμεύουν οι παρατάξεις είναι η διαιώνιση του πελατειακού κράτους.
Αυτού του κράτους που οι ίδιοι νέοι καταδικάζουν με στόμφο, κατηγορούν τους γονείς τους για τη δημιουργία του και τα βάζουν με το σύστημα για την ανάθρεψή του.

Είναι επιτακτική ανάγκη να καταργηθούν οι ενδοπανεπιστημιακές παραταξιακές ομάδες με κομματικούς χρωματισμούς και διασυνδέσεις. Όχι σήμερα, χθες.

Δεν ζητούμε μία απολιτίκ γενιά χωρίς συνδικαλιστικά όργανα και προώθηση των φοιτητικών συμφερόντων. Ζητούμε μία γενιά σκεπτόμενη, χωρίς παρωπίδες, χωρίς πασπαρτού ιδέες.
Γι’αυτό το λόγο, μέσα στο πανεπιστημιακό περιβάλλον, τον κατεξοχήν χώρο της ακηδεμόνευτης εκ-παιδευτικής διάδοσης, τέτοιες νοοτροπίες δε χωρούν.

Οι φοιτητές έχουν ανάγκη από αυτοοργανωμένες νεολαίες, χωρίς κομματικές αναμείξεις. Χωρίς πόλωση, χωρίς τραπεζάκια. Με συνεργασία, σε έδρανα συζήτησης και συνεργασίας.

Φοιτητικές νεολαίες, που θα προάγουν αυτό που ξέρει και πρέπει να ξέρει να κάνει καλά ο φοιτητής: να σκέφτεται, να αμφισβητεί, να αλλάζει και να ανατρέπει.
Μόνο έτσι θα γίνει η αλλαγή νοοτροπίας. Γιατί, η αλλαγη νοοτροπίας θα ξεκινήσει από εμάς.
Αν όχι, θα βρεθούμε στην ίδια θέση με τους γονείς μας σε λίγα χρόνια: να βρίζουμε αυτό που δεν είχαμε το θάρρος να αλλάξουμε.

Υ.Γ. Ακόμη και αν υπάρχουν κάποιες ανεξάρτητες φοιτητικές νεολαίες, αφενός αποτελούν τη μειοψηφία, αφετέρου σε αυτό το περιβάλλον της πανεπιστημιακής κομματοκρατίας, δεν εχουν καμία ελπίδα να φέρουν κάποια αλλαγή