Ο αλβανικός αλυτρωτισμός και απειλεί τη σταθερότητα των Βαλκανίων

02:30 3/12/2012 - Πηγή: Aixmi

Πως πρέπει να κινηθεί η Ελλάδα

Υποτίθεται ότι η δήλωση του Αλβανού πρωθυπουργού περί Μεγάλης Αλβανίας έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία στην Αθήνα. Μα αν αυτό δεν είναι πολιτική υποκρισία, τότε πρόκειται για πλήρη άγνοια της πραγματικότητας.

Η πολιτική ηγεσία της Αλβανίας συστηματικά το τελευταίο διάστημα υπονομεύει τις διμερείς σχέσεις, με την Ελλάδα σε ρόλο θεατή.

Η ομολογουμένως πολύ καλή για τα ελληνικά συμφέροντα συμφωνία καθορισμού της ΑΟΖ

ανατράπηκε από το Συνταγματικό Δικαστήριο της χώρας, κατόπιν προσφυγής του πολλαπλώς ευεργετηθέντος σοσιαλιστικού κόμματος. Το χειρότερο: η νομική επιχειρηματολογία της απόφασης ήταν βασισμένη στις τουρκικές θέσεις για τον τρόπο οριοθέτησης της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης.

Η εν γένει μεταχείριση της ελληνικής μειονότητας από τη μία, με τις παλινωδίες γύρω από την απογραφή και την απαγόρευση στην ελληνική μειονότητα να προσδιορίσει την εθνικότητά της, με τις συνεχιζόμενες διώξεις και επιθέσεις που μένουν ατιμώρητες, με την εκκωφαντική σιωπή απέναντι στα συνεχιζόμενα ανθελληνικά παραληρήματα διαφόρων κύκλων και από την άλλη η επαναφορά του θέματος των Τσάμηδων είναι μόνο μερικές από τις ισχυρότατες ενδείξεις ότι η κατάσταση εκτρέπεται. Η ευθυγράμμιση, αν όχι το πατρονάρισμα, ακραίων θέσεων από την πλευρά των δύο μεγαλύτερων κομμάτων (που πλειοδοτούν σε ακρότητες) και η παραφιλολογία για το δήθεν δικαιωματικά ηγεμονικό ρόλο των Αλβανών στην περιοχή, σε συνάρτηση με την ανάπτυξη κινημάτων αυτοδιάθεσης σε σημαντικό μέρος των Βαλκανίων, επαναφέρουν το φάντασμα των αλυτρωτικών βλέψεων που τόσο καταστροφικό έχει υπάρξει.

Δεδομένου ότι ένας πρωθυπουργός οφείλει να αρθρώνει υπεύθυνο λόγο είτε βρίσκεται στις Βρυξέλλες ή την Ουάσιγκτον είτε σε εμποροπανήγυρι, ας μην επιχειρήσουμε, προκειμένου να δικαιολογήσουμε την παρατεταμένη αδράνεια της εξωτερικής μας πολιτικής, να υποβαθμίσουμε τις δηλώσεις Μπερίσα, αποδίδοντας τες στο προεκλογικό κλίμα. Σε τελική ανάλυση, γιατί κατά την προεκλογική περίοδο σε προηγμένες χώρες, αντίστοιχες φωνές με του Μπερίσα αυτομάτως απορρίπτονται ως εξτρεμιστικές; Δυστυχώς, τα πολύπαθα Βαλκάνια χαρακτηρίζονται από κάθε λογής περιθωριακή ιδεολογία που βρίσκει απήχηση σε μία κρίσιμη μάζα των κοινωνιών, καθηλώνοντας τες σε ένα φαύλο κύκλο εσωστρέφειας, υπανάπτυξης και απουσίας προοπτικής για ένα καλύτερο μέλλον.

Ο αλβανικός μεγαλοϊδεατισμός δεν είναι καινούργιο στοιχείο. Αντιθέτως, αποτελεί συστατικό στοιχείο της πολιτικής ζωής που διαπερνά όλο το πολιτικό φάσμα. Βασισμένος σε ανιστόρητους εθνικούς μύθους, ο αλβανικός επιθετικός εθνικισμός ενισχύθηκε τη δεκαετία του 1990, μεταξύ άλλων, από τα εγκληματικά λάθη του Μιλόσεβιτς που νομιμοποίησαν τις βλέψεις του αλβανικού στοιχείου, αλλά και από τις επιλογές ορισμένων μεγάλων δυνάμεων που στο πρόσωπο των Τιράνων είδαν ένα πιστό σύμμαχο, και δη με μουσουλμανικά χαρακτηριστικά για να αποκαθάρουν κάποιες από τις αμαρτίες τους.

Η «δικαίωση» με την ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου το 2007 άνοιξε την όρεξη σε αυτού