Ο άνθρωπος παραγωγός θαυμάτων

20:44 10/11/2015 - Πηγή: Aixmi

Ο άνθρωπος παραγωγός θαυμάτων, δίνει όσο μπορεί και από αυτό που δεν μπορεί και δεν περισσεύει παράγει το ανέφικτο. Ο άνθρωπος και παραγωγός εφιαλτών, σκουρόχρωμης, μαύρης συμπεριφοράς.

Δεν είναι καινούριο, είναι η θέση μας στη ροή του χρόνου ανέκαθεν. Ικανοί για το καλύτερο και το χειρότερο, απλούστερα.
Μυτιλήνη, Χίος, Σάμος, Κάλυμνος, αναρίθμητοι άνθρωποι αλλάζουν τη μοίρα τους, αναρίθμητοι άνθρωποι πατούν το χώμα, αναρίθμητοι άνθρωποι πνίγονται. Τους λέμε πρόσφυγες.

Στα ίδια και άλλα τόσα νησιά άνθρωποι τρέχουν, σώζουν, προσφέρουν. Τους λέμε ήρωες.
Στα ίδια και άλλα τόσα

νησιά υπάρχουν και άνθρωποι που ποδοπατούν τον πόνο, κλέβουν, εκμεταλλεύονται, απειλούν, στήνουν χορό πάνω στο θάνατο των άλλων. Δεν ξέρω πως τους λέμε.

Όχι δε μιλώ για τους λαθροδιακινητές, άλλης κατηγορίας καθάρματα και αυτοί. Ηγέτες της «τρελής» μπίζνας του θανάτου στο Αιγαίο. Κατάπτυστοι και φρικαλέοι, αλλά δεν λέω για αυτούς, διότι έχουν πιο ξεκάθαρη ιδιότητα και ο ρόλος τους έχει περιγραφεί.

Ένας γιαλός πτώματα και τα κοράκια σπεύδουν, αρπάζουν χρήματα, χρυσαφικά. Σκίζουν τις τσέπες των πεθαμένων να πάρουν ότι υπάρχει. Για αυτούς μιλάω.

Τον άνθρωπο που παίρνει λάθρα την περιουσία του πεθαμένου, μαύρα λεφτά, μαύρα χρυσαφικά. Τι θα τα κάνει; Δεν τον στοιχειώνουν; Ψιλά γράμματα θα πείτε.

Έμαθα ότι στο νεκροτομείο στη Λέσβο, δεν υπάρχουν πεθαμένοι πρόσφυγες που να έχουν άθικτες τσέπες. Σκισμένες και καταλεηλατημένες τσέπες, ανώνυμων πεθαμένων. Έζησε για να ονειρευτεί την ελευθερία και αναπαύεται άγνωστος σε ξένα χώματα.

Δεν μπορούμε να εξοικειωθούμε τόσο με την αγριότητα που να μας φαίνονται φυσικά όλα αυτά. Να μας φαίνεται φυσική η αχαλίνωτη δυστυχία του να πεθαίνουν έτσι απλά στη θάλασσα άνθρωποι και έτσι απλά μετά να τους αρπάζουν και τα όποια υπάρχοντα και αυτό όλο να λέγεται απλά πραγματικότητα!

Αυτοί είναι οι από΄δω οι κατάπτυστοι. Και είναι και οι άλλοι, αυτοί που περπατούν στην άλλη πλευρά και σέβονται, αγαπούν, λυπούνται, αγωνίζονται.

Η κυρία Νίνα Γεωργιάδου από την Ομάδα Στήριξης Μεταναστών και Προσφύγων Καλύμνου, ήρθε πρόσωπο με πρόσωπο με ένα 10χρονο προσφυγόπουλο, το Ρούντυ, που ταξίδευε ολομόναχο. Το πήρε, το αγκάλιασε, είδε στο λαιμό του ένα πλαστικό σακουλάκι στο οποίο η μάνα είχε γράψει έναν τηλεφωνικό αριθμό. Ήταν του δεύτερου γιου, του 25χρονου Καράμ, που ζούσε στη Σουηδία. Η κ. Νίνα εντόπισε το μεγάλο αδερφό και έσμιξε τα δυο παιδιά. Ο μικρός Ρούντυ στάθηκε τυχερός, έπεσε πάνω σε άνθρωπο.

Μιλώντας μας στην εκπομπή η κ. Νίνα περιέγραψε την τηλεφωνική συνομιλία που είχε με τη μητέρα των παιδιών στο βομβαρδισμένο Χαλέπι, «της είπα ότι είναι σε καλά χέρια τα παιδιά της, δεν μπορεί να είναι καλύτερα από τα χέρια της ίδιας τους της μάνας, όμως το σπίτι μας και οι καρδιές μας είναι ανοιχτές και όσο ζούμε και υπάρχουμε θα ξέρουν ότι έχουν μια δεύτερη οικογένεια, ένα δεύτερο σπίτι».

Κι ύστερα συννέφιασε και πρόσθεσε « τα παιδιά αυτά τα κατάφεραν αλλά χθες κουβαλούσα ένα αυτοκίνητο μοιρολόγια. Δεν ξέρετε πως είναι να κουβαλάς μοιρολόγια που πάνε να αναγνωρίσουν τους νεκρούς συγγενείς τους».

Ανθρώπων έργα και τα μεν και τα δε, και το καλό και το κακό, ακόμη και ένας όμως μπορεί να κάνει τη διαφορά προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση. Ακόμη και ένας που θα βάλει τη γραμμή του ψηλά να περάσουν από κάτω και άλλοι, ακόμη και ένας που θα βάλει τη γραμμή του χαμηλά και πνίξει και άλλο τον πνιγμένο!