Ο Ερντογάν έχει πρότυπο τον Πούτιν όχι τον Κεμάλ

13:00 27/11/2015 - Πηγή: Aixmi

Όσοι έχουν παρακολουθήσει με συστηματικό τρόπο την πορεία του Ταγίπ Ερντογάν ερμηνεύουν την απόφασή του να καταρρίψει το ρωσικό μαχητικό, όχι με γεωστρατηγικούς, αλλά με ψυχαναλυτικούς όρους. Υποστηρίζουν ότι ως πρότυπο ηγέτη δεν έχει τον ιδρυτή της σύγχρονης Τουρκίας Κεμάλ Ατατούρκ, αλλά τον Ρώσο πρόεδρο Βαλαντιμίρ Πούτιν. Και τώρα φαίνεται να θεωρεί πως απέκτησε το «μπόι» για να τον αμφισβητήσει.

Να αμφισβητήσει ανοιχτά εκείνον που κρυφά θαυμάζει. Τον άνθρωπο, που ανέστησε οικονομικά τη Ρωσία

και την έκανε σεβαστή από όλους, την ώρα που στο εσωτερικό διοικούσε με σιδερένιο χέρι και άλλαζε τα αξιώματα σαν τα πουκάμισα προκειμένου να διατηρεί την απόλυτη εξουσία.

Ακόμη και όταν κατέλαβε εν μιά νυκτί την Κριμαία και την προσάρτησε στη Ρωσική Ομοσπονδία, ο Ερντογάν το χάρηκε κατά βάθος, λένε οι μελετητές του. Μπορεί όλη η Δύση να έφριξε, μπορεί οι ηγέτες του ΝΑΤΟ να πέταγαν καπνούς απ” τα αυτιά, ο ίδιος όμως φαίνεται να διέκρινε μια οιονεί «αυτοκρατορική ενέργεια», που μέσα του επικρότησε.

Μήπως δεν θα ήθελε να κάνει κάτι ανάλογο με όσες τουρκόφωνες περιοχές θεωρεί ότι ιστορικά αποτελούν κομμάτια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας; Αν ο Πούτιν είναι σύγχρονος «Τσάρος», γιατί εκείνος δεν αποτελεί σύγχρονο «Σουλτάνο»;

Δεν απογείωσε τη χρεοκοπημένη τουρκική οικονομία; Δεν κυβερνά με ποσοστά 50%, σχεδόν 15 χρόνια, μια χώρα 60 εκατομμυρίων κατοίκων; Δεν έβαλε φυλακή στρατηγούς, τα ιερά τοτέμ του κεμαλισμού; Δεν είπε «όχι» στους Αμερικανούς όταν ήθελαν να χρησιμοποιήσουν την Τουρκία για να χτυπήσουν το Ιράκ; Ή μήπως υστερεί σε αυταρχισμό στο εσωτερικό;

Αποφάσισε, λοιπόν, να προχωρήσει σε μια «αυτοκρατορική» ενέργεια. Διέταξε να καταρριφθεί το ρώσικο μαχητικό για παραβίαση μόλις 17 δευτερολέπτων, σε βάθος μόλις ενός χιλιομέτρου μέσα στον εναέριο χώρο της Τουρκίας, όπως λέει το δικό του υπουργείο Άμυνας.

Μετά το «μεθύσι» της ικανοποίησης έρχεται η ώρα της αναμέτρησης με τις συνέπειες της πράξης του. Ο Πούτιν απαιτεί δημόσια συγνώμη και ηθική αποκατάσταση του πληγωμένου γοήτρου της Ρωσίας, ενώ απειλεί με οικονομικό «αρμαγεδώνα». Πώς θα απαντήσει;

Ήδη ζήτησε συνάντηση, επιχειρώντας μια διπλωματική διευθέτηση. Θα τη δεχθεί ο Πούτιν ή επιχειρήσει να πλήξει καίρια την τουρκική οικονομία; Και ποια μπορεί να είναι η διέξοδος, όταν τα συμφέροντα των δυο χωρών στη Συρία είναι εντελώς αντίθετα;

Δύσκολη η απάντηση, πολύ περισσότερο όταν στη συγκεκριμένη περίπτωση συγκρούονται δυο τεράστια «υπερεγώ». Κάθε πρόβλεψη νομίζω πως είναι παρακινδυνευμένη…