Ο Μουρίνιο στη Μαδρίτη δεν νοιώθει μεγαλύτερο​ς από την ομάδα!

17:41 19/9/2012 - Πηγή: Aixmi

Η χρονιά έχει αρχίσει με πολλή πίεση για τον Ζοσέ Μουρίνιο. Ίσως για πρώτη φορά στη καριέρα του,  από την εποχή της απόλυσής του από την Μπένφίκα, πριν 12 χρόνια, ο Special one νοιώθει άγχος. Ή για να ακριβολογήσω, δείχνει να έχει άγχος. Η Ρεάλ βρίσκεται κιόλας στο -8 από την Μπαρτσελόνα στο πρωτάθλημα και στην πρεμιέρα του Τσάμπιονς Λιγκ, με πέντε λεπτά να απομένουν στο ρολόι βρέθηκε να χάνει με 2-1 μέσα στη Μαδρίτη από την Μάντσεστερ Σίτι. Την ομάδα που, με τα πετροδολλάρια του Σεΐχη Μανσούρ, κατάφερε να μετατραπεί από μικρομεσαία της Πρέμιερ Λιγκ σε πρωταθλήτρια

μέσα σε τέσσερα χρόνια!

Παρόλα αυτά η ισοφάριση του Μπένζεμά του έδωσε ελπίδες και  το γκολ του Ρονάλντο στις καθυστερήσεις (και τα δύο από τραγικά λάθη του καλύτερου Άγγλου γκολκίπερ Τζο Χαρτ) βοήθησε να επιστρέψει η ψυχή του  στη θέση της!

Η εικόνα του πανηγυρισμού του, ήδη κάνει το γύρο του κόσμου και παραλληλίζεται με την αντίστοιχη ύστερα από τη πρόκριση της Ίντερ επί της Μπαρτσελόνα το 2010 στο «Καμπ Νου».
Λάθος μεγάλο!

Προσωπικά εκείνη η κούρσα του πιστεύω πως  ήταν γεμάτη αυτοπεποίθηση. Δείγμα ανθρώπου με αυτοκρατορική αίσθηση που ζούσε το όνειρό του ξέροντας πως, ουσιαστικά, είχε κατακτήσει το θρόνο αποκλείοντας την εστεμμένη από τον τελικό!

Ο πανηγυρισμός του στη Μαδρίτη δεν είχε καν, κάτι από το σπριντ παράλληλα με τον αγωνιστικό χώρο στο Ολντ Τράφορντ, το 2004, τότε που το γκολ του Κοστίνια στο 90’ απέκλειε την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ του Σερ Αλεξ Φέργκιουσον και άνοιγε διάπλατα τη πόρτα του ποδοσφαιρικού παραδείσου για την Πόρτο. Λίγους μήνες μετά στο Γκελζενκίρχεν, οι «Δράκοι» θα διέλυαν την Μονακό 3-0 και θα έπαιρναν το Κύπελλο εκτοξεύοντας τις μετοχές του Μουρίνιο στα ύψη!

Ο Ζοσέ της Πόρτο είχε χαρακτήρα και το έβγαζε στο γήπεδο! Ο Μουρίνιο της Τσέλσι είχε έπαρση  αλλά την υποστήριζε το αγωνιστικό του αποτέλεσμα και η μετατροπή μίας ομάδας άτιτλης για μισό αιώνα σε αληθινή πρωταγωνίστρια. Στην Ίντερ, αν και ξεκίνησε σαν ταύρος σε  υαλοπωλείο, κατάφερε να ισορροπήσει μεταξύ του αυτοθαυμασμού και της υπεροψίας και οδήγησε τους «νερατζούρι» στο τρεμπλ και τη κορυφαία σεζόν της ιστορίας τους.

Στη Ρεάλ, αντίθετα, δεν μπόρεσε στιγμή να νοιώσει μεγαλύτερος από το ίδιο το κλαμπ! Μιλάμε για την ομάδα των έξι  Κυπέλλων πρωταθλητριών και τριών Τσάμπιονς Λιγκ, για τον κορυφαίο σύλλογο σύμφωνα με την ΦΙΦΑ του 20ου αιώνα. Για το σωματείο που όταν υπογράφεις συμβόλαιο μαζί του και κάθεσαι δίπλα στον Δον Αλφρέντο Ντι Στέφανο, αυτόματα αντιλαμβάνεσαι πως δεν είσαι εσύ ο σταρ αλλά ο εργοδότης σου! Το πρόσωπο του Μουρίνιο , στις ήττες από την Χετάφε και τη Σεβίλλη «έγραφε» στο φακό προδίδοντας όλο το στρες που βιώνει. Ομολογώ πως από τον πιο πετυχημένο προπονητή παγκοσμίως τη τελευταία δεκαετία (τον μοναδικό που έχει πάρει πρωτάθλημα σε Αγγλία, Ιταλία και Ισπανία συν την Πορτογαλία και τα δύο Τσάμπιονς Λιγκ με Πόρτο και Ιντερ) θα περίμενα μετά τη περσινή επιβλητική του ενθρόνιση στη Πριμέρα Ντιβιζιόν να είναι πιο άνετος. Αντίθετα είναι ολοφάνερο α