Ο Νιόνιος ως πετούμενο του ουρανού…

11:43 2/5/2013 - Πηγή: Aixmi

Διάβασα με κατάπληξη πως εναυάγησε η σχεδιαζόμενη με το «Θέατρο Τέχνης», παράσταση του Πλούτου του Αριστοφάνη με τον Διονύση Σαββόπουλο ως σκηνοθέτη, μουσικό και ερμηνευτή. Γράφτηκε, μάλιστα, ότι το Θέατρο Τέχνης απεσύρθη από το εγχείρημα λόγω του «κακού» χαρακτήρα του.

Ο Σαββόπουλος ήπια απάντησε πως δεύτερη φορά δεν καρποφορεί συνεργασία με το Θέατρο Τέχνης, αναφερόμενος στην μη συνεργασία του Καρόλου Κουν με τον Διονύση για τους «Αχαρνής», επίσης

του Αριστοφάνη.

Γι’ αυτή τη συνεργασία, είμαι σε θέση να γνωρίζω ότι ο Κουν «τρόμαξε» με την συγκρότηση της μουσικής του Διονύση και δεν προχώρησε η μελλούμενη παράσταση και, κατά την άποψή μου, έχασε ο ελληνικός Πολιτισμός τη συνάντηση δυο γιγαντιαίων καλλιτεχνών και πιστεύω πως δεν προχώρησε από «κακούς συμβουλάτορες» του Κουν και έτσι δεν έδωσε ζωή στην ιδιοφυή μουσική του Νιόνιου.

Όσο για τον κακό χαρακτήρα, του που «άλλα είχαν συμφωνήσει και άλλα έφερε», πρέπει να πω πως: Οι μεγάλοι καλλιτέχνες είναι και μεγάλα παιδιά, παίζουν… Παίζουν τα μεγάλα παίγνια… και συγχρόνως είναι “ασταμάτητες μηχανές ενέργειας” και δεν πρέπει ούτε να τους σταματάει κανείς ούτε να μέμφεται τον καλλιτέχνη.

Γιατί είναι σαν ο μάγειρας να ετοιμάζει εξαίσιο σουφλέ και επειδή καθυστερεί το σερβίρισμα, το τρως χωρίς να έχει φουσκώσει ή το πετάς πριν καν τελειώσει το ψήσιμο… όπως εν προκειμένω…

Γιατί τότε, ε.. ο μάγειρας μπορεί να κλωτσήσει τον ανίερο…

Θέλω, επίσης, να πως για τον χαρακτήρα του Διονύση (που έχουμε συνεργαστεί άριστα δύο φορές) ότι , εκτός του ότι είναι ένας σπουδαίος μουσικός, είναι και ένας σπουδαίος, σπουδαιότατος χαρακτήρας. Αρκεί να εγκατοικείς σε όμοιο «πάτωμα» μ’ αυτόν. Αν το δικό σου πάτωμα βρίσκεται σε άλλο όροφο, μπορεί και να τον παρεξηγήσεις.

Χρειάζονται φτερά για να ακολουθήσεις τα πουλιά στους ουρανούς.

Εν τέλει, ποιος έχασε; Πάλι ο πάσχων από τα μέγιστα ελληνικός μας Πολιτισμός.