Ο Ολυμπιακός πρέπει να κοιτάξει μπροστά

11:39 22/5/2017 - Πηγή: Aixmi

Ο Αντώνης Καρπετόπουλος γράφει στο KarpetShow.gr γα την ήττα του Ολυμπιακού στην Κωνσταντινούπολη στον τελικό Final 4 της EroLeague.

Ο Ολυμπιακός δεν άντεξε στην Κωνσταντινούπολη: ο τελικός αποδείχτηκε μια δοκιμασία μεγαλύτερη κι από αυτό που όλοι λίγο πολύ περιμέναμε. Μπορεί κανείς να συζητήσει για το ματς, να εντοπίσει λάθη και ψεγάδια, να σταθεί σε παίκτες που υστέρησαν και σε άλλους που αποδείχτηκαν

παλληκάρια, αλλά το πράγμα δεν έχει νόημα. Πιο χρήσιμο είναι να βγουν κάποια συμπεράσματα.

Διά πυρρός και σιδήρου

Για να καταλάβει κάποιος την διάσταση της επιτυχίας του Ολυμπιακού θα πρέπει να ξαναδεί τι ήταν τελικά η πρώτη μεγάλη εφετινή Ευρωλίγκα. Το σύστημα της εφετινής διεξαγωγής στο οποίο στηρίχτηκε το πρώτο μεγάλο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα κατέδειξε κάτι απλό: υπήρχαν τρεις ομάδες που θα βρισκόντουσαν στο Final 4 ό,τι και να γινόταν – μιλάω για την Ρεάλ Μαδρίτης, την ΤΣΣΚΑ και την Φενέρ. Οι δυο πρώτες ήταν οι ακριβότερες και σταθερότερες της διοργάνωσης, η τρίτη ήταν η διοργανώτρια των τελικών και η πραγματική υποψία Πρωταθλήτρια Ευρώπης, αφού όλα έδειχναν πως φέτος ήταν η σειρά της. Ολες οι υπόλοιπες ομάδες, από το ξεκίνημα της σεζόν, διεκδίκησαν μια και μόνη θέση στην τετράδα. Ο Ολυμπιακός την κέρδισε δυο φορές αυτή τη θέση – αφού και στην τετράδα τερμάτισε και από τα play off προκρίθηκε δια πυρρός και σιδήρου. Όχι μόνο τα έκανε αυτά (δίνοντας μάλιστα και το σύνολο των ματς, που είχε στην διάθεσή του), αλλά έφτασε και στον τελικό αφήνοντας στην τελική κατάταξη δυο από τα τρία ακλόνητα φαβορί, που είχε εξ αρχής μπροστά του. Για αυτό το καταπληκτικό επίτευγμα πρέπει κανείς να του δώσει συγχαρητήρια. Μόνο που οφείλει και να επισημάνει ότι το πέτυχε με μια σειρά από υπερβάσεις, που δεν είναι δεδομένο ότι θα γίνονται πάντα: δεν έγιναν π.χ στον τελικό.

Επικίνδυνα παιγνίδια

Ο Ολυμπιακός είχε κι άλλες φορές δυνατή ομάδα στο μπάσκετ. Για την ακρίβεια ετούτη η ομάδα δεν είναι μέσα στις τρεις πιο δυνατές της ιστορίας του – κι ας πέτυχε πάρα πολλά. Ο Ολυμπιακός που κατέκτησε την τελευταία Ευρωλίγκα στο Λονδίνο ήταν δυνατότερος και πληρέστερος – για να μην πάω πιο πίσω. Όμως αν ο κόσμος του Ολυμπιακού λατρεύει αυτή την ομάδα, είναι και γιατί βλέπει ότι έχει αδυναμίες και παρόλα αυτά δεν παραδίνεται. Άλλες ομάδες του Ολυμπιακού, ακριβότερες και ποιοτικότερες, ο κόσμος τις έβλεπε με συμπάθεια (ειδικά γιατί ένοιωθε ότι στην Ελλάδα οι διαιτητές τις κατακλέβανε…), ετούτη, όμως, την λατρεύει γιατί βλέπει την βελτίωσή της και για αυτή καμαρώνει. Με την μαχητικότητα του, τους ηγέτες του, το δόγμα της διαρκούς βελτίωσης, τα ελληνάκια του, ο Ολυμπιακός κερδίζει δίνοντας πάντα κάτι της παραπάνω από αυτό που περιμένεις κι αυτό είναι από μόνο του κάτι αξιολάτρευτο. Όμως προσοχή: η αγάπη είναι συχνά ένας παραμορφωτικός καθρέφτης, που παίζει επικίνδυνα παιγνίδια.

Κάποιον τέτοιο χρειάζεται

Ο Ολυμπιακός τελείωσε την Ευρωλίγκα, όπως περίπου την άρχισε. Την άρχισε με μια ήττα στη Μαδρίτη, την τελείωσε με μια ήττα από την Φενέρ στην Πόλη: το κοινό που είχαν αυτές οι ήττες ήταν η αδυναμία στην επίθεση, όταν οι Έλληνες δημιουργοί κουράστηκαν. Ανάμεσα σε αυτές τις δυο ήττες είδαμε από τον Ολυμπιακό πολλά, σπουδαία και υπέροχα, αλλά μια ομάδα δεν είναι δυνατόν να έχει ως στόχο διαρκώς το να ξεπερνά τα όρια της: πέρα από το μεταφυσικό, υπάρχει και η λογική και αυτή είναι που συνήθως κερδίζει. Φέτος, τα ψυχικά χαρίσματα, η μελέτη των αντιπάλων, η αντοχή σε συνθήκες έντασης, η σκληρή άμυνα και οι εμπνεύσεις του Σπανούλη στην επίθεση αρκούσαν για να φτάσει η ομάδα στον τελικό ενθουσιάζοντας τους πιστούς της, όμως αυτή η τρομερή χρονιά είναι δύσκολο να ξαναϋπάρξει, αν πάλι μπουν μόνο στοιχήματα. Αν το Βελιγράδι είναι η νέα Ιθάκη χρειάζεται πέρα από τη μεταφυσική και λίγη παραπάνω λογική, δηλαδή ένα – δυο παίκτες που να δώσουν στην ομάδα επιπλέον λύσεις. Είναι χρόνια τώρα που ο Ολυμπιακός αποκτά ξένους και τους βοηθά να πάνε ένα βήμα μπροστά: του χρόνου χρειάζεται και κάποιος που να μπορεί να βοηθήσει την ομάδα να πάει κι αυτή ένα βήμα μπροστά – η ομάδα το έχει ανάγκη. Στο ματς με την Φενέρ όλοι οι Αμερικάνοι του Ολυμπιακού (ακόμα κι ο Μπιρτς που υπήρξε συγκινητικός) είχαν μικρότερη συνεισφορά από τον καταλύτη Ούντο. Το καταλαβαίνω ότι ένα τέτοιο παίκτη δεν μπορεί να έχει ο Ολυμπιακός, γιατί η Ελλάδα της κρίσης δεν το επιτρέπει. Αλλά, από την άλλη, κυρίως κάποιον τέτοιο χρειάζεται: ας το έχουμε στα υπόψιν μας.

Μπροστά σε μεγαλύτερες περιπέτειες

Κανείς δεν λέει να χαλάσει το πλάνο, αλλά η πραγματικότητα λέει πως αν λιγότερα ξοδεύεις, πρέπει να είσαι και πιο προσεχτικός. Και γιατί τα θηρία που έχεις μπροστά σου θα συνεχίσουν να ξοδεύουν περισσότερα: του χρόνου η Ρεάλ θα είναι το ίδιο δυνατή και με ένα Ντόνσιτς ένα χρόνο μεγαλύτερο, η ΤΣΣΚΑ θα ξαναβάλει τα 40 της εκατομμύρια για να φτιάξει πιθανότατα μια διαφορετική, αλλά πάντα παραγωγικότατη ομάδα, η Φενέρ, που πήρε φόρα, θα έχει δέκα παίκτες κι όχι επτά και θα ονειρεύεται πως θα γίνει αυτοκρατορία. Θα ναι πιο δυνατοί και οι υπόλοιποι Τούρκοι, που βλέπουν πεδίο δόξης λαμπρό στην Ευρωλίγκα, αλλά θα επανέλθουν και ομάδες με στόφα πρωταθλήτριας Ευρώπης που πέρυσι δεν τα κατάφεραν, όπως η Μπαρτσελόνα, η Μακάμπι και ο Παναθηναϊκός φυσικά. Ο Ολυμπιακός φέτος αγαπήθηκε παράφορα για όσα έκανε, αλλά μια ομάδα δεν γίνεται καλύτερη αν απλά την αγαπάς πιο πολύ. Μπορεί να γίνει και χειρότερη και πάλι να την λατρεύεις, ο σκοπός, όμως, είναι να δυναμώσει, γιατί οι νέες της περιπέτειες θα είναι μεγαλύτερες. Πρέπει να κοιτάξει μπροστά.

Τελικά την αγόρασαν

Ο Ολυμπιακός βγήκε σημαντικά κερδισμένος από την συμμετοχή του στο Final 4 της Πόλης. Κερδίζει ένας και το ξέρουμε, αλλά ευτυχώς στα σπορ περιθώρια διάκρισης υπάρχουν και για άλλους. Ο Ολυμπιακός πρόσθεσε μια μεγάλη σελίδα στην ιστορία του με την τρομερή νίκη κόντρα στην ΤΣΣΚΑ. Χάλασε ένα ακόμα πάρτι πλούσιων, κι έστειλε σε όλους ένα μήνυμα ελπίδας: δεν είναι μόνο τα χρήματα που κάνουν την διαφορά. Η Ευρωλίγκα έχει ανάγκη τον Ολυμπιακό και τα θαύματά του διότι πολλές Φενέρ δεν θα βρει: η πίστη των φτωχότερων ότι μπορεί να διακριθούν κάνει μια διοργάνωση ενδιαφέρουσα και αν η εφετινή ήταν τέτοια αυτό οφείλεται στον Ολυμπιακό και τις υπερβάσεις του – οι άλλοι που έφτασαν στην Κωνσταντινούπολη έκαναν απλά τη δουλειά τους. Να πούμε μπράβο στους Τούρκους γιατί τελικά τα κατάφεραν. Τους πήρε λίγο καιρό παραπάνω, αλλά την κέρδισαν την Ευρωλίγκα. Για την ακρίβεια την αγόρασαν…

KarpetShow.gr