Όχι, ο γιός σου δεν θα γίνει καλύτερος του Μέσι

03:10 5/11/2012 - Πηγή: Aixmi

H – πάντοτε χρήσιμη – συναναστροφή με τους πιτσιρικάδες της εποχής σου δίνει την ευκαιρία να αντιληφθείς ότι η σημερινοί προέφηβοι, έφηβοι και μεταέφηβοι γυρεύουν απεγνωσμένα την καινούργια πυξίδα για τον επαγγελματικό προσανατολισμό. Μέσα σε διάστημα μικρότερο της διετίας έχει βγει εντελώς άχρηστη η προηγούμενη που είχαν δημιουργήσει, αυτή που βασιζόταν κυρίως στις αντιλήψεις και το life style που είχαν υιοθετήσει ή τους έδειχναν οι γονείς και ο οικογενειακός περίγυρος. Και τώρα που τα

«θα γίνω τραγουδιστής, ηθοποιός, μοντέλο, τηλεπαρουσιαστής, δημοσιογράφος» όνειρα γκρεμίστηκαν, μαζί με τα «μη σκας, θα σε βάλω στο Δημόσιο, έχω γνωστό» γονεϊκά οράματα, οι πιτσιρικάδες στέκονται με πλήρη αμηχανία, που δηλώνει σύγχυση, μπροστά στην «τι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;» ερώτηση.

Ολον αυτόν τον επαγγελματικό αποπροσανατολισμό, που παραπάνω περιγράφω, τον εκμεταλλεύεται σήμερα στυγνά η μαύρη αγορά και η παραοικονομία του αθλητισμού και ειδικά του ποδοσφαίρου. Διότι σήμερα είναι αμέτρητοι οι γονείς που αποφασίζουν, στην απελπισία τους, να επενδύσουν πάνω στον «θα γίνει καλύτερος του Μέσι» πιτσιρικά. Πληρώνουν ένα σωρό λεφτά σε όποιον τους τάξει το «θα τον πάω σε μεγάλη ομάδα» όνειρο, και εναποθέτουν πάνω στην πλάτη ενός παιδιού τις ελπίδες διάσωσης της οικογένειας. Στην αγορά του αθλητισμού, και ειδικά του ποδοσφαίρου που έχει μεγαλύτερη απήχηση και περισσότερα λεφτά, κυκλοφορούν ένα σωρό έμποροι και λαθρέμποροι αυτού του ονείρου, οι οποίοι θησαυρίζουν στη σημερινή εποχή με την εκμετάλλευση της απόγνωσης του μέσου Ελληνα. Κι επειδή είναι απροστάτευτος αυτός ο χώρος, της παροχής αθλητικών υπηρεσιών και της αθλητικής εκπαίδευσης, είναι βέβαιο ότι τα σημερινά θύματα θα πολλαπλασιαστούν.

Στη σημερινή Αγγλία οι γονείς τρέχουν εκατοντάδες πιτσιρικάδες σε εκπαιδευμένους παιδοψυχολόγους που έχουν ειδικευτεί στη διαχείριση της απογοήτευσης των παιδιών που, στα 10 και κάτι τους χρόνια, νιώθουν αποτυχημένα επειδή «κόπηκαν» από μια ακαδημία μεγάλης ομάδας και έχουν πέσει σε κατάθλιψη. Οι μεγάλοι σύλλογοι μαζεύουν ετησίως περί τα 9 χιλιάδες παιδιά, από τα οποία μόλις το 10% φτάνει να υπογράψει επαγγελματικό συμβόλαιο.

Στη σημερινή Ελλάδα τα πράγματα είναι ήδη χειρότερα, αφενός επειδή είναι περισσότεροι οι απογοητευμένοι πιτσιρικάδες που βλέπουν το «θα γίνω ποδοσφαιριστής» όνειρο να χάνεται και αφετέρου διότι δεν έχουν ψυχολογική υποστήριξη από ειδικούς. Και, φυσικά, στην Ελλάδα είναι απείρως περισσότεροι οι «παπατζήδες», οι αεριτζήδες, οι λαθρέμποροι, οι μαϊμού – ειδικοί του ποδοσφαίρου, οι fake μάνατζερ, οι σχολές του ποδαριού, οι ακαδημίες που στήθηκαν για την «αρπαχτή».

Δεν έχω ιδέα πώς η σημερινή Ελλάδα θα καταφέρει εγκαίρως να προσανατολίσει επαγγελματικά τους πιτσιρικάδες της σε μια εποχή που δεν μπορεί να προσανατολιστεί η ίδια. Απευθυνόμενος ,όμως, προς τους γονείς ειδικά στην υπόθεση του αθλητισμού, θα συμβούλευα να αλλάξουν κεφάλι, διότι όσο θα συνεχίζουν να επιδιώκουν ρουσφέτια ή να κινούν αβασάνιστα το μαύρο χρήμα προς τους