Οι χαμένες μάχες του ΣΥΡΙΖΑ

23:58 25/3/2015 - Πηγή: Aixmi

Μια αλληλουχία μαχών που χάθηκαν ή αγώνων που δεν δόθηκαν, καταγράφεται στο «πολεμικό ημερολόγιο» της ολιγοήμερης παρουσίας του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση.Το κυβερνητικό κόμμα οριοθετεί, δια φωνασκιών, χαρακώματα και διακηρύσσει το ανυποχώρητο των δυνάμεών του. Μόλις υφίσταται τις πρώτες ήττες, υποχωρεί προς τα μετόπισθεν όπου ορίζει νέες ζώνες αντίστασης και περιχαρακώνεται σε αυτές.
Όμως, υπό την πίεση των «εχθρών», τις εγκαταλείπει

και πάλι για να συμπτυχθεί σε ύστερες ζώνες «αντίστασης».Χαρακτηριστικό παράδειγμα το κούρεμα του χρέους, για το οποίο αμείλικτα κατήγγειλε τους προηγούμενους που δεν το πραγματοποιούσαν -λες και ήταν στο χέρι τους.Παράλληλα με αυτό -και ως προϋπόθεσή του- η περίφημη διεθνής διάσκεψη, καθ´ υπόμνηση εκείνης για το γερμανικό χρέος, το 1953. Ομοίως κατακρεουργούσε τους αντιπάλους του γιατί δεν την συγκροτούσαν -λες, πάλι, αυτό ήταν στο χέρι τους.Τις τελευταίες ημέρες, ως απολύτως επιτυχημένη εξελήφθη η επίσκεψη του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στο Βερολίνο. Το πιστοποίησε μέχρι και ο …Ευάγγελος Αντώναρος που έγραψε στο νέο δημόσιο βήμα, το Twitter ότι κ Τσίπρας «έδωσε την καλύτερη συνέντευξη Έλληνα πρωθυπουργού, τα τελευταία 5 χρόνια, σε διεθνές περιβάλλον»¨(ουσιαστικά ήταν ένας ακόμη κρίκος στην αλυσίδα των επιθέσεων που έκανε διαχρονικά κατά του Άντώνη Σαμαρά).

Φυσικά, εκτός Αντώναρου, τα σόσιαλ μήντια, στα οποία ο ΣΥΡΙΖΑ διαθέτει πολυάριθμες εφεδρείες, αποθέωσαν τη παρουσία του πρωθυπουργού πλάι στην Γερμανίδα καγκελάριο Ανγκελα Μέρκελ. Εξέλαβαν δε το ελάχιστο, τη (σαφώς θετική) αναφορά στη Siemens και τις αποζημιώσεις, ως μέγιστο.
Πρώτη φορά Έλληνας πρωθυπουργός ισοϋψής, δίπλα στην κυβερνήτη της Ευρώπης!

Και έμειναν απορημένοι κάποιοι μίζεροι σαν τον γράφοντα να θυμούνται το (πριν κανα χρόνο) το σύνθημα «Άνγκελα go back» , τις πυρέσσουσες καταγγελίες κατά των μερκελιστών που εκσφενδόνιζε ο κ. Τσίπρας, την καρικατούρα της Ανγκελας ως ναζί στα πανό της αγανάκτησης.

Ο νυν πρωθυπουργός, όντως, είναι ευνοημένος όσον αφορά τη σκηνική παρουσία που απαιτεί η τηλεόραση: Νέος, καλαίσθητα ντυμένος, μειλίχιος, εμφανίσιμος -τόσο που οι Ισπανίδες συντρόφισσες του Ποδέμος να τον αποκαλούν …Αντώνιο Μπαντέρας!
Θα κατέγραφε μια επιτυχημένη επίσκεψη αν είχε πολιτευθεί όλα τα προηγούμενα χρόνια με νηφαλιότητα, με δημιουργικές προτάσεις, με επίγνωση των δυσκολιών της χώρας, με παραδοχή ότι για το χρέος δεν φταίνε οι Γερμανοί, όπως είπε στο Βερολίνο, αλλά οι Έλληνες.
Αν οι οπαδοί του, ως καρικατούρες κολοκοτρονέικες δεν αλυχτούσαν περί προσκυνημένων, που τους έπρεπε φωτιά και τσεκούρι, περί ραγιάδων και γερμανοτσολιάδων,
(Θα το ξαναπώ: αυτοί που πριν 3-4 χρόνια, αν τους μιλούσες για εθνικά θέματα, μετ΄ αποστροφής θα σε χαρακτήριζαν εθνικιστή !).

Αν, δηλαδή, ο κ. Τσίπρας δεν είχε προωθήσει τη ρητορική του μίσους κατά των πολιτικών του αντιπάλων, η επίσκεψη του στη Γερμανία, θα ήταν μια αξιοπρεπής παρουσία ενός Ευρωπαίου πολιτικού που διεκδικούσε την ισοτιμία και τον σεβασμό .

Αν, φυσικά, δεν είχε προηγηθεί η δραματική επιστολή προς τη Γερμανίδα καγκελάριο, με την οποία ζητούσε χρήματα, για τα ταμεία που στεγνώνουν, αν δεν είχαν προηγηθεί τα διαβήματα διπλωματικής συνδρομής προς τον «Ολαντρέου», και τον «ψευτοαρτιστερό Ρέντσι», αν δεν είχε μιλήσει για ελληνοκτόνους στους οποίους προσέφυγε.

Γιαυτό και η ευειδής παρουσία του στο Βερολίνο, που «δεν ζητήσαμε χρήματα», και που «οι αποζημιώσεις είναι ηθικό θέμα», ενώ κάποτε έλεγαν ότι θα τις εντάξουν και στον προϋπολογισμό, δεν ήταν τίποτε άλλο παρά η οριοθέτηση μίας ακόμη ζώνης υποχώρησης.

Κυκλοφορεί η άποψη, ότι δεν έχει σημασία τι έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ κατά την διάρκεια της αντιπολίτευσης, πλέον θα κριθεί ως κυβέρνηση με βάση την υπηρέτηση των συμφερόντων της χώρας. Αρκετά βολική άποψη. Τότε όλοι παίρνουν θετικό πρόσημο διακυβέρνησης.

Ακόμη και ο Γιώργος Παπανδρέου του «λεφτά υπάρχουν», ο οποίος θα δύναται να ισχυρίζεται ότι δεν άφησε τη χώρα να χρεοκοπήσει, και ο Σαμαράς των Ζαππείων, ο οποίος αν δεν τον πήγαινε ο Τσίπρας σε εκλογές, «θα έβγαζε τη χώρα από το μνημόνιο».

Με τη λογική αυτή, αν δεν ιδιωτικοποιηθούν όλα τα αεροδρόμια θα πρέπει η κοινή γνώμη να απονείμει εύσημα στον κ. Τσίπρα, γιατί «αντιστάθηκε» και ιδιωτικοποίησε μόνο τα μισά. Και όχι να τον επικρίνει γιατί υποχώρησε αφού κατήγγειλε την παραχώρησή τους για 40 χρόνια (και με ιδιαίτερα καλό τίμημα), ως ξεπούλημα. Παρομοίως θα πρέπει να αποδώσει τιμές στην κα Βαλαβάνη εάν μαζέψει κάποια χρήματα από φόρους και να ξεχάσει ότι η υπουργός ήταν μία από τις ηγερίες του κινήματος «δεν πληρώνω», που παρακινούσε τον λαό να μην ανταποκριθεί στις φορολογικές του υποχρεώσεις – όπως εξάλλου και ο κ. Τσίπρας με τον ΕΝΦΙΑ.

Θα πρέπει να ξεχάσει ο πολίτης τη δριμεία αντίθεση του κυβερνώντος κόμματος στην αλλαγή του ΦΠΑ για τα νησιά, και να το χειροκροτήσει επειδή ενδεχομένως τον διατηρήσει αμετάβλητο σε αυτά της άγονης γραμμής και τον αυξήσει στα κοσμοπολίτικα.

Σε κάθε υποχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ σε ζώνες αντίστασης προς τα μετόπισθεν, ζητούν να ξεχνάμε τις ηρωικές διακηρύξεις των χρόνων της αντιπολίτευσης, ούτως ώστε να μην έχουμε μέτρο σύγκρισης για την σύνολη πολιτεία του, πριν και μετά τις εκλογές!

Η κριτική προς τον ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να έχει αφετηρία έναρξης την επομένη των εκλογών και δεν θα έχει. Ωστόσο είναι κατανοητό πως για τον ίδιο είναι αρκετά νωρίς να κάνει την αυτοκριτική του. Η πληθώρα των προβλημάτων, η κοινωνική πίεση και η ανάγκη για διέξοδο θα τον αναγκάσουν εν καιρώ…