Οι ένοχοι πολιτικοί δυσφήμησαν τους δημοσίους υπαλλήλους

16:26 27/1/2014 - Πηγή: Aixmi

Διαβάζω στην έκθεση του ΟΟΣΑ, με στοιχεία του 2011, ότι ο δημόσιος τομέας στην Ελλάδα δεν είναι μεγάλος και ότι το πρόβλημα έγκειται στην αναποτελεσματικότητά του και στην κακή κατανομή του προσωπικού. Ακούω τον αρμόδιο για τα θέματα της διαφθοράς στο δημόσιο να χαρακτηρίζει εξωφρενικά τα νούμερα που κυκλοφορούν από κυβερνητικά χείλη και μεταδίδονται από Μέσα Ενημέρωσης για τον αριθμό των επίορκων δημοσίων υπαλλήλων και καταλήγω στο συμπέρασμα ότι η προπαγάνδα,

όταν είναι συστηματική και όταν βρίσκει πρόθυμους διαύλους για να διοχετεύσει τις κατασκευασμένες αλήθειες της, μπορεί να πετύχει θαύματα.

Ποια είναι η εδραιωμένη αντίληψη σ’ ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας; Ότι ο δημόσιος τομέας είναι υπερδιογκωμένος, ότι αυτός ευθύνεται για την έκταση και την ένταση της κρίσης και ότι αν τον μειώσουμε θεαματικά θα έρθει η ανάκαμψη.

Υπήρξε περίοδος που οι περισσότεροι Έλληνες πίστευαν ότι όλες οι συντάξεις αναπηρίας ήταν μαϊμούδες, ότι η πλειονότητα των δημοσίων υπαλλήλων προσελήφθη με πλαστά δικαιολογητικά και ότι η απαγόρευση των απολύσεων στο δημόσιο τομέα είναι η αιτία για την εκτίναξη της ανεργίας στον ιδιωτικό τομέα. Στη διαμόρφωση αυτού του εχθρικού κλίματος συνέβαλαν και ορισμένοι πολιτικοί με δηλώσεις του τύπου «η Ελλάδα είναι το τελευταίο κομμουνιστικό καθεστώς στην Ευρώπη»!

Έτσι, αντί να ασχοληθούμε σοβαρά με το πώς θα κάνουμε το δημόσιο τομέα πιο παραγωγικό και πιο αποτελεσματικό, πώς θα τοποθετήσουμε το προσωπικό ώστε να πετύχουμε τη λειτουργικότητα των υπηρεσιών, συζητούσαμε για το αν οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι τεμπέληδες και διεφθαρμένοι, αν έχουν υπερβολικές απολαβές, αν κλέβουν τις θέσεις εργασίας από τους νέους, αν πρέπει να προστατεύονται από το Σύνταγμα.

Η επίθεση που δέχθηκε ο δημόσιος τομέας ήταν οργανωμένη. Επί της ουσίας δεν επιχειρήθηκε από τις κυβερνήσεις των τελευταίων ετών, παρά τα περί του αντιθέτου λεγόμενα, καμία σοβαρή προσπάθεια εξορθολογισμού και εκσυγχρονισμού του δημόσιου τομέα.

Το πολιτικό προσωπικό της χώρας, ανίκανο για τα δύσκολα και νιώθοντας ένοχο για τη δημιουργία του πελατειακού συστήματος, θέλησε να εξιλεωθεί δυσφημώντας συλλήβδην τους δημοσίους υπαλλήλους. Δουλικό απέναντι στους δανειστές, επέλεξε να είναι αδιάλλακτο προς τους υπηκόους του. Ο πρώην υπουργός Αντώνης Μανιτάκης, ο οποίος κατηγορήθηκε από τη Ν.Δ και το ΠΑΣΟΚ ότι συνεχώς έβαζε προσκόμματα στη διαδικασία των απολύσεων, σε συνέντευξη του στην «Εφημερίδα των Συντακτών», ισχυρίστηκε ότι «Σαμαράς και Στουρνάρας υπονόμευσαν τη διοικητική μεταρρύθμιση για να παίρνουν τις δόσεις» και υποστήριξε ότι «την υστερία για τις απολύσεις τη μεθόδευσε η τρόικα με τη βοήθεια των φιλικών προς την κυβέρνηση Μέσων Ενημέρωσης».

Προλαβαίνω την ένσταση: Είναι όλα καλά καμωμένα στο δημόσιο; Προφανώς όχι. Ωστόσο, για να προωθήσεις ριζικές αλλαγές στη δομή και στη λειτουργία, για να αλλάξεις τη νοοτροπία των εμπλεκομένων, πρέπει να διαθέτεις σαφή αντίληψη για τα προβλήματα του χώρου , επεξεργασμένη στρατηγική, μέθοδο και, κυρίως, υπομονή. Έτσι κερδίζονται οι συναινέσεις.

Τις κυβερνήσεις, όμως, δεν τις ενδιέφερε να εξασφαλίσουν τη συγκατάθεση των πολιτών. Αυτό που τις ενδιέφερε ήταν να μην προκαλέσουν την οργή της τρόικας. Τελικώς, απέτυχαν παντού. Ούτε τους πολίτες έχουν πείσει ούτε την τρόικα έχουν ηρεμήσει ούτε το δημόσιο τομέα έχουν αλλάξει. Τρία στα τρία. Πρόκειται για εξαιρετική επίδοση!