Οι εθνικοί ευεργέτες …μόνον σε ταινία!

04:21 20/10/2012 - Πηγή: Aixmi

Τις ημέρες αυτές προβάλλεται στους  κινηματογράφους η ταινία του Γιάννη Σμαραγδή  «Ο Θεός αγαπά το χαβιάρι». Ο καταξιωμένος σκηνοθέτης σε συνέντευξή του τόνισε χαρακτηριστικά: «Το έργο αυτό βγάζει ενέργεια. Όταν είσαι καλλιτέχνης πρέπει να ζεις τα προβλήματα των καιρών και των συμπατριωτών σου».

Ο Σμαραγδής στέλνει με την ταινία του ένα μήνυμα αισιοδοξίας και, παράλληλα, δίνει «μέγιστο μάθημα» στους σύγχρονους Έλληνες πλουσίους . Και να σκεφθεί κανείς ότι σήμερα οι Έλληνες αυτοί είναι πολύ περισσότεροι σε αριθμό από τότε, την εποχή δηλαδή του εθνικού ευεργέτη Ιωάννη Βαρβάκη, στον οποίο

αφιερώνεται η ταινία.

Στα μέσα του 18ου αιώνα ένας φτωχός ναυτικός-πειρατής από τα Ψαρά, ο Ιωάννης Βαρβάκης, πάλεψε πρώτα στο Αιγαίο, κατατρόπωσε τουρκικά πλοία και αργότερα αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την πειρατεία και να ζητήσει καταφύγιο στη Ρωσία. Εκεί, υπό την προστασία της Μεγάλης Αικατερίνης της Ρωσίας, άρχισε μια σταδιοδρομία σε άλλες θάλασσες με κέντρο ενδιαφέροντός του το χαβιάρι. Σε σύντομο χρόνο, χάρη στο ελληνικό του δαιμόνιο και τη σκληρή δουλειά, έγινε ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους της χώρας. Όμως, ο πόθος του νόστου τον έφερε πίσω στην Ελλάδα, όπου είχε ξεσπάσει η επανάσταση κατά των Τούρκων, και τότε ο γνήσιος πατριώτης χάρισε τα πλούτη του στην πατρίδα  χωρίς να περιμένει  ανταπόδοση. Ένας εθνικός ευεργέτης της Ελλάδας , που στις ημέρες μας δεν ανευρίσκεται!…

Ο Βαρβάκης , βέβαια, αγωνίστηκε σκληρά και ίσως αυτό να έχει τη δική του σημασία, γιατί αν ψάξει κανείς στις λίστες των γνωστών-αγνώστων που μας κατακλύζουν καθημερινά, φοβούμαι ότι λίγους θα βρει να έχουν πλουτίσει  από τη δουλειά και την αξία τους. Οι καιροί, δυστυχώς, έχουν αλλάξει, οι ανθρώπινες αξίες και τα ιδεώδη σήμερα θεωρούνται … γραφικά και τα πάντα έχουν αποκτήσει έναν «ανταποδοτικό» χαρακτήρα.

Είχα πριν  καιρό διαβάσει ότι η ιταλική κυβέρνηση ενόψει της οικονομικής κρίσης αποφάσισε να προσεγγίσει τους εύρωστους οικονομικά Ιταλούς προκαλώντας τους να βοηθήσουν τη χώρα, και αυτοί ανταποκρίθηκαν αμέσως και ασμένως.

Μήπως- σκέπτομαι η αφελής- μια τέτοια πρόσκληση- πρόκληση θα μπορούσε να ευαισθητοποιήσει και να φέρει κάποιο θετικό αποτέλεσμα για τη δύσμοιρη Ελλάδα ; Μήπως αυτοί που θα μπορούσαν να γίνουν σήμερα «εθνικοί ευεργέτες» αναμένουν ένα πολιτικό κανάκεμα, μια επίσημη εν ζωή αναγνώριση για να κινηθούν σύμφωνα και με το γνωστό ρητό «τον πλούτον πολλοί εμίσησαν την δόξαν ουδείς».

Ας ακολουθήσουμε την αισιοδοξία του λαμπρού σκηνοθέτη και ας ελπίσουμε ότι η Tέχνη θα βοηθήσει με το δικό της τρόπο και θα ξυπνήσει τον καλό μας εαυτό, αυτόν που εμείς οι Έλληνες έχουμε βαθιά μας !