Οι γενναίοι του Αυγούστου…‏

12:52 4/8/2013 - Πηγή: Aixmi

Τέχνη είναι να βλέπεις την άσφαλτο και να την κάνεις αμμουδιά, να νιώθεις το θόρυβο της πόλης, σαν θρόϊσμα πλατανόφυλων και να χαμογελάς στη διπλανή, γριά γειτόνισσα, που μόνο με κάτι φαντάσματα έχει πάρε-δώσε.

Τα πλοία δεν έχουν θέση ούτε για σπαστό καρεκλάκι στο κατάστρωμα, η πόλη όμως δεν λέει να αδειάζει, ούτε και κρύβει μυστικά χοχλάκια, άσε που τέτοιες μέρες, μοιάζουμε όλοι με μαυριδερούς λαθρομετανάστες.

Έλεγα κι εγώ πως κατακτάς τη σιωπή μόνο μέσα στο πέλαγος, όμως ο Αθηναϊκός Αύγουστος δεν έχει λόγια και έρωτες, θρονιάζεται μέσα στο ψυγείο και δεν αφήνει ούτε μικρό γατί

να ξεμυτίσει.

Οι παραπονεμένοι του χειμώνα, σαν να κρύφτηκαν στη μυστική τους παραλία, κάνουν τη γκρίνια τους σωσίβιο και πάνω στις απλωτές τους φορτίζουν μπαταρίες για να μας ξαναπρήξουν.

Απέμειναν πίσω λιγοστοί ρατσιστές του γλυκού νερού, που ψάχνουν θύματα για τις πλαστικές μασέλες τους, ενώ οι φίλοι, τα αιώνια παιδιά στο προσωποβιβλίο, όλο και ποστάρουν εικόνες, φορτωμένες στο απέραντο γαλάζιο και το πράσινο.

Είναι μαγκιά τελικά να μην τα βλέπεις όλα ασπρόμαυρα, θέλει πιο πολλά κότσια, να προσθέτεις χρώμα, ίσως και να τραβάς γραμμές, από εκεί που λείπουν και όχι να αφαιρείς από τα φορτωμένα ξενικά πάθη.

Έχουν δίκιο οι παλιοί, όταν κρυφομιλούν και λένε ένα σωρό παινέματα, για ετούτον εδώ το μήνα, που περνά αργά στη μεγαλούπολη.

Ήσυχος, λίγο μυρίζεις τον ιδρώτα, μα δεν κρύβει μυστικά, ούτε και θέλει να πλανέψει, όλα τριγύρω στέκουν εφτάγυμνα και τι ζητούν, ένα χαμόγελο και μια στάλα, μια σταλίτσα δροσερό νερό.