Ολάντ – Μέρκελ: Δύο ξένοι

02:25 16/12/2012 - Πηγή: Aixmi

Αναποφάσιστοι μεταξύ λιτότητας και αλληλεγγύης, ο Φρανσουά Ολάντ και η Άνγκελα Μέρκελ δοκιμάζουν τις αντοχές του γαλλογερμανικού άξονα και της Ευρώπης .

Το γαλλογερμανικό ηγεμονικό ζεύγος που ενσάρκωναν, με περισσότερη επιρροή, η Γερμανίδα καγκελάριος και (πολύ λιγότερο) ο Νικολά Σαρκοζί, χάθηκε από το προσκήνιο της Ευρωπαϊκής πολιτικής σκηνής από τα πρώτα κιόλας λεπτά του

ερχομού του Φρανσουά Ολάντ στο Προεδρικό Μέγαρο της Γαλλίας .

Από τότε, έχουν γίνει πέντε Σύνοδοι Κορυφής με αμφιλεγόμενα και πάλι αποτελέσματα. Ολάντ και Μέρκελ συμπεριφέρονται σαν δύο ξένοι αν και κανείς δεν μπορεί να μιλήσει για οριστικό διαζύγιο. Η κρίση δεν είναι εντελώς ορατή όπως επί εποχής Κόλ – Μιτεράν, την περίοδο της επανένωσης της Γερμανίας . Όμως, οι δύο χώρες διανύουν φάση καχυποψίας, αμφισβήτησης και παραπόνων .

Ο Ολάντ και η Μέρκελ αντί να ωθούν την ΕΕ προς τα εμπρός, προβληματίζουν με τις παρασκηνιακές και, καμιά φορά, δημόσιες και ηχηρές διαφωνίες τους.

Όταν πριν απο μερικές ημέρες ο Ολάντ δήλωνε από το Όσλο ότι η κρίση είναι πίσω μας η Μέρκελ απαντούσε ότι είναι πολύ νωρίς για να σημάνει τη λήξη του συναγερμού. Κι όταν η Μέρκελ εξέφραζε την ανησυχία της για την κατάσταση της γαλλικής οικονομίας, ο Γάλλος πρόεδρος της διαμήνυσε να κοιτάξει τα του οίκου της, καλώντας την παράλληλα να μειώσει τα εμπορικά πλεονάσματα και να στηρίξει την εσωτερική ζήτηση στη χώρα της.

Εξαιτίας αυτής της κατάστασης, αλλά κυρίως ενθαρρυμένοι από τη ( φαινομενική ) ηρεμία των αγορών, Ολάντ και Μέρκελ στην τελευταία Σύνοδο Κορυφής της χρονιάς ενταφίασαν ή καλύτερα μετέθεσαν για μετά το 2014 τη στρατηγικής σημασία συζήτηση για το μέλλον της Ευρώπης.

Τον περασμένο Ιούνιο οι Ευρωπαίοι είχαν δεσμευτεί να υιοθετήσουν, στο τέλος του 2012, να υιοθετήσουν φύλλο πορείας για τη θεμελίωση ενός εμβρυακού προϋπολογισμού. Εκεί θα καθόριζαν και τα πρώτα βήματα προς την ομοσπονδοποίηση της ΕΕ, με μεταρρύθμιση μέσα στο 2013 των συνθηκών όπως επιθυμούσε η Μέρκελ – για την ώρα την απορρίπτει η Γαλλία - και την έναρξη της συζήτησης για την έκδοση ευρωομολόγων σε βάθος χρόνου που προωθεί ο Ολάντ αλλά δεν θέλει να ακούσει – επί του παρόντος εξαιτίας των εκλογών - η Γερμανίδα καγκελάριος.

Σε πλήρη διαφωνία, λοιπόν, Παρίσι και Βερολίνο αποφάσισαν (λίγο πριν από την τελευταία Σύνοδο) να εφαρμόσουν πολιτική στρουθοκαμήλου .

Όμως, η κρίση στην Ευρωζώνη δείχνει ότι ένα ενιαίο νόμισμα δεν μπορεί να λειτουργήσει μόνο με γνώμονα τα εθνικά συμφέροντα, μαστορέματα της τελευταίας στιγμής, με ανόμοιες δημοσιονομικές πολιτικές, χωρίς αλληλεγγύη, δίχως περαιτέρω πολιτική ενσωμάτωση απέναντι σε αγορές που πρέπει οριστικά να μπουν στη θέση τους και σε λαούς που δεν γίνεται να αρκεστούν μόνο σε επαναλαμβανόμενα προγράμματα λιτότητας.

Σε μια ιδιαιτέρως κρίσιμη στιγμή για την Ευρώπη, κι ενώ ο γαλλογερμανικός άξονας θα έπρεπε να σφυρηλατεί μια νέα δυναμική για τους Ευρωπαίους και το μέλλον τους, αυτός γίνεται απογοητευτικά δυσανάγνωστος. Μια κατάσταση, τουλάχιστον, ενοχλητική εν μέσω κρίσης για την συνοχή τη Ευρωπαϊκής Ένωσης που παλεύει μεταξύ επιβίωσης και παρακμής .