Παναγιώτης Κουρουμπλής: Τι «καινούργιο» κομίζει ο κ. Μεϊμαράκης;

23:02 18/9/2015 - Πηγή: Aixmi

Λίγες ώρες πριν από την κρίσιμη εκλογική αναμέτρηση της Κυριακής ο τέως υπουργός Υγείας και υποψήφιος βουλευτής Β΄Αθηνών του ΣΥΡΙΖΑ Παναγιώτης Κουρουμπλής μιλάει στο aixmi.gr για το επτάμηνο διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, την «αιματηρή μάχη» που έδωσε

ο Αλέξης Τσίπρας με τους δανειστές, τη «μεταχειρισμένη» ΝΔ, αλλά και το σύγχρονο υγειονομικό σύστημα που οραματίζεται.

1. Από τον αντιμνημονιακό αγώνα του Ιανουαρίου στο Μνημόνιο 3. Πιστεύετε ότι η έως τώρα προεκλογική εκστρατεία του κόμματός σας καταφέρνει να εξηγήσει πειστικά την αλλαγή πλεύσης του κόμματός σας;

Η αμφισβήτηση που γέννησε ο προεκλογικός αγώνας του Γενάρη δεν πήγε και δεν θα πάει χαμένη γιατί εξακολουθεί να φέρει το πολιτικό μας στίγμα και παραμένει ως παρακαταθήκη που εγγυάται την συνεχή και αδιάλειπτη προσπάθεια εξόδου της πατρίδας από τα δεσμά του μνημονίου. Θα ‘λεγα, μάλιστα, ότι έχει χαλυβδώσει ακόμα περισσότερο την αίσθηση ευθύνης μας για να το πετύχουμε αυτό, μια ώρα αρχύτερα.

Η ζωή πολλές φορές σε αναγκάζει να κάνεις τακτικές υποχωρήσεις. Αυτό δεν είναι απαγορευτικό στο να διατηρείς τις στοχεύσεις σου. Ο Αλέξης Τσίπρας θα μπορούσε να γυρίσει εκείνο το βράδυ πίσω ως ήρωας, τι τον εμπόδιζε? Μόνο η ευθύνη για τις συνέπειες μιας τέτοιας προσωπικής ικανοποίησης. Πράγματι, οδηγηθήκαμε σε έναν συμβιβασμό. Δεν παραιτηθήκαμε και δεν θα παραιτηθούμε από να διεκδικούμε όλα εκείνα που αγκυροβόλησε αυτός ο συμβιβασμός. Θα επιστρατεύσουμε τα θερμογόνα ιαματικά κοιτάσματα της ψυχής του λαού μας, θα ενεργοποιήσουμε την φαντασία στην εξουσία, θα κινητροδοτήσουμε τη συλλογική μας δημιουργικότητα, ώστε στο τέλος αυτής της 4ετίας κοιτάζοντας κατάματα τον λαό να μπορούμε να του πούμε, κρίνε μας με τον πιο αυστηρό τρόπο. Δεν μας ταιριάζει η μελαγχολία, οι αριστεροί και προοδευτικοί άνθρωποι δεν παραιτήθηκαν ποτέ.

2. Σε μια σημαντική μερίδα των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ των τελευταίων εκλογών, υπάρχει δυσπιστία σχετικά με το αν θα τηρήσετε τις νέες υποσχέσεις σας. Τι απαντάτε σε αυτούς που ρωτούν γιατί να σας εμπιστευτούν ξανά;

Ο ΣΥΡΙΖΑ τον Γενάρη δεν πήρε εντολή ρήξης. Ο ΣΥΡΙΖΑ με το δημοψήφισμα έλαβε ισχυρή εντολή διαπραγμάτευσης αλλά και σήμα ανταπόκρισης από τον κόσμο στο κάλεσμα του Αλέξη Τσίπρα να γίνει ενεργός μέτοχος σ’ αυτή τη διαπραγματευτική εθνική μάχη. Γιατί περί αυτού επρόκειτο. Δώσαμε στον λαό ενεργό ρόλο στη διαπραγμάτευση. Η κοινωνία αλλά και ο κρατικός μηχανισμός δεν ήταν έτοιμοι για μεγαλύτερα ρίσκα. Όταν διαπιστώνεις ότι η Ευρώπη των δανειστών δεν έχει καμία σχέση με την παραδοσιακή ευρωπαϊκή κουλτούρα των ελευθεριών και των λαών, τότε είσαι υποχρεωμένος ακόμα και σε τακτικές υποχωρήσεις. Θα ‘λεγα, μάλιστα, ότι επιβάλλονται ως εθνικό χρέος. Πράγματι, κάποιοι ψηφοφόροι ίσως επηρεαστούν από τα αληθοφανή επιχειρήματα που εκπέμπουν οι αντίπαλοί μας. Εμείς, λοιπόν, καλούμε αυτούς τους πολίτες να αποπειραθούν πριν πάνε στην κάλπη, την δίκαιη κατανομή των βαρών αυτής της συμφωνίας. Να αξιολογήσουν ψύχραιμα τις ευθύνες. Ας απαντήσουν στο ερώτημα εάν θα λειτουργήσει με τον ίδιο τρόπο και τις ίδιες ταχύτητες η αριστερή κυβέρνηση προς την κατεύθυνση της συρρίκνωσης των οικονομικών και κοινωνικών ανισοτήτων και το ίδιο η δεξιά κυβέρνηση που μέχρι τώρα σιγόνταρε αυτές τις ανισότητες ? Το επτάμηνο, επιτέλους, δεν είναι 4ετια και πως αντέχει στη λογική το επιχείρημα ότι η πολυετής διακυβέρνηση της χώρας από τη Ν.Δ. να μπει στην ίδια ζυγαριά με το 7μηνο του ΣΥΡΙΖΑ. Ένα επτάμηνο πραγματικής και αιματηρής μάχης που για πρώτη φορά δόθηκε με τους δανειστές και κατά το οποίο δεν παραλείψαμε το μεγάλο κοινωνικό πακέτο στο οποίο προχωρήσαμε και μ’ αυτό ανακουφίζονται εκατομμύρια αδύναμων πολιτών.

3. Ποια προεκλογική καμπάνια αντίπαλου κόμματος ήταν εκείνη που σας προκάλεσε περισσότερο το ενδιαφέρον;

Πόσο πολιτική φαιά ουσία επιστράτευσε η μεταχειρισμένη ΝΔ για να πείσει ότι η επάνοδός της στην εξουσία μετά από ένα διάλειμμα έξι μηνών, θα αποτελούσε τομή και επαναστατική έκφραση των πολιτών?? Διερωτώμαι, πραγματικά! Διερωτώμαι, πόση επικίνδυνη φαντασία χρειάστηκε για να εμφανίσει τον προεκλογικό της λόγο και την ρητορική της, ως ‘’το καινούργιο..’’? Να εμφανίσει ως ‘’καινούργιο’’ την εργασιακή ζούγκλα, το βιώσιμο χρέος, την κοινωνική εξαθλίωση, την κατεδάφιση της υγείας, την διεύρυνση των ανισοτήτων. Πόσο άραγε κυριαρχεί στις επιλογές της η παρασιτική σχέση με την εξουσία; Πόση αμετροέπεια? Έτσι αντιλαμβάνεται την σταθερότητα!!!

4. Αν ήσασταν στο debate των πολιτικών αρχηγών και καθόσασταν στη θέση των δημοσιογράφων, ποιον από τους πολιτικούς αρχηγούς θα θέλατε να ρωτήσετε και ποιο θα ήταν το ερώτημά σας;

Θα ρωτούσα τον κ. Μειμαράκη τι το καινούργιο κομίζει.

5. Σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, κάποιοι πολιτικοί έχουν βγει δημόσια και έχουν δηλώσει ότι προτίθενται να φιλοξενήσουν πρόσφυγες. Το βλέπετε περισσότερο ως κίνηση εντυπωσιασμού ή ουσίας; Εσείς, θα κάνατε ποτέ κάτι τέτοιο;

Και εγώ και η γυναίκα μου καταγόμαστε από προσφυγικές οικογένειες, Μεγάλωσα μέσα σε μια απ’ αυτές που για δεκαετίες ζούσε το θρήνο της προσφυγιάς. Πιστεύω στον συμβολισμό τέτοιων κινήσεων που κατά καιρούς αθόρυβα έχω υποστηρίξει. Το ζήτημα αυτό όμως αντιμετωπίζεται μόνο όταν αλλάξεις τις αιτίες που το γεννούν και εδώ οφείλουμε όλοι να αποδεχθούμε γενναίοι. Γενναίοι στους ανθρώπους που βιώνουν το μαρτύριο αυτό και σκληροί σε εκείνους που αποσταθεροποίησαν την Μέση Ανατολή συνυπέγραψαν ανέμελα τους βομβαρδισμούς χωρίς να μπορούν σήμερα να ελέγξουν τις εξελίξεις.

6. Την επόμενη ημέρα των εκλογών πιθανά να κληθείτε να μετάσχετε στο ίδιο κυβερνητικό σχήμα με πολιτικούς αντιπάλους, οι οποίοι ενδεχομένως μέχρι χθες σας χλεύαζαν και σας καθύβριζαν. Υπάρχουν πρόσωπα που δεν θα μπορούσατε να συνεργαστείτε; Ποιες είναι οι δικές σας, προσωπικές κόκκινες γραμμές;

Το όραμα το δικό μου είναι να συνεισφέρω στο να οικοδομηθεί στην Ελλάδα ένα σύγχρονο υγιές υγειονομικό σύστημα που θα εμπεδώνει την ισότητα και την ασφάλεια σε όλους χωρίς διακρίσεις. Όσοι συστρατεύονται σε αυτό το όνειρο είναι και αυτοί που μπορώ να συνεργαστώ μαζί τους ακόμα και αν παρεκτράπηκαν κατά την προεκλογική περίοδο. Το δικό μας όραμα συγκρούεται ευθέως με τις νεοφιλελεύθερες λογικές που επιχειρούν να χρεώσουν τα προβλήματα αυτά στις πλάτες του πολίτη.

Η Ελπίδα θέλει χρόνο.