Παρακολουθώντας Eurovision στο twitter, ενώ δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει

18:50 12/3/2014 - Πηγή: Aixmi

Περασμένες 21.00.
Αφού τελείωσα τις δουλειές μου, ξαπλώνω στον καναπέ κι αρχίζω να σερφάρω στο διαδίκτυο. Είναι από τις αγαπημένες συνήθειες όσων αγαπούν τα social media, και μέρος της καθημερινότητάς τους.

Μπαίνω στο twitter.
Είναι η πηγή όλων των ειδήσεων. Η Τρόικα, οι κομματικές αντιπαραθέσεις, το νέο κόμμα του Σταύρου Θεοδωράκη και οι θέσεις του, το Boeing

που εξαφανίστηκε και όλα τα ενδεχόμενα σενάρια, τα παιχνίδια πολέμου στην Κριμαία και πολλές άλλες που εναλλάσσονται ανά λεπτό.

Και κάπου εκεί, ξεπροβάλλει το hashtag #eurovision2014.
Αλήθεια πώς μου είχε διαφύγει αυτό;
Ήταν η βραδιά του ελληνικού τελικού. Όλοι οι διαδικτυακοί μου φίλοι, άνθρωποι των media, φοιτητές, μεγαλύτεροι σε ηλικία, δημόσιοι κι ιδιωτικοί υπάλληλοι, παρακολουθούσαν το σόου.

Δεν ήμουν φαν της Eurovision κι ούτε γνώριζα, μέχρι εκείνη την ώρα, ποιοι τραγουδιστές διαγωνίζονταν για να κερδίσουν το πολυπόθητο, για εκείνους, εισιτήριο για τον τελικό που θα διεξαχθεί στην Κοπεγχάγη. Ή για να μην σας λέω ψέματα, γνώριζα μόνο τον Μαρτάκη, για τον οποίο εδώ και μέρες γινόταν συζήτηση στο δημοφιλές διαδικτυακό μέσο, ότι είχε τις μεγαλύτερες πιθανότητες να είναι ο τυχερός που θα εκπροσωπούσε τη χώρα μας.

Όσο περνούσε η ώρα, όλο και περισσότερα σχόλια έκαναν οι φίλοι του διαδικτύου, με το συγκεκριμένο hashtag. Κι όμως. Ό,τι σχόλιο κι αν είδα να γράφεται, ούτε από περιέργεια, με έκανε να ανοίξω την τηλεόραση για να δω το σόου που προβαλλόταν από τη ΔΤ.

Ήταν τόσο περιγραφικοί ορισμένοι από αυτούς, που αυτά που έγραφαν, τα έκανες αμέσως εικόνα και δεν είχες κανέναν λόγο να τα παρακολουθήσεις!

Κάποιοι από εσάς, βέβαια, θα μου πείτε, «Πώς γράφεις άρθρο για τη Γιουροβίζιον, αφού δεν έχεις την παραμικρή ιδέα»;

Για να σας προλάβω, θα σας πω να διαβάσετε καλύτερα τον τίτλο του.

Οι παρουσιαστές της βραδιάς, απ’ όσο κατάλαβα, είχαν μεταξύ τους χημεία και προσπαθούσαν να σώσουν την κατάσταση. Λίγο πολύ, όσοι έγραφαν για τη βραδιά αυτή, αυτό είχαν να πουν.

Από το twitter, δεν θα μπορούσε να λείπει και η κριτική στις ενδυματολογικές εμφανίσεις όσων τραγούδησαν! Εκεί να δείτε.

Η περιγραφή ήταν τόσο τέλεια από κάποιους, που αμέσως έκανες εικόνα το ρούχο του. Άνθρωποι που δεν έχουν σχέση με το χώρο της μόδας, και ενδυματολόγοι διασταύρωσαν τα ξίφη τους.και το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο!

Μερικά από τα ρούχα, θύμιζαν ακόμη και τραπεζομάντηλα που έχουμε σε κάποιο ντουλάπι του σπιτιού μας.

Για λίγα λεπτά, τα σχόλια ήταν πολύ καλά. Ο λόγος; «Το μάθημα Σολφέζ» έδωσε.ένα μάθημα για το τι σημαίνει ελληνικό τραγούδι και Γιουροβίζιον. Οι τέσσερις ερμηνευτές του ξεσήκωσαν τον κόσμο που βρισκόταν εκεί, αλλά και τα social media που «χόρεψαν» στο ρυθμό του!

Οι εμφανίσεις της Ελπίδας και της Σοφίας Βόσσου, δεν χρειάζονται σχόλια, μετά από τόσα χρόνια. Respect.

Τώρα, όσον αφορά στους διαγωνιζόμενους; Αυτό είναι ένα άλλο κεφάλαιο. Η πλειοψηφία των διαδικτυακών μου φίλων, με την οποία πέρασα ευχάριστα τις ώρες μου, πόνταρε στο … νικητή ή σε αυτόν που ήθελε να βγει νικητής. Το γεγονός όμως ότι ο Κώστας Μαρτάκης ήταν πιο.δημοφιλής, τους έκανε να πιστέψουν ότι εκείνος θα έπαιρνε το πολυπόθητο εισιτήριο.

Κι όμως διαψεύστηκαν μετά από την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων. Το τραγούδι των Freaky Fortune και RiskyKidd, «Rise Up» θα μας εκπροσωπήσει στο διεθνή διαγωνισμό.

Να σας πω την αλήθεια, ήθελα να το ακούσω. Το έβαλα στο youtube. Δεν μπορώ να σας πω ότι ξετρελάθηκα, αλλά κατάλαβα, ότι θα ήταν το καλύτερο απ΄όλα για να επιλεχθεί.

Η ώρα πέρασε. Νικητής αναδείχθηκε. Κι όλα καλά σε μία Ελλάδα που δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει. Ο κόσμος των social media, που σχολίαζε τη βραδιά του τελικού, και μου κράτησε συντροφιά λίγη ώρα, δεν έδωσε τηλεθέαση στην AGB. Σε μία Ελλάδα που τα προβλήματα καθημερινά σε βασανίζουν, αυτό θα έπρεπε να περιμένουν οι ιθύνοντες.