ΠΑΣΟΚ: ληξιαρχική πράξη αναγέννησης ή αγγελτήριο θανάτου;

10:05 4/9/2012 - Πηγή: Aixmi

Το ΠΑΣΟΚ γιόρτασε τα 38 χρόνια από τη γέννησή του σε Μουσείο, ο Βαγγέλης Βενιζέλος διατύπωσε την ελπίδα ότι το σημερινό κομματικό μόρφωμα αποτελεί όχι το χθες αλλά το αύριο, ο Γιώργος Παπανδρέου πρόλαβε να επιστρέψει από το Καίηπ Τάουν κατάμαυρος και δαφνοστεφής από την επανεκλογή του στη Σοσιαλιστική

Διεθνή, ο Κώστας Σημίτης καθυστέρησε κατά μία μέρα την αναχώρησή του για το Κορακοχώρι, ο Κώστας Λαλιώτης, η Βάσω Παπανδρέου και ο Θόδωρος Πάγκαλος πήγαν απλώς για την ιστορία, ο Ανδρέας Λοβέρδος, ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, η Άννα Διαμαντοπούλου και ο Αλέκος Παπαδόπουλος δεν πήγαν καν…

Πόση σημασία, αλήθεια, έχουν όλα αυτά; Πόσους μπορεί να ενδιαφέρουν;
Μάλλον ελάχιστους -και πολλούς λέω…

Το ΠΑΣΟΚ ως κομματική έκφραση της μεγάλης Κεντροαριστεράς εκπροσώπησε επί πολλά χρόνια, μια ευρύτατη κοινωνική συμμαχία που δεν υπάρχει πια. Μαζί με το σύνθημα της δημοκρατικής ολοκλήρωσης -στα πρώτα μεταχουντικά χρόνια- ο Ανδρέας Παπανδρέου επαγγέλθηκε ένα καλύτερο αύριο στη μικροαστική «θάλασσα», στον χειμαζόμενο αγροτικό κόσμο, στους χαμηλόμισθους και τους χαμηλοσυνταξιούχους. Και το έκανε πράξη, διευρύνοντας αποφασιστικά τους δημοκρατικούς θεσμούς, αλλά και σχεδιάζοντας την πρώτη μεγάλη επιχείρηση αναδιανομής εισοδήματος στη σύγχρονη Ελλάδα.

Δημιούργησε, έτσι, τη μεσαία τάξη πάνω στην οποία στηρίχτηκε ο Κώστας Σημίτης για να πετύχει την ένταξη της χώρας στην ΟΝΕ…

Η συνέχεια αποτέλεσε Αρμαγεδώνα για το ΠΑΣΟΚ, αλλά δυστυχώς και για την ίδια τη χώρα. Ψάλλοντας τη φήμη του υιού του Ανδρέα (ως να ανέπεμπαν ύμνους στον τελευταίο των Παλαιολόγων) οι οπαδοί του κόμματος έκαναν αρχηγό -και μετά πρωθυπουργό- τον Γιώργο. Λίγο αργότερα, μια παιδική χαρά ανελάμβανε τη διακυβέρνηση, στη χειρότερη στιγμή -μεταπολεμικά- για την Ελλάδα…

Αποτέλεσμα: αφοπλισμένοι οδηγηθήκαμε στο ΔΝΤ, με υπουργούς να εκλιπαρούν τους υπαλλήλους του να μας δώσουν σε non paper οδηγίες, τις οποίες στη συνέχεια εμφάνιζαν ως δήθεν δικές τους προτάσεις για το οικονομικό πρόγραμμα…

Κάπως έτσι, το ΠΑΣΟΚ έχασε την ψυχή του και οι κοινωνικές δυνάμεις, που το στήριζαν επί 30 χρόνια, το έδαφος κάτω απ’ τα πόδια τους. Το άλλοτε κραταιό Σοσιαλδημοκρατικό κόμμα πέρασε στο χώρο του νεοφιλελευθερισμού, εφαρμόζοντας πολιτική που ούτε η Μάργκαρετ Θάτσερ είχε διανοηθεί. Ο αρχηγός και οι «κηπουροί» υπουργοί του -πολλοί εξ αυτών με μηδενική κοινωνική διαδρομή- «έσωζαν» τη χώρα μιά φορά το δίμηνο, επιβάλλοντας ολοένα και σκληρότερα μέτρα, με αποτέλεσμα ο διαχρονικός ψηφοφόρος του ΠΑΣΟΚ να δυσκολεύεται να δει αν η ανικανότητα υπερτερούσε της πολιτικής και ιδεολογικής αχρωματοψίας ή το αντίστροφο.

Η επιμονή του νεώτερου Παπανδρέου στον εναγκαλισμό της εξουσίας καθυστέρησε δραματικά την έκφραση της λαϊκής βούλησης, μέσω των εκλογών, και αποξένωσε πλήρως το ΠΑΣΟΚ από την κοινωνική του βάση. Οι εκπρόσωποι του «λεφτά υπάρχουν» δυσφήμισαν όσο κανείς, στη σύγχρονη ιστορία, τον πολιτικό φορέα της Κεντροαριστεράς και το οδήγησαν στην ταπείνωση του 13%.

Ο Βαγγέλης Βενιζέλος δε