Πιστέψτε το, θα μας σώσουν τα γάντια του αστροναύτη!

12:24 18/12/2013 - Πηγή: Aixmi

Στην Ελλάδα του 2013, κοιτάζοντας γύρω μου, βλέπω όλο και περισσότερους ανθρώπους που, μαζί με τη δουλειά τους, χάνουν και την ελπίδα τους για το αύριο. Η ανεργία υψώνεται μπροστά τους σαν τείχος, πίσω από το οποίο κρύβεται η ίδια τους η ζωή μαζί με τα όνειρα που τη συνοδεύουν. Δυστυχώς, για πολλούς αυτό το τείχος μοιάζει αξεπέραστο…

Με αυτούς τους ανθρώπους, και με όσους έχουν έστω και έναν άνεργο στο περιβάλλον τους, θέλω να μοιραστώ την παρακάτω πραγματική ιστορία, ελπίζοντας να τους «πει» όσα «είπε» και σε μένα.

Πριν

από μερικά χρόνια, το 2007, σε μία μικρή επαρχιακή πόλη των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, ο Πίτερ Χόμερ, ένας 46χρονος μηχανικός και πατέρας τριών παιδιών χάνει απροσδόκητα τη δουλειά του και βρίσκεται από το πουθενά αντιμέτωπος με την ανεργία.

Οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει είναι μεγάλες… Όμως η επιθυμία του να αποδείξει στα παιδιά του ότι όλα είναι πιθανά σε αυτή τη ζωή, αποδεικνύεται πολύ μεγαλύτερη.

Έτσι, αποφασίζει να λάβει μέρος σε έναν ανοιχτό διαγωνισμό της ΝΑΣΑ για την κατασκευή διαστημικών γαντιών.

Όμως, δεν είναι και τόσο εύκολη η υπόθεση…

Το εγχείρημα είναι πολύ απαιτητικό.

Επειδή μέσα στη διαστημική στολή υπάρχει αέρας υπό υψηλή πίεση, κάθε φορά που ένας αστροναύτης πάει να κάνει μία κίνηση, έρχεται αντιμέτωπος με την αντίσταση της στολής. Ειδικά στην περίπτωση των κινήσεων των δακτύλων, όπου απαιτείται εξαιρετική ακρίβεια, τα λεπτά νεύρα εξαντλούνται γρήγορα και τα δάχτυλα κακοποιούνται από την προσπάθεια.

Έχει ειπωθεί χαρακτηριστικά ότι το να προσπαθείς να κάμψεις τα δάκτυλα του χεριού σου στο διάστημα είναι σαν να προσπαθείς να ζουλήξεις ένα μπαλάκι του τένις. Γι’ αυτό και τον πρώτο καιρό, όπου η τεχνολογία δεν ήταν τόσο εξελιγμένη, μέχρι να γυρίσουν οι αστροναύτες από τις διαστημικές αποστολές είχαν χάσει όλα τους τα νύχια.

Η ΝΑΣΑ, λοιπόν, θέτοντας υψηλότατες προδιαγραφές, ζητάει από τους διαγωνιζόμενους να κατασκευάσουν γάντια που να αντέχουν σε συνθήκες πίεσης και ταυτοχρόνως να παρέχουν στον αστροναύτη ευελιξία και άνεση, ώστε να μπορεί να ανταπεξέλθει στις εργασίες που εκτελούνται σε συνθήκες μηδενικής βαρύτητας.

O Πίτερ Χόμερ, παρότι γνωρίζει ότι θα διαγωνιστεί έχοντας απέναντί του μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα των κατασκευαστών διαστημικών στολών με εξειδίκευση και εμπειρία στο αντικείμενο, όχι μόνο δεν πτοείται αλλά πεισμώνει ακόμη περισσότερο.

Περνάει ατελείωτες ώρες στη μικρή αποθήκη που βρίσκεται στο πίσω μέρος του σπιτιού του, όπου κατασκευάζει γάντια, χρησιμοποιώντας φθηνά καθημερινά υλικά τα οποία προμηθεύεται από το τοπικό κατάστημα εργαλείων της γειτονιάς και από το ebay.

Κάνει πολλές δοκιμές και πειράματα, αλλά δεν είναι ικανοποιημένος με τα αποτελέσματα.

Ώσπου ένα βράδυ, παίζοντας ασυναίσθητα με μία λεπτή κολλητική ταινία που κρατούσε στα χέρια του και την οποία τύλιγε αφηρημένος στα δάχτυλά του, αναβιώνει την περίφημη στιγμή του «Εύρηκα!»· με εξαίρεση ίσως το σημείο στο οποίο εξέρχεται ο Αρχιμήδης στο δρόμο γυμνός, τρέχοντας και φωνάζοντας. Είχε ανακαλύψει την καινοτομία που θα έκανε την διαφορά!

Ο διαγωνισμός διεξάγεται στις 2-3 Μαΐου στο Αεροπορικό Μουσείο Νέας Αγγλίας στο Κονέκτικατ.

Οι δοκιμασίες κρατούν δύο μέρες.

Η ώρα της ανακοίνωσης του αποτελέσματος πλησιάζει.

Η αγωνία είναι μεγάλη.

Από τη μία έχουμε έμπειρους επαγγελματίες με το πλεονέκτημα που τους δίνει το υφιστάμενο οικονομικό και εξοπλιστικό τους κεφάλαιο, και από την άλλη έχουμε έναν άνεργο μηχανικό με βασικό κεφάλαιο τη θέληση και την πίστη του.

Το έπαθλο είναι 200.000 δολάρια.

Η ώρα της ανακοίνωσης του αποτελέσματος έφτασε.

Είναι γεγονός! Νικητής του παγκόσμιου διαγωνισμού της ΝΑΣΑ 2007 στέφεται ο Πίτερ Χόμερ (!) αφήνοντας τους υπόλοιπους διαγωνιζόμενους άναυδους και κάποιους εξ αυτών φανερά εκνευρισμένους.

Είναι η πρώτη φορά στην ιστορία της ΝΑΣΑ που κερδίζει το διαγωνισμό ένας απλός πολίτης και, μάλιστα, με χειροποίητα γάντια που έφτιαξε μόνος του στο σπίτι!

Το 2009, ο Πίτερ Χόμερ κερδίζει και τον επόμενο διαγωνισμό και τώρα συνεργάζεται σταθερά με τη ΝΑΣΑ, έχοντας ανοίξει μπροστά του νέους και πολλά υποσχόμενους επαγγελματικούς ορίζοντες.

Αυτό είναι ένα φωτεινό παράδειγμα που έρχεται μεν από παλιά και από μακριά, αλλά είναι ενδεικτικό του πώς μπορείς να μετατρέψεις την κρίση σε ευκαιρία και θα μπορούσε να αποτελέσει σήμερα πηγή έμπνευσης και ελπίδας για όλους εμάς στην Ελλάδα που βιώνουμε τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης και της ανεργίας.

Δεν παραιτούμαστε, δεν απογοητευόμαστε, δεν περιμένουμε από τους άλλους να μας βγάλουν από τη δύσκολη θέση.

Έχουμε το μυαλό μας διαρκώς σε εγρήγορση, αναζητούμε ευκαιρίες και συνεχίζουμε να προσπαθούμε.

Γιατί η μόνη δικαιολογία για να σταματήσουμε να προσπαθούμε είναι να τα έχουμε ήδη καταφέρει.

Και, τελικά, αρκεί μία στιγμή, αρκεί μία ιδέα για να αλλάξει όλη μας η ζωή!