Ποιος είναι ο ποιητής;

13:42 25/6/2019 - Πηγή: Aixmi

Ποίηση
Νιώσε…
Νιώσε την αίσθηση της πένας,
να διαπερνάει το κορμί σου.

Δες το μελάνι
να ρέει άφθονο
και να σχηματίζει μοναχικές ιστορίες,
με χώριστρο τα φύλλα.

Άκου…
Άκου την τριβή του μολυβιού,
που τρεμοπαίζει
σαν βλέπει ότι χαράζει τον φίλο του,
το χαρτί.

Η ποίηση δεν είναι μόνο Ιστορία.
Είναι το λιθαράκι της ψυχής
που τ’ αφήνεις πάνω σ’ ένα χαρτί
να θρέψει.

Αυτό είναι ένα απόσπασμα του ποιήματος, στο οποίο ξετυλίγονται οι κατασταλαγμένες σκέψεις και η πίστη του ποιητή στην ποίηση, καθώς και η ηδονή της πνευματικής

του δημιουργίας.

Θα ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρον να ασχοληθούν οι ειδικοί της επιστημονικής ομάδας, που ερεύνησαν την ταυτότητα της διάσημης Ιταλίδας συγγραφέως Elena Ferrante, για να δούμε αν θα επιτύχουν να αποκαλύψουν και εδώ τον ποιητή. Όμως δεν θα χρειαστεί να προσφύγουμε σε έρευνα, μόνο για πείραμα θα μπορούσε αυτό να γίνει, γιατί ο ποιητής , όσο ασύλληπτο και αν φαίνεται είναι ο Θωμάγγελος Πρασσάς ετών δώδεκα! Και το πιο εντυπωσιακό είναι ότι ο μαθητής αυτός του δημοτικού είχε αρχίσει να συνθέτει από τα τέσσερά του χρόνια. Όπως ο πατέρας του εξομολογείται σε μια καταγραφή της πορείας της ποίησής του στον πρόλογο της πρώτης ποιητικής συλλογής με τίτλο : « Το δωμάτιο με τις μέλισσες», ο γιος του απήγγελνε ή μάλλον τραγουδούσε φωναχτά τους στίχους του και οι γονείς του έγραφαν σε ένα χαρτί ό,τι προλάβαιναν χωρίς να τον διακόπτουν. Στην ερώτησή τους «τι νιώθεις μέσα στο κεφαλάκι σου;» ο τετράχρονος απαντούσε : «είναι οι μελισσούλες που βουΐζουν». Και όταν η έμπνευση σαν μελισσούλα ερχόταν στο κεφαλάκι του, εκείνος φώναζε: «Μαμά, μπαμπά, άνοιξε το δωμάτιο με τις μελισσούλες».

Οι μελισσούλες στη συνέχεια αραίωσαν και εξαφανίστηκαν τα πρώτα χρόνια του Θωμάγγελου στο δημοτικό. Επανεμφανίστηκαν πιο μεστές σε μέλι στα εννιά του χρόνια με τη μορφή μάλιστα ποιημάτων και όχι τραγουδιών, όπως στο παρελθόν, και συνεχίζουν μέχρι σήμερα τις εφόδους τους. Αξίζει, αποσπασματικά και πάλι να παρουσιάσουμε τα πρώτα τραγουδάκια : « Ο ουρανός σκοτεινιάζει μες στα μάτια σου/ τα σύννεφα σκορπούν σαν λουλούδια/ σαν την θάλασσα είναι η ζωή/ και μοιάζει με μια γλυκιά μουσική…/ τόσο ωραία περνάμε εμείς οι άνθρωποι / και όλα τα ονόματα γεννιούνται από την αρχή/είναι μια αρχή, μια τόσο ωραία αρχή/ τόσο γλυκιά και τόσο βιαστική».

Ομολογώ ότι ξαφνιάστηκα όταν διάβασα τα ποιήματα του Θωμάγγελου, όχι μόνον από τα θέματα της ποίησής του αλλά κυρίως από την πρωτοφανή ωριμότητα της σκέψης, τη λογοτεχνική δομή , αλλά και την χρήση, το παιχνίδισμα των λέξεων, που είναι αδύνατον να φανταστεί κανείς ότι προέρχεται από μαθητή δημοτικού σχολείου. Ως προς τα θέματα που επιλέγει, τολμώ να πω ότι αυτά απλώνονται σε φιλοσοφικές έννοιες, που με δυσκολία προσεγγίζει και ένας ώριμος ποιητής, όπως : η ζωή, η ανθρώπινη ύπαρξη, η φύση, ο χρόνος, ο φόβος, η θυσία, η εξουσία. Για την τελευταία μάλιστα τα ποιήματά του θα μπορούσαν να θεωρηθούν και διδακτικά για τους πολιτικούς της εποχής μας! «Αρμοδιότητα» είναι ο τίτλος ενός από αυτά , όπου γράφει σχετικά στην τελευταία στροφή: «Και ο υποτιθέμενος βοηθός του λαού/ αναγγέλλει το ψέμα παντού, / για να κερδίσει λίγη ακόμη εξουσία,/πριν έρθει το τέλος του/και τον σφάξουν σαν τα άγρια σκυλιά/ για τα αμαρτήματά του».

Άφησα τελευταία την έννοια του θανάτου στο ποίημα με τίτλο «Ο θάνατος», όπου ο Θωμάγγελος αναρωτιέται : « Τι είναι θάνατος;/ Είναι καλό, κακό, αρρώστια ή χαρά;/ Κανείς δεν ξέρει./ Παίρνει πολλές μορφές…/ Μήπως τελικά είναι η ζωή,/ η κρυφή ζωή;». Αναρωτιόμαστε , λοιπόν, και εμείς πώς είναι δυνατόν ένα δωδεκάχρονο παιδί να προβληματίζεται για τον θάνατο και να εκφράζει ερωτήματα, που είχαν διατυπωθεί ήδη από την κλασική αρχαιότητα, την οποία δεν έχει ακόμη γνωρίσει; Και είναι εντυπωσιακό ότι το ερώτημα αυτό εκφράζει ο Αριστοφάνης στους Βατράχους του με τον ίδιο ακριβώς τρόπο «Τις δ’ οίδεν ει το ζην μεν εστί κατθανείν, το κατθανείν δε ζην».

Και ο πιο δύσκολος και απαιτητικός αναγνώστης, διαβάζοντας τα ποιήματα του Θωμάγγελου Πρασσά σε μια εξαιρετικής αισθητικής έκδοση του «Υδροπλάνου», θα αποδεχθεί ότι μαρτυρούν τον ποιητικό οίστρο από τα πρώτα βήματα της ζωής του. Ο μικρός μαθητής έχει τη «σφραγίδα της δωρεάς», της προσφοράς δηλαδή του Θεού σε ένα παιδί με τάλαντο, όπως έλεγε ο αείμνηστος Γεώργιος Παπανδρέου.
Ας ευχηθούμε, λοιπόν, καλή τύχη, σε ένα παιδί που γεννήθηκε «ποιητής»!

The post Ποιος είναι ο ποιητής; appeared first on Aixmi.gr - Ειδήσεις από την Ελλάδα και όλο τον κόσμο - Έκτακτη επικαιρότητα.