Σε ευχαριστώ Βίκυ Σταμάτη. Άνοιξες το εκλογικό μου μάτι…

02:10 5/5/2012 - Πηγή: Aixmi

Είμαι γιατρός. Καθημερινά εγώ και χιλιάδες συνάδελφοί μου στα δημόσια νοσοκομεία της χρεοκοπημένης χώρας δίνουμε μάχη για το ζην και το ευ ζην των πολιτών. Κάτω από αντίξοες και άθλιες μνημονιακές συνθήκες. Δίχως να ερωτηθούμε μας επιβλήθηκε να τζογάρουμε στη ρώσικη ρουλέτα ενός ανεπαρκέστατου, στοιχειωμένου ΕΣΥ την προσωπική μας υγεία, ψυχική και σωματική, και την επαγγελματική μας υπόσταση.

Εφημερεύουμε σαν ακούραστα ζόμπυ 10 μέρες το μήνα και ως άλλοι Λούκυ Λουκ πυροβολούμε γρηγορότερα από τη σκιά μας

πάσα νόσο και πάσα μαλακία. Σώζουμε κυριολεκτικά ανθρώπινες ζωές χωρίς να εισπράττουμε ένα χαμόγελο, μια καλή κουβέντα, ένα ευχαριστώ διάολε.

Κι όλα αυτά γιατί στη χώρα του τίποτα και του πουθενά οι ρεμουλοαναθρεμένοι και ρουσφετομεγαλωμένοι πολίτες αυθαίρετα μας θεωρούν ματσωμένη μασονία, διεφθαρμένη ελίτ και αδίστακτους φακελάκηδες.

Λένε ότι οι Έλληνες οδηγοί είναι οι καλύτεροι στον κόσμο. Επιβιώνουν με επιτυχία στους χειρότερους και επικινδυνότερους δρόμους της Ευρώπης, γεμάτους καρμανιόλες, καντηλάκια και λακκούβες. Αναπτύσσουν σπάνια οδηγικά ένστικτα, αξιοζήλευτη αντίληψη και αετίσια αντανακλαστικά. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με μας, τους έλληνες ιατρούς. Γεγονός που καταμαρτυρούν οι παγκόσμιες ιατρικές πρωτιές της χώρας μας στο εξωτερικό.

Τις οικογένειες και τα παιδιά μας τους βλέπουμε κυρίως στο skype. Δοξάζουμε το Mark Zukerberg ιδρυτή του facebook που διέσωσε τις όποιες διαπροσωπικές μας σχέσεις. Τις λίγες ώρες που γυρνάμε στο σπίτι, κοιμόμαστε λόγω εξάντλησης ή μελετούμε, γιατί έτσι επιβάλλει το λειτούργημά μας.

Για όλα τούτα αμειβόμαστε με σκάρτα 2 ευρώ την ώρα, εάν και εφόσον το μπαταξήδικο κράτος δεήσει να μας πληρώσει. Για να αγοράσουμε την τσάντα με την οποία έσκασε μύτη η Βίκυ Σταμάτη στον ανακριτή (~2700 ευρώ λένε οι φήμες) πρέπει να δουλέψουμε 3 μήνες ενώ αν θελήσουμε και το φόρεμα πρέπει να κάνουμε δεύτερη δουλειά ή να πουλήσουμε κανένα νεφρό.

Μιας και την ανάφερα. Ευχαριστώ τη Βίκυ Σταμάτη. Ολόψυχα. Γιατί βλέποντάς τη ξανά και ξανά, ξέρω πώς και τι δε θα ψηφίσω την Κυριακή. Η Dior τσάντα και το μπλαζέ ύφος της με κλόνισαν. Γιατί για μένα αποτελούν σύμβολα – λάβαρα μιας ολόκληρης απαίσιας εποχής. Της δικομματικοκρατούμενης Μεταπολίτευσης.

Απευθύνω έκκληση σε όσους διαβάζουν αυτό το κείμενο:

«Αυτή τη Dior τσάντα και αυτό το μπλαζέ ύφάκι, να φέρετε στο μυαλό σας μέσα στο παραβάν την Κυριακή. Μόνο έτσι θα ζήσουμε την τελευταία μέρα της ψεύτικης μεταπολιτευτικής ζωής μας αδέρφια…»

Follow on twitter: @AlexisPolitis