Θα έρθει φέτος ο Αϊ – Βασίλης και τι θα μας φέρει;

23:39 25/11/2013 - Πηγή: Aixmi

Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν… Οι βουνοκορυφές υποδέχτηκαν τα πρώτα χιόνια και οι πόλεις σε όλη την Ελλάδα ντύνονται δειλά – δειλά με τη γιορτινή τους φορεσιά. Όλοι προσπαθούν να μπουν στην όμορφη ψυχολογία των γιορτών. Ένα απόγευμα, περπατώντας και κοιτάζοντας τις βιτρίνες της πόλης μου, έγινα μάρτυρας ενός διαλόγου μητέρας και μικρού παιδιού:

Τι δώρο θες να σου φέρει

φέτος ο Αι Βασίλης ρώτησε η μητέρα το παιδί της και απάντηση του παιδιού ήταν: Μα καλά θα έρθει και φέτος ο Αϊ Βασίλης; Φυσικά απαντά η μητέρα, γιατί να μην έρθει; Νόμιζα ότι φέτος είχαμε κρίση, πώς θα μπορέσει; θα ρθεί, θα ρθεί, λέει η μητέρα καθησυχάζοντας το παιδί. Πες μόνο τι θα θελες για δώρο. Ε, τότε θα ήθελα χρήματα, απαντάει το παιδί χωρίς καθόλου να το σκεφτεί και με μια σοβαρότητα που εκπλήσσει και παράλληλα σοκάρει!

Μήπως, τελικά, οι μεγάλοι έχουμε μεγαλύτερη ανάγκη από τα παιδιά να πιστέψουμε σε παραμύθια; Μήπως ωραιοποιούμε καταστάσεις , δεν αποδεχόμαστε την αλήθεια, την εξοβελίζουμε στα βάθη της συνείδησης και καλύπτουμε το άγχος μας για το αύριο φορώντας τεράστια, αλλά ψεύτικα χαμόγελα; Κρύβουμε από τις εαυτούς μας (και κατά επέκταση από τα παιδιά μας) ό,τι μας πονάει και ό,τι αληθινό δε μπορούμε να δεχτούμε. Πιστεύουμε στον Αϊ – Βασίλη με τα δώρα, στο μαγικό λυχνάρι του Αλαντίν και τρώμε σαν καραμέλες τις ψεύτικες υποσχέσεις. Δεν ξέρω αν οι γονείς είναι έξυπνοι, πάντως χαζά παιδιά δεν υπάρχουν!

Η επιθυμίες των παιδιών πρέπει να γίνονται πραγματικότητα, όμως να μην φτάνουμε σε υπερβολές. Η αγορά πανάκριβων δώρων για τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά δε σημαίνει και την αγάπη για τα παιδιά. Όταν μάθουμε το παιδί στην άπληστη κατανάλωση και αλόγιστη χρήση των χρημάτων, μεγαλώνοντας δε θα καταλάβει την αξία τους. Υπάρχουν γονείς που φιλοδωρούν τα παιδιά για να φάνε ακόμα και το φαγητό τους, άλλη λάθος κίνηση και αυτή. Το παιδί από μικρό θα πρέπει να κατανοεί την πραγματικότητα, να του λέμε αλήθειες χωρίς βέβαια να το στερούμε το όνειρο, την ελπίδα.

Ο συγκερασμός του πραγματικού με τα όνειρά του θα το βοηθήσει να ωριμάσει χωρίς να χάσει την παιδική του αθωότητα. Σήμερα τα παιδιά είναι δέκτες πολλών ερεθισμάτων. Έχουν την ευτυχία να γνωρίζουν πολλά πράγματα. Έτσι, ακόμα και αν οι γονείς αποκρύπτουν την αλήθεια, τα παιδιά τη μαθαίνουν από αλλού. Είναι προτιμότερο, λοιπόν, από μικρά να θεωρούμε τα παιδιά ισότιμα μέλη της οικογένειας και να τα ενημερώνουμε για τα θέματα που τα αφορούν. Πολλοί γονείς, για να προστατεύσουν υποτίθεται τα παιδιά τους από την κρίση, χτίζουν ψεύτικους κόσμους, δεν τους χαλάνε χατίρι, τους αγοράζουν τα πάντα, τους προσφέρουν πέραν του δυνατού, πέραν του εφικτού, ξεπερνάνε δηλαδή τις οικονομικές δυνατότητες, χρεώνονται ακόμα για να δουν να παιδιά τους να χαμογελάνε.

Τι θα γίνει, όμως, αν μια μέρα γκρεμιστούν τα όνειρα αυτά, αν το μαγικό τζίνι πάψει να ικανοποιεί κάθε επιθυμία τους; Πώς θα προσαρμοστούν στα καινούρια δεδομένα ξαφνικά και απρόβλεπτα; Γι’ αυτό χρειάζεται ή μάλλον επιβάλλεται μια σχετική σύνεση στα έξοδα που κάνουν οι γονείς για τα παιδιά, ενόψει των γιορτών αλλά και γενικότερα.
Τα παιδιά πρέπει να είναι σαν τα πουλιά που ναι μεν κάθονται σε ένα κλαδί ενός δέντρου και στηρίζονται σε αυτό πρέπει όμως να έχουν δυνατά φτερά για να τα ανοίξουν και να πετάξουν, όταν το δέντρο γεράσει ή τα κλαδιά του σπάσουν. Με ψέματα δε φτιάχνονται δυνατά φτερά! Η απάντηση που έδωσε το παιδί στη μητέρα αποδεικνύει ότι έχει δυνατότητες να πετάξει αν χρειαστεί.
Τελικά εμείς διαπαιδαγωγούμε τα παιδιά, αλλά και τα παιδιά εμάς! Δεν μπορούμε να τους κρύψουμε τα πράγματα που φαίνονται. Δεν τα προστατεύουμε λέγοντάς τους ψέματα. Ο Αϊ- Βασίλης πάντα θα έρχεται και θα μας θυμίζει τις Άγιες μέρες, πάντα θα μας αφήνει δώρα με πολύ αγάπη, τα δώρα του φέτος ίσως να είναι μικρότερα από άλλες χρονιές –όμως, ποτέ δε θα μας ξεχάσει!