Θα συνεχίσουμε να πυροβολούμε την Παιδεία ή θα σοβαρευτούμε;

02:36 30/6/2012 - Πηγή: Aixmi

Oλοκληρώθηκε η πρώτη φάση των αποτελεσμάτων των Πανελλαδικών Εξετάσεων με την ανακοίνωση των βαθμολογιών, κι η καρδιά χιλιάδων υποψηφίων ξανάρθε στον τόπο της, αφού μπορούν τώρα να υπολογίσουν, κατά προσέγγιση, την είσοδο τους σε κάποια Σχολή.

Κάποιοι , που η βαθμολογία τους είναι οριακή, θα συνεχίσουν να καρδιοχτυπούν ως το τέλος Αυγούστου που θα ανακοινωθούν τα τελικά αποτελέσματα για να διαπιστώσουν, οριστικά, αν έχουν επιτύχει.

Όμως, μια στρατιά απογοητευμένων

εφήβων, με χαμηλές επιδόσεις, θα σκύψει πάλι το κεφάλι, και είτε θα πάρει τη σκληρή απόφαση για επανάληψη του «μαρτυρίου» των Πανελλαδικών την επόμενη χρονιά , είτε θα ψάξει άλλες διεξόδους (Κολλέγια, ΙΕΚ, εξωτερικό κλπ)

Η νέα πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας, όμως , αναστέναξε με ανακούφιση, αφού οι βαθμολογίες ανακοινώθηκαν χωρίς παρατράγουδα. Θα μου πείτε τι προβλήματα θα μπορούσαν να ανακύψουν από μια τυπική διαδικασία ανακοίνωσης των βαθμολογιών;

Κι, όμως, στη χώρα μας ναυαγούμε και μέσα στα λιμάνια…

Άλλωστε, και η διεξαγωγή των φετινών εξετάσεων δεν φαινόταν προβληματική, αλλά έγινε . Με τα λάθος θέματα, τις αψυχολόγητες αντιδράσεις και το «κρέμασμα» χιλιάδων παιδιών.

Ήταν τόσο το εύρος των ανησυχιών στο υπουργείο μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία, ώστε έμπειρος υπηρεσιακός παράγοντας του υπουργείου Παιδείας, να μου λέει περιχαρής, την ημέρα της έκδοσης των αποτελεσμάτων : « Τι φωνάζατε για τα λάθη στη Φυσική; Είδατε, μόλις 78% ήταν το ποσοστό των μαθητών που έγραψε κάτω από τη βάση, όπως συμβαίνει κάθε χρόνο …» Και τα έλεγε όλα αυτά, χωρίς να προβληματίζεται, χωρίς να αισθάνεται ντροπή και ενοχές που χρόνια τώρα οι επιδόσεις των μαθητών σε μαθήματα όπως η Φυσική και τα Μαθηματικά, φτάνουν στο 80%.

Αλλά, πάει πέρασε κι αυτό χωρίς βαθύτερους προβληματισμούς και ανησυχίες , και επανήλθαμε στην εκπαιδευτική μας καθημερινότητα. Και ποια είναι αυτή ; Αυτή που ήταν τον τελευταίο χρόνο : Ο γνωστός ως «νόμος Διαμαντοπούλου» για τα Πανεπιστήμια, που επανέρχεται ως να μην πέρασε μια μέρα από πέρυσι τέτοια εποχή που ψηφίστηκε από την τότε πλειοψηφία του Κοινοβουλίου.

Τα οικονομικά των Πανεπιστημίων, συνδεδεμένα με την υλοποίηση του νόμου (που δεν υλοποιήθηκε) παραμένουν προβληματικά, με αποτέλεσμα αυτό και μόνο το γεγονός να προσθέτει θρυαλλίδες στα , ούτως ή άλλως, αδύναμα θεμέλια των Ιδρυμάτων .

Η διαμάχη για την εφαρμογή, τα « πώς» και τα «γιατί» του νόμου , καλά κρατεί. Απ΄τη μια, όσοι υποστήριξαν και εξακολουθούν να υποστηρίζουν τη «θρησκευτική» προσήλωση στο γράμμα του νόμου, θεωρώντας ότι δεν επιδέχεται βελτίωση, διόρθωση, κλπ. Και από την άλλη, όλοι εκείνοι που αντιστάθηκαν στην εφαρμογή του και πολλοί από αυτούς, θεωρούν ότι τώρα είναι ευκαιρία επιστροφής στη χρυσή περίοδο της αφασίας και της μακαριότητας.

Λες και δεν έχουμε περάσει τόσα ως Έθνος και ως Εκπαίδευση τα τελευταία χρόνια, και δεν διδαχθήκαμε το παραμικρό.

Απορώ γιατί είναι τόσο δύσκολο να σκύψουν όλοι με ειλικρίνεια πάνω σ΄ένα νομοθέτημα. Να συμ